De meeste infecties verlopen gelukkig mild: patiënten kunnen tijdelijk ziek zijn, maar knappen met (of vaak zelfs zonder) een behandeling weer op. We spreken pas over sepsis als een patiënt zo ernstig ziek wordt dat het afweersysteem van het lichaam schade toebrengt aan de eigen weefsels en organen.
Oorzaak sepsis
een ontsteking in de longen, buik, bloedbaan of urinewegen. het gebruik van ontstekingsremmers. langere tijd een infuus of een urinekatheter hebben. een afweersysteem dat minder goed werkt, bijvoorbeeld door een chemokuur, gebruik van afweeronderdrukkende medicatie of omdat u geen milt heeft
De helft van de overlevenden herstelt in het eerste jaar, een derde van de sepsispatiënten overlijdt alsnog en ongeveer een zesde heeft een jaar later nog steeds ernstige klachten.
Bij een sepsis reageert uw lichaam heel heftig op een bacterie, virus, schimmel of parasiet. Ook sommige gifstoffen kunnen de oorzaak zijn van een sepsis. Soms is niet duidelijk waar de sepsis door komt. U kunt bijvoorbeeld een sepsis hebben door een blaasontsteking, zonder dat u klachten van de blaasontsteking heeft.
Sepsis is een levensbedreigende aandoening
Het is zeker geen aandoening die vanzelf over gaat. Soms kan iemand thuis behandeld worden maar dat kan alleen in situaties waarin de sepsis nog in het allereerste begin verkeert.
De referentietest voor sepsis in de verschillende studies is onduidelijk. De optimale cut-off bepaald met de ROC-curve viel voor procalcitonine tussen de 0,5 en 6 ng/ml, en voor CRP tussen de 39 en 180 mg/L.
Meestal veroorzaakt door een bacterie, maar een virus, parasiet of schimmel kan ook. Het hele lichaam reageert op de infectie, in plaats van alleen op bijvoorbeeld je ontstoken blaas of gewoon een sneetje in je hand.
Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie. Vooral de luchtwegen en de longen worden aangetast door de bacterie. Maar ook salmonella, staphylociccus aureus of Neisseria gonorrhoeae komen op de lijst voor.
Ziekenhuisopname: de totale opname-periode in het ziekenhuis kan variëren van een paar dagen tot maanden. Sepsis heeft invloed op je hele lichaam dus het herstel omvat ook je hele lichaam. De meeste patiënten die een sepsis overleven zullen uiteindelijk geheel herstellen.
Sufheid, slaperigheid en verwardheid (delier) Klachten van de infectie zelf, bijvoorbeeld pijn bij het plassen bij een blaasontsteking, benauwdheid bij een longontsteking of hoofdpijn bij een hersenvliesontsteking.
Voorspellende factoren. Het onderzoek toonde aan dat de volgende kenmerken de belangrijkste informatie geven voor een vroege diagnose van sepsis: (1) leeftijd boven de 65 jaar; (2) koorts; (3) lage bloeddruk; (4) versnelde hartslag; (5) laag zuurstofgehalte in het bloed; en (6) bewustzijnsverandering.
Sepsis wordt nog vaak, zowel door 'gewone burgers' als professionals gezien als een ernstige infectie waar je na een paar weken tot maanden weer geheel van bent hersteld.
Fase 1: Sepsis
Ongewoon zweten of rillen . Duizeligheid. Verergerende symptomen gerelateerd aan de infectie, zoals steeds pijnlijker urineren door een urineweginfectie (UTI) of een verergerende hoest door een luchtweginfectie. Daling van een hoog aantal witte bloedcellen naar een laag aantal bloedcellen.
Oorzaken. Sepsis wordt in ca. 52% van de gevallen veroorzaakt door Gram-positieve bacteriën (m.n. Staphylococcus aureus en Streptococcus pneumoniae), 38% door Gram-negatieve bacteriën (m.n. Escherichia coli, Klebsiella spp, en Pseudomonas aeruginosa), 5% door polymicrobiële infecties, 1% anaeroben en 4% schimmels.
Vanwege deze en andere factoren laten onderzoeksstudies verschillende percentages van levensverwachting na sepsis zien. Deze percentages variëren sterk, maar laten doorgaans zien dat meer dan de helft van alle sepsis-overlevenden binnen vijf jaar zal sterven .
De dodelijkste bacteriële ziekte die mensen oplopen is mycobacterium tuberculosis , 's werelds grootste infectieziekte met meer dan 1.700.000 doden per jaar. Maar liefst 13% van de gevallen is resistent tegen de meeste antibiotica en ongeveer 6% is resistent of reageert niet op vrijwel alle behandelingen.
Bovenaan de lijst staan 3 bacteriesoorten die een gevaar vormen in ziekenhuizen en verzorgingstehuizen. Ze zijn resistent tegen een groot aantal verschillende medicijnen en veroorzaken vaak dodelijke infecties in de bloedbaan of longen. Ziekenhuisbacterie Acinetobacter baumannii voert de lijst aan.
De laatste verdedigingslinie ter wereld tegen ziekteverwekkende bacteriën heeft er een nieuwe krijger bij: vancomycine 3.0. Zijn voorganger, vancomycine 1.0, wordt sinds 1958 gebruikt om gevaarlijke infecties zoals methicilline-resistente Staphylococcus aureus te bestrijden.
Sepsis is een 'INFECTIE met SOS-signalen'
–signalen dat organen moeite krijgen, zoals toenemende kortademigheid, snelle hartslag, duizeligheid, verwardheid/sufheid.
Er zijn ook ongeveer 400.000 kattenbeten per jaar, maar er zijn geen statistieken over andere soorten dierenbeten of -krassen. Elk van deze beten of krassen kan leiden tot sepsis . Sepsis, wat vaak bloedvergiftiging werd genoemd, is de levensbedreigende reactie van het lichaam op een infectie.
Sommige patiënten reageren gewoonweg niet met koorts op sepsis (met een infectie als meest waarschijnlijke oorzaak). Het is mogelijk dat de leeftijd hierbij een belangrijke factor is.
Bij een verhoogde waarde van meer dan 3 mg/l is bestaat er een verhoogd risico op het ontwikkelen van hart- en vaatziekten. Een waarde boven de 10 mg/l duidt op een acute ontsteking. De uitslag van een CRP bloedtest zegt niets over waar een mogelijke ontsteking in het lichaam aanwezig is.
Beta-lactam antibiotica zijn de eerste keus bij de behandeling van sepsis. Dit zijn bacteriocide (ze doden dus de bacteriën, sommige antibiotica zijn bacteriostatisch, zij remmen de groei van bacteriën) en hebben van alle antibiotica relatief weinig bijwerkingen.
Een hogere CRP waarde kan wijzen op verschillende gezondheidsproblemen: waaronder infecties, hartziekten en zelfs kanker.