De één vindt het naar urine ruiken, de ander naar ammoniak en sommigen doen het zelfs denken aan de geur van wiet. Hoe dan ook, voor de expert is het direct herkenbaar als muskusgeur. een teken van de aanwezigheid van spitsmuizen.
Als u problemen hebt gehad met steenmarters in uw huis of tuin, is de kans groot dat u uitwerpselen van een steenmarter hebt gevonden. Steenmarter uitwerpselen zijn lang en dun, vergelijkbaar met die van een rat, en kunnen tot 12 cm lang zijn. Ze zijn meestal zwart of donkerbruin van kleur en kunnen sterk ruiken.
Hoe ziet een steenmarter eruit? Een steenmarter is bruin van kleur met een grauwbruine ondervacht en zijn onder andere te herkennen aan hun witte keelvlek. De kop-romplengte van een mannetje is 40 tot 52 cm, bij een vrouwtje is dit 37 tot 48 cm. Ze hebben ongeveer het formaat van een (slanke) huiskat.
De steenmarter houdt niet van geuren. Daarom kun je op verschillende plaatsen geurstoffen aanbrengen zoals restjes parfum, ammoniak, bleekwater een toiletblok met citroengeur, mottenballen.
De steenmarter slaapt overdag. In bewoonde gebieden verblijft hij graag op zolders, niet alleen om te slapen, maar ook om zijn jongen groot te brengen. Het mannetje, dat solitair leeft, zoekt 's nachts zijn meerdere vrouwtjes die ook ieder hun eigen territorium hebben, op: deze verzorgen de jongen alleen.
Kunagone geurzakje om steenmarters te weren onder de motorkap of bij een doorgang van de marter. De zakjes geven de geur continu af gedurende maximaal drie tot zes maanden. Deze geurzakjes houden diverse dieren op afstand als de steenmarter, eekhoorn, vos, das of ree.
Door een pluk hondenhaar in een panty onder je auto te leggen verjaag je de marters. Ook is bewezen dat marters een enorme hekel hebben aan kippengaas. Dat voelt niet fijn om op te lopen en dus is een los stuk kippengaas onder de motorruimte een probaat afschrikmiddel.
Ze slapen in boomholtes, tussen houtstapels, in hooibergen, op zolders, in spouwmuren, onder dakbedekking, in schuurtjes, in nestkasten of in grotten. En een enkele keer graaft hij een hol in de grond. Wanneer komen de kleine steenmarters?
De steenmarter heeft weinig natuurlijke vijanden en staat ongeveer aan de top van de voedselpiramide. Bij ons staan enkel de vos, de oehoe en sinds kort de wolf op zijn predatorenlijstje. In andere regio's moet de steenmarter het ook afleggen tegen grote roofvogels en beren.
Ophoping van uitwerpselen en urinesporen veroorzaken met de tijd bovendien een extreme stankoverlast die tot een hygiënisch probleem leidt. Een marter in huis, is na enige tijd te herkennen aan de strenge geur van uitwerpselen en rottend dierlijk materiaal.
TIP: Bij een steenmarter op je zolder hoor je een luid en duidelijk bonkend geluid. Sommigen beschrijven het als een inbreker op zolder. Vaak hoor je 's nachts ook luidkeels gekrijs van vechtende marters.
Zijn steenmarters gevaarlijk? Hoewel steenmarters zich hebben aangepast aan het samenleven met de mens, zijn ze nog steeds erg mensenschuw. Bij een ontmoeting zullen ze dus gegarandeerd wegvluchten. Een steenmarter kan in principe wel drager zijn van bepaalde ziektes, zoals rabiës of hondsdolheid.
De uitwerpselen van de marter zijn worstachtig en zo'n 3 à 4 tot 10 cm groot. De achterzijde wordt gekenmerkt door een gedraaide, spitse punt. Die gedraaide punt is het gevolg van het feit dat de steenmarter een roofdier is en harige prooien eet. U kunt dan ook vaak wat haren of veren in de uitwerpselen terugvinden.
De paartijd valt in de zomermaanden, van juni tot augustus, met een piek in juli. Na een draagtijd van ongeveer negen maanden werpt het vrouwtje haar jongen, meestal in maart of april. Die worden ongeveer acht weken gezoogd maar vanaf de zesde week krijgen ze ook vast voedsel aangeboden.
De steenmarter kan snel verward worden met de boommarter. Het grootste verschil is de vleeskleurige neus bij de steenmarter versus de donker gekleurde neus bij de boommarter. De voetzolen van de steenmarter zijn weinig behaard, terwijl de voetzolen van de boommarter zwaar behaard zijn.
Zowel het mannetje als het vrouwtje van de steenmarter hebben een eigen territorium en leven solitair. Het territorium van een mannetje overlapt dat van meerdere vrouwtjes. De grootte hangt af van de kwaliteit van het gebied waar de marter leeft.
In de nazomer zoeken de jongen vervolgens hun eigen territorium. Steenmarters in het wild worden ongeveer 10 jaar oud en in gevangenschap kunnen ze zelfs 18 jaar oud worden.
Krijsen voor de vrouwtjes
Tijdens de paartijd (juni tot augustus) vechten de mannetjes luidkeels om de vrouwtjes. Dit gaat gepaard met geblaas en gekrijs. Wanneer de '50 Shades of Marters' periode voorbij is, zal het huis een nestje met kleine marters rijker zijn.
In principe zullen Bunzings en Steenmarters rattengif niet rechtstreeks opnemen. Knaagdieren zoals ratten en muizen uiteraard wel. Maar net die knaagdieren vormen een lekkere hap voor een hongerige Bunzing of Steenmarter. Hierdoor lopen ze het risico om vergiftigde prooien op te peuzelen.
Favoriete schuilplaatsen zijn houtstapels en takkenhopen, boerderijen, zolders en dakruimtes, spouwmuren en holtes onder boomwortels. Ook vossen- en konijnenholen worden soms door steenmarters gebruikt.
1. WC-blokje. Volgens Jan Kraaijenkamp zijn toiletblokjes de goedkoopste en makkelijkste oplossing. 'Hang een wc-blokje onder de motorkap, het liefst een van de goedkoopste, die ruiken het sterkst.
Martens bijten zich om een enkele reden in kabels en slangen. Elke mannelijke marter markeert zijn territorium met zijn geur. Als de auto 's nachts ergens anders geparkeerd staat en een tweede marter klimt de motorruimte in. Dan ruikt hij zijn concurrenten en wordt hij agressief en bijt.
Openingen onbereikbaar maken
Steenmarters zijn erg goede klimmers en kunnen zonder problemen 1,5 meter hoog springen.