Een geneesmiddel kan aanleiding geven tot een of meer bijwerkingen. Meestal zijn bijwerkingen ondergeschikt aan de voordelen van een behandeling. De meest voorkomende bijwerkingen zijn een ontregelde spijsvertering (bijvoorbeeld misselijkheid, braken, diarree, constipatie), hoofdpijn, vermoeidheid en slaperigheid.
1. WAT IS PALEXIA EN WAARVOOR WORDT DIT MEDICIJN GEBRUIKT? Tapentadol – het actief bestanddeel in PALEXIA – is een sterke pijnstiller die behoort tot de klasse van opioïden.
Combinatie met sterke remmers van UGT (bv.ketoconazol of fluconazol) kan de blootstelling aan tapentadol verhogen. Bij starten (of stoppen) van sterke enzyminductoren zoals rifampicine, fenobarbital, sint-janskruid kan de werkzaamheid afnemen (of de bijwerkingen toenemen).
Uw arts bepaalt de juiste dosis. Gebruik niet meer dan 500 mg per dag, dat betekent 250 mg per 12 uur.
Belangrijk om te weten over tapentadol
Tapentadol is een sterke pijnstiller. Bij hevige chronische pijn. De tabletten zijn niet geschikt bij een plotselinge pijnaanval. De tabletten met gereguleerde afgifte (retard) werken binnen een paar uur.
Een overdosis ibuprofen beschadigt je maag, wat je misselijk maakt en waardoor je zal moeten braken. Daarnaast kan een ibuprofen overdosis bloedingen, leverschade en sufheid veroorzaken. Ook kan het verwardheid, duizeligheid, hoofdpijn en oorsuizen teweegbrengen.
Tramadol is één van de zwakkere opiaten. Oxycodon is een sterker opiaat, net als morfine. De werking van oxycodon is dus beter dan die van tramadol. Behalve de werking zijn ook de bijwerkingen en het risico op verslaving hoger bij oxycodon versus tramadol.
Bij de behandeling van ernstige chronische pijn bij volwassenen, die alleen met opioïde analgetica behandeld kan worden, heeft tapentadol een gelijke therapeutische waarde ten opzichte van morfine en oxycodon.
Tapentadol, de werkzame stof in PALEXIA retard, is een sterke pijnstiller uit de klasse van de opiaten. PALEXIA retard wordt gebruikt voor de behandeling van: ernstige langdurige (chronische) pijn bij volwassenen die alleen goed te behandelen is met een opiaat.
De werking van Tapentadol lijkt sterk op die van Tramadol, maar er zijn ook verschillen. De opioide werking van Tapentadol is sterker dan die van Tramadol. Tramadol remt echter niet alleen de opname van noradrenaline, maar ook die van serotonine, een andere signaalstof in de hersenen.
Op de begrippen onbedoeld effect en therapeutische dosering wordt hier niet nader ingegaan omdat deze meestal geen toelichting behoeven. Wel is het van belang om te benadrukken dat onbedoelde effecten niet altijd schadelijk en (of) ongewenst zijn. Het vaststellen van de oorzakelijke factor is vaak moeilijk.
Het gebruik van corticosteroïden (ontstekingsremmers) leidt vaak tot gewichtstoename. Dit omdat ze zowel zorgen voor een vertraagde stofwisseling als voor extra eetlust én het vasthouden van vocht. Een bekende corticosteroïd waarbij dit effect snel merkbaar is, is prednison.
Aderverkalking heet ook wel atherosclerose. Aderverkalking ontstaat door ophoping van cholesterol, ontstekingscellen en kalk in de wand van aderen. De vaatwand wordt daardoor langzaam dikker en minder elastisch. Ook kunnen vernauwingen ontstaan, waardoor bepaalde organen of spieren te weinig bloed en zuurstof krijgen.
Seksuele bijwerkingen werden het vaakst gemeld bij geneesmiddelen tegen depressie (antidepressiva) en bij de zogenaamde statines, medicijnen die het cholesterol verlagen. Vrouwen melden ook seksuele bijwerkingen bij hormoonspiralen en de anticonceptiepil.
En omdat cafeïne een opwekkende werking heeft, kunnen er ook bij de inname van medicatie met koffie of thee ongewenste bijwerkingen ontstaan. In het bijzonder hartmedicatie, pijnstillers, bloeddrukverlagers, diabetes-, astma en maagmedicatie en vochtafdrijvende middelen worden daardoor beïnvloed.
Een enkel glaasje alcohol kan weinig kwaad in combinatie met antibiotica, tenzij de bijsluiter anders aangeeft. Hierop zijn namelijk een paar uitzonderingen. Het is onverstandig om veel te drinken aangezien beide midddelen moeten worden afgebroken door de lever. De lever wordt dan dus extra belast.
Buprenorfine is 30 keer krachtiger dan morfine. Fentanyl is tot 100 keer krachtiger dan morfine. Fentanyl is de krachtigste en gevaarlijkste pijnstiller ter wereld. Artsen schrijven het voor bij hevige, plotselinge of langdurige pijn, bijvoorbeeld na een operatie, een hartaanval of kanker.
Epileptische aanvallen kwamen vooral voor bij hoge doses tramadol of bij gelijktijdige inname van geneesmiddelen die aanvallen kunnen veroorzaken. Psychische aandoeningen Zelden: hallucinaties, verwardheid, slaapstoornissen, delirium, angst en nachtmerries.
Verslavingsgevaar en gezondheidsrisico's zijn de belangrijkste redenen voor wereldantidopingautoriteit (WADA) om tramadol te verbieden. De sterke pijnstiller, een opiaat, staat vanaf 1 januari 2024 op de dopinglijst.
Milde symptomen zijn zweten, misselijkheid, plasproblemen, verwardheid, versnelde hartslag. Meer ernstige gevallen geven aanleiding tot een te hoge lichaamstemperatuur, spierschokken en uiteindelijk onomkeerbare stuipen, oververhitting, druk in de hersenen en de dood.
Als u meerdere weken meer dan 5 tabletten van 500 mg per dag gebruikt kan dit schadelijk zijn. U heeft dan een kleine kans op schade aan lever, nieren en/of bloed. Gebruik per dag niet meer dan in de bijsluiter staat. Dit is niet goed voor uw lever.
In de meeste gevallen is paracetamol de veiligste manier om pijn te bestrijden. Dit heeft de minste bijwerkingen en werkt meestal goed.