Een antagonist is een tegenstander of tegenspeler. De aanduiding komt al sinds de Klassieke Oudheid vooral voor in de toneelwereld. In het klassieke toneel werd de hoofdpersoon of eerste speler de protagonist genoemd; traditioneel is dat de held. De antagonist is zijn tegenspeler en soms zijn directe rivaal.
Een echte held zal de antagonist waarschijnlijk niet snel zijn, maar het label 'schurk' is ook niet altijd van toepassing. Ook een antagonist heeft mooie karaktereigenschappen. Bovendien is zij vanuit haar eigen perspectief waarschijnlijk ook niet de bad guy. Haar doel conflicteert simpelweg met dat van de protagonist.
In de klassieke strijd tussen goed en kwaad is de protagonist gewoonlijk de 'held' van het verhaal en de antagonist is, of vertegenwoordigt, de kwade genius of de 'slechterik'. De antagonist van het verhaal probeert het de protagonist moeilijker, of onmogelijk, te maken zijn doel te bereiken.
Antagonist (Oudgrieks: ἀνταγωνιστής, antagōnistḗs) betekent 'tegenstander' of een 'tegenstelling van meningen'. Een antagonist is een tegenpool, een tegenhanger of een tegenwerker. De woorden antagonisme en antagonistisch hebben betrekking op een antagonist.
Een relatie wordt als antagonistisch geformuleerd als verschillende betekenissen van het zelf onverzoenbaar zijn. Het is de perceptie van de beelden van onszelf die de ander op ons projecteert, die een voortdurende limiet leggen op de mogelijkheid tot constructie van een compleet en gesloten zelf.
Iets wat het tegenovergestelde van elkaar doet heet een antagonist. Een voorbeeld hiervan zijn spieren in je bovenarm. Als je je arm buigt worden de biceps kort en dik maar de triceps worden juist langen en dun.
Een antagonist is een stof die zich bindt aan een receptor zonder een biologische respons op te roepen, en daarmee de werking van een agonist dempt of bij verzadiging van de receptor zelfs verhindert. Zoals een agonist een respons veroorzaakt, blokkeert een antagonist die respons.
zo volledig mogelijk gekarakteriseerd personage.
Een flat character (type of statisch personage) is in een roman, verhaal, scenario of toneelstuk een vlak, niet uitgediept personage. Zijn tegenhanger, het round character, (dynamisch personage) maakt wel een karakterontwikkeling door en heeft een complexere persoonlijkheid.
In het klassieke toneel werd de hoofdpersoon of eerste speler de protagonist genoemd; traditioneel is dat de held. De antagonist is zijn tegenspeler en soms zijn directe rivaal.
Een personage in een verhaal omschrijf je door de belangrijkste eigenschappen te noemen. Die vind je letterlijk in de tekst, of je leidt het karakter af door wat hij/zij zegt of doet. We zoeken dan naar zoveel mogelijk kenmerken van een personage: uiterlijk, man/vrouw, leeftijd, karakter…
Agonisten zijn stoffen die binden aan een receptor en die het effect van de lichaamseigen stof nabootsen. Antagonisten zijn stoffen die binden aan een receptor en die de werking van de receptor blokkeren.
Een personage is de uitbeelding van een persoon in een verhalend of dramatisch kunstwerk zoals een roman, toneelstuk of film. Personages ondergaan of veroorzaken de gebeurtenissen in een verhaal. In films en toneelstukken is het de rol die door een acteur of actrice gespeeld wordt.
Een protagonist is de hoofdrolspeler in het verhaal dat je vertelt als storyteller. De antagonist is de tegenstander en/of de tegenspeler. Door beide te definiëren, geef je jezelf belangrijke handvatten om een verhaal te ontwikkelen.
Een dynamisch personage (vaak ook een 'round character' genoemd) is simpel gezegd een personage wiens karakter zich in een verhaalontwikkeld. Er is als het ware een dynamiek in de beweeglijkheid in de persoonlijkheid van het personage.
Protagonist (van het Grieks protagonistes (πρωταγωνιστής); de hoofdrolspeler) is het personage waar het verhaal van een film, toneelstuk of boek om draait. In een klassieke vertelling gaat het meestal om een personage of een koppel, maar in andere media kunnen dit meerdere personages zijn.
Sociale omgeving of milieu is het geheel van sociale, culturele, economische, religieuze factoren dat van invloed is op het menselijk gedrag. Hierbij zijn groepen als het gezin, vrienden en collega's belangrijke factoren, alsook de sociale klasse waartoe iemand behoort.
Antagonisme (versus vriendelijkheid): Manipulatief gedrag, onbetrouwbaarheid, grandiositeit, aandacht zoeken, ongevoeligheid, vijandigheid. Ongeremdheid (versus consciëntieusheid): Onverantwoordelijk gedrag, impulsiviteit, afleidbaarheid, riskant gedrag, rigide perfectionisme.
De biceps (musculus biceps brachii) en de triceps (musculus triceps brachii) als tegenstanders in de bovenarm, die buigen en strekken, zijn daar een goed voorbeeld van. Spieren die het tegenovergestelde doen worden ook wel antagonisten genoemd. Deze spieren antagoneren elkaar.
Er kunnen ook meerdere antagonisten in een werk zijn die elk op een bepaald moment in de weg van de protagonist staan.
De tritagonist werd door Sophocles in de 5de eeuw als derde personage in het drama geïntroduceerd als veroorzaker van het conflict. Later werd de tritagonist een personage in een literair werk dat tussen de protagonist of hoofdpersoon en diens tegenspeler of antagonist in staat.
De deuteragonist (van het Grieks deuteragonistes; tweede acteur) is de aanduiding voor het personage dat in een verhaal de op een na belangrijkste rol speelt; na de protagonist maar voor de tritagonist. In Griekse voorstellingen was de deuteragonist het derde lid van het waarnemend gezelschap.
Een beweging wordt gecoördineerd door twee spieren. De twee spieren die samen één beweging mogelijk maken noemen we antagonisten. Als bij de kniepeesreflex de strekspier zich samentrekt, moet de buigspier zich ontspannen. Het is echter niet zo dat de buigspier zich tijdens deze reflex helemaal ontspant.