RICHTLIJNEN Bron Resultaten/ opmerkingen Multidisciplinaire richtlijn Ziekte van Parkinson 2020 Geen vermelding over risico's bij het gebruik van tramadol.
Tramadol-geïnduceerde parkinsonisme is een soort ADR die optreedt na herhaalde inname van tramadol. Langdurige blootstelling aan tramadol staat erom bekend tremor te veroorzaken en de werking van dopamine te veranderen .
Deze ziekte ontstaat door bepaalde medicijnen, zoals antipsychotica, lithium, medicijnen tegen misselijkheid, sommige bloeddrukmedicatie, anti-epileptica en sommige soorten antibiotica. Je krijgt meestal last van stijve spieren en beweegt traag.
Epileptische aanvallen kwamen vooral voor bij hoge doses tramadol of bij gelijktijdige inname van geneesmiddelen die aanvallen kunnen veroorzaken. Psychische aandoeningen Zelden: hallucinaties, verwardheid, slaapstoornissen, delirium, angst en nachtmerries.
Ouderen: Ephor raadt tramadol af omdat: er weinig bewijs is van effectiviteit bij ouderen; het effect minder sterk is dan dat van de sterkwerkende opioïden, en bijwerkingen optreden bij veel patiënten 5.
Het heeft ook een remmende werking op de heropname van serotonine en noradrenaline, wat bijdraagt aan de pijnstillende werking ervan 9 . Voor zover wij weten, is dit de eerste studie die aantoont dat tramadol geassocieerd wordt met een verhoogd risico op het ontwikkelen van dementie .
De bijwerkingen van tramadol (bijv. sedatie) en de kans op serotoninesyndroom en hyponatriëmie worden door clinici goed herkend. Echter, door tramadol veroorzaakte aanvallen en hypoglykemie zijn met name schadelijk voor ouderen en kunnen het risico op vallen en fracturen verder verhogen.
Welk orgaan wordt beschadigd door Tramadol? Hoewel Tramadol zich voornamelijk richt op de opioïde receptoren in de hersenen, wordt het gemetaboliseerd door de lever. Langdurig of overmatig gebruik van Tramadol kan de lever belasten en leiden tot mogelijke leverschade .
Pentazocine, buprenorfine, nalmefeen en nalbufine zijn pijnstillers die de werking van tramadol tegengaan. Als u tramadol gebruikt en u krijgt één van deze medicijnen erbij, kunt u last krijgen van ontwenningsverschijnselen.
Tramadol kan, vooral bij langdurig gebruik, gewenning, psychische en fysische afhankelijkheid veroorzaken. Daarom dient bij patiënten die neigen tot misbruik of afhankelijkheid, de behandeling met tramadol kort en intermitterend te zijn.
Waaróm de cellen afsterven, is echter niet bekend. De uiteindelijke oorzaak van Parkinson is dus nog niet ontdekt. Wel bestaan er theorieën over de risicofactoren: mogelijke oorzaken zouden gif, zware metalen, virussen en bacteriën kunnen zijn.En erfelijkheid kan soms een rol spelen.
Al snel werd erkend dat alle typische antipsychotica het potentieel hadden om EPS te veroorzaken, waaronder parkinsonisme, acute dystonie, acathisie en TD. Typische antipsychotica omvatten chloorpromazine, promazine, haloperidol, perfenazine, flufenazine en pimozide.
Moeizame start bewegingen, bewegingsarmoede, spierstijfheid
Uw spieren worden stijver. Een van de eerste verschijnselen is het verminderd meebewegen van één of beide armen bij het lopen. Later kan het lopen schuifelend en met kleine pasjes zijn. De lichaamshouding kan scheef of voorovergebogen zijn.
Langdurig gebruik van tramadol wordt geassocieerd met verschillende neurologische aandoeningen zoals toevallen, serotoninesyndroom, de ziekte van Alzheimer en de ziekte van Parkinson . Tramadol veroorzaakt toevallen door remming van stikstofoxide, serotonineheropname en remmende effecten op GABA-receptoren.
Deze medicijnen omvatten Prochlorperazine (Compazine), Promethazine (Phenergan) en Metoclopramide (Reglan). Deze moeten worden vermeden. Ook medicijnen die dopamine afbreken, zoals reserpine en tetrabenazine, kunnen de ziekte van Parkinson en parkinsonisme verergeren en moeten in de meeste gevallen worden vermeden.
Je begint meestal met paracetamol. Als dat onvoldoende helpt, kun je een ontstekingsremmende pijnstiller gebruiken, zoals ibuprofen, naproxen of diclofenac.
Verslavingsgevaar en gezondheidsrisico's zijn de belangrijkste redenen voor wereldantidopingautoriteit (WADA) om tramadol te verbieden. De sterke pijnstiller, een opiaat, staat vanaf 1 januari 2024 op de dopinglijst.
Het is niet raadzaam om slaapmiddelen te gebruiken met tramadol vanwege de mogelijk schadelijke interacties tussen de twee stoffen. Zowel tramadol als slaappillen zijn CNS-depressiva, dus het gelijktijdig gebruiken ervan kan resulteren in ernstige bijwerkingen en een verhoogd risico op overdosering.
Het heeft veel mogelijke geneesmiddelinteracties. Voorbeelden zijn gabapentine (Neurontin), cyclobenzaprine (Flexeril) en alcohol . Sertraline (Zoloft), trazodon en tizanidine zijn andere veelvoorkomende boosdoeners. Sommige tramadolinteracties verhogen het risico op bijwerkingen van tramadol.
Als u het langdurig gebruikt, kan uw lichaam eraan wennen (tolerantie). Dat betekent dat u na verloop van tijd hogere doses nodig hebt om uw pijn onder controle te houden. Sommige mensen kunnen gevoeliger worden voor pijn (hyperalgesie). Als dit gebeurt, zal uw arts uw dosis geleidelijk verlagen om deze symptomen te verlichten.
Tramadol is over het algemeen veilig om te gebruiken, maar in sommige gevallen — zoals overdosering of langdurig gebruik — kan het de lever beschadigen . Een onderzoek uit 2015 wees uit dat er een risico was op verhoogde lever- en nierschade door langdurig gebruik van tramadol.
Als uw nier- of leverfunctie is aangetast , kan uw arts besluiten dat tramadol niet geschikt voor u is. Er zijn andere factoren die uw gebruik van tramadol kunnen beperken, bijvoorbeeld als u alcohol drinkt of andere medicijnen gebruikt die slaperigheid kunnen veroorzaken.
Tramadol kan oppervlakkige ademhaling, moeilijk of luidruchtig ademhalen, verwardheid, meer dan normale slaperigheid, problemen met borstvoeding of slapheid bij zuigelingen die borstvoeding krijgen veroorzaken. U moet weten dat dit medicijn de vruchtbaarheid bij mannen en vrouwen kan verminderen. Praat met uw arts over de risico's van het nemen van tramadol.
Tramadol, als pijnstiller voor langdurige pijnbestrijding bij ouderen met posttraumatische artrose, kan het risico op een heupfractuur verhogen, vooral bij mannelijke patiënten en bij patiënten tussen 60 en 70 jaar.