Bij zeer zware gevallen treden zwaardere symptomen op, zoals misselijkheid, overgeven en uiteindelijk de dood binnen een paar weken. Iedereen die wordt blootgesteld aan een extreem hoge dosis straling krijgt stralingsziekte. Er is dus geen sprake van een kans.
Je kunt het niet voorkomen of genezen. Wel zijn er behandelingen mogelijk met daarbij regelmatige controles door middel van röntgenfoto's. Dat betekent een hoge blootstelling aan schadelijke straling tijdens de kritieke jaren van de groei. Arts-onderzoeker Orthopedie Rob Brink vond een betrouwbaar alternatief.
Bij de meeste onderzoeken wordt gebruik gemaakt van Technetium 99m. De hoeveelheid radioactiviteit van deze stof halveert iedere 6 uur. Daarnaast scheidt het lichaam deze stof via de natuurlijke weg uit. Hierdoor is de radioactieve stof slechts enkele dagen in uw lichaam aanwezig.
Directe effecten treden op kort nadat iemand is blootgesteld aan een hele hoge dosis radioactiviteit (vanaf 1 gray). Zo iemand kan stralingsziekte oplopen. Dit uit zich in misselijkheid, diarree en een toenemend tekort aan bloedlichaampjes. De kans op bloedingen en infectieziekten is hierdoor groter.
Extra blootstelling aan ioniserende straling verhoogt de kans op schadelijke gezondheidseffecten. Om mensen hiertegen te beschermen kunnen verschillende maatregelen genomen worden, zoals schuilen, evacueren of het innemen van jodiumtabletten.
De jodiumtabletten hebben een beschermende werking voor (ongeboren) baby's, jonge kinderen en in bepaalde gevallen personen tot en met 40 jaar. Bij deze personen is de kans op schildklierkanker door de opname van radioactief jodium het grootst. Dit is afhankelijk van de hoeveelheid radioactief jodium in de lucht.
De radioactieve stof die bij de meeste onderzoeken gebruikt wordt, is Technetium 99m. De hoeveelheid radioactiviteit van deze stof halveert iedere zes uur. Daarnaast scheidt het lichaam deze stof ook via de natuurlijke weg uit. Hierdoor is de radioactieve stof slechts enkele dagen in uw lichaam aanwezig.
Iedere radioactieve stof heeft een eigen vaste halveringstijd. Voor de ene stof zijn dat secondes, voor andere stoffen zijn dat duizenden jaren. Het ene radioactieve stofje is dus meteen als het ontstaat al ongevaarlijk. Ander radioactief materiaal moet je vele duizenden jaren opslaan voor het ophoudt met stralen.
Materialen zoals PEEK en polyimide tonen goede bestendigheid tegen gammastraling en röntgenstraling. PTFE en POM zijn daarentegen zeer gevoelig en daarom minder geschikt voor toepassingen die te maken hebben met blootstelling aan straling.
De elektromagnetische straling van antennes kunnen een opwarmend effect hebben op het lichaam. Andere effecten op de gezondheid zijn niet aangetoond. Sommige mensen melden wel klachten over de gezondheid zoals hoofdpijn, slapeloosheid en duizeligheid.
Voor werknemers die tijdens het werk met ioniserende straling te maken hebben, geldt een maximale effectieve dosis van 20 millisievert (mSv) per jaar. Voor zwangere vrouwen is dat maximaal 1 mSv tijdens de zwangerschap, vanwege de risico's voor de ongeboren vrucht.
In tegenstelling tot bijvoorbeeld licht kunnen we ioniserende straling niet zien of voelen.
De impact van de kernramp in Tsjernobyl is uitgebreid en goed gedocumenteerd. Een gebied van 4.300 km² rond de centrale is verboden gebied (en momenteel niet geschikt voor permanente bewoning of langdurig verblijf).
De ruïnes van de centrale in Tsjernobyl stralen 20.000 röntgen per minuut uit, een dosis die al snel dodelijk is. De brandweerwagen van de kerncentrale zelf is al onderweg naar reactor 4.
Een besmet persoon neemt het radioactieve materiaal mee en wordt dus al die tijd bestraald. Deze persoon kan op deze manier ook andere mensen blootstellen aan straling of besmetten met radioactief materiaal. Iemand kan ook besmet raken door de radioactieve stoffen in te slikken (ingestie) of in te ademen (inhalatie).
De straling vanuit uw lichaam reikt enkele meters ver. Het radioactieve jodium dat niet door de schildklier wordt vastgehouden, gaat via de bloedstroom naar uw nieren. Dit betekent dat een gedeelte van de dosis radioactief jodium in uw urine terechtkomt en wordt uitgeplast.
Kaliumjodide tegen radioactief jodium
Jodiumtabletten kunnen bij een nucleaire ramp de schildklier beschermen tegen radioactief jodium, dat schildklierkanker kan veroorzaken bij jonge mensen. Door op het juiste moment tabletten met kaliumjodide te slikken, raakt de schildklier verzadigd met stabiel jodium.
Voor mensen is gammastraling erg gevaarlijk, omdat het zoveel energie heeft en moeilijk tegen te houden is. Vaak heb je een dik stuk lood of ongeveer een meter beton nodig om de meeste gammastraling tegen te houden. In het menselijk lichaam kan gammastraling veel schade aanrichten.
Ongeveer tweederde van het radioactief cesium dat vrijkwam betrof cesium-137, dat een halveringstijd heeft van 30 jaar. Dichtbij de centrale zijn de gevolgen daarvan dus nog tot op de dag van vandaag merkbaar.
Radon is een radioactief gas dat van nature ontstaat in de bodem en in bouwmaterialen die daarvan zijn gemaakt. Vanuit de bodem en deze materialen kan radon in gebouwen en dus ook in woningen terechtkomen. Radon verandert uit zichzelf in andere radioactieve stoffen, die zich aan zwevende deeltjes in huis hechten.
De kans dat je met een normaal voedingspatroon een jodium-overschot krijgt is echter klein. Alleen mensen die heel veel zeewier eten, kelptabletten (zeewiertabletten) slikken of jodiumtabletten innemen kunnen er last van krijgen. Bij de meeste mensen kan te veel jodium geen kwaad.
Jodium is een spoorelement dat belangrijk is voor de productie van schildklierhormonen. Deze hormonen zijn nodig voor een goede groei, de ontwikkeling van het zenuwstelsel en de stofwisseling. Van nature komt jodium voor in zeevis, eieren, zuivelproducten en zeewier.
De aanbevolen dagelijkse hoeveelheid is 150 microgram. Waarom deelt de overheid gratis jodiumtabletten uit? De regering wil de bevolking beter beschermen bij een eventuele kernramp. Er is in elk geval geen sprake van een verhoogde dreiging.