Je hersenen en ruggenmerg regelen die reflexen via sensoren in je spieren en pezen. Zo kunnen je hersenen een reflex als het ware aan- en uitzetten. Loopt er iets fout in je hersenen, dan kan het gebeuren dat een reflex constant 'aan' staat. Zo ontstaat spasticiteit.
De oorzaak van spasticiteit is een beschadiging van het zenuwweefsel in het centraal zenuwstelsel (hersenen, hersenstam en ruggenmerg). Deze beschadiging kan op verschillende wijzen zijn veroorzaakt: Trauma of beschadiging van het ruggenmerg.
Spasmen zijn spiersamentrekkingen waardoor er een beweging ontstaat die je zelf meestal niet kan onderbreken. Je arm of been schiet bijvoorbeeld ineens uit.Denk aan kramp in je been. Vaak is er al een hoge spierspanning in rust.
De meest voorkomende spasticiteit-verhogende factoren zijn prikkels vanuit de huid, blaas of darm (Phadke, 2013). Bij prikkels via de huid kan gedacht worden aan huidverbranding door de zon, een ingroeiende teennagel of een operatiewond.
Als een patiënt met spasticiteit spontane pijn of pijn tijdens de verzorging ondervindt, kan behandeling van de spasticiteit ook de pijn sterk reduceren of zelfs laten verdwijnen.
Hemifaciaal spasmen kunnen spontaan minder vaak en heftig voorkomen. In perioden van spanning en stress nemen ze vaak toe. Wanneer de oorzaak weggehaald kan worden, kunnen hemifaciaal spasmen helemaal verdwijnen.
Wat zijn de gevolgen? Vaak ervaar je meer weerstand of spanning dan normaal, de beweging gaat moeizamer.Je kunt je spieren ook moeilijker ontspannen, wat kan zorgen voor stijfheid.
Spiertrekkingen zijn vaak onschuldig, maar ze kunnen ook het gevolg zijn van een neurologische aandoening. Een trillend ooglid is de meest bekende spiertrekking, maar ze komen ook voor in benen en armen. Bekende oorzaken zijn onder andere vermoeidheid, stress en cafeïne.
Spierverslappers kunnen spierkrampen voorkomen of kunnen verkrampte spieren verslappen. Voorbeelden zijn hydrokinine, baclofen, botuline A toxine, tizanidine en tolpersion.Benzodiazepines hebben een spierontspannende werking. Hierdoor verdwijnt de pijn van de spierkramp en kan de spier genezen.
Wanneer iemand een fysieke (of motorische) beperking heeft, is zijn bewegingsmogelijkheid verstoord. Onder deze diverse groep beperkingen vallen onder meer mensen met onvrijwillige bewegingen (spasmen of tremors), coördinatieproblemen, verlamming, artritis en mensen met ontbrekende ledematen.
Het kan een kleine irritatie zijn maar ook voor grotere problemen zorgen die het dagelijks leven moeilijk en pijnlijk maken. In de loop van de tijd kan het spasme zorgen voor een blijvende bewegingsbeperking: een contractuur. Gelukkig kan dit vaak voorkomen worden door op tijd te starten met de juiste behandeling.
Spasticiteit wordt vaak beschreven als gespannen, stijve spieren of spasmes die de motoriek verstoren. Dit bemoeilijkt het bewegen en evenwicht kunnen bewaren en veroorzaakt vaak ook pijn. Het kan leiden tot een verslechterde bewegingsfunctie van één of meerdere ledematen, of van één kant van uw lichaam.
Bij spasticiteit zijn bepaalde spieren overactief.Hierdoor ontstaan strakgespannen, stijve spieren en onwillekeurige samentrekkingen (spasmen).
Spierkrampen en fasciculaties zijn vaak de eerste verschijnselen van ALS maar ook beide klachten die bij gezonde mensen kunnen voorkomen. Spierzwakte en atrofie beginnen vaak plaatselijk in een arm of been of in de spieren van de mondkeelholte. Beide nemen vaak geleidelijk toe.
Spasticiteit wil zeggen dat er sprake is van een verhoogde spierspanning en soms ook van onwillekeurige bewegingen van de spieren. Spasticiteit kan erg hinderlijk zijn, zowel in rust als tijdens activiteit. Daarnaast kunnen patiënten op den duur last hebben van pijn, spierzwakte of spierstijfheid.
Verlichting van spierkrampen is onder andere mogelijk met baclofen. Baclofen remt de berichten die via de zenuwen in het ruggenmerg naar de spieren gaan. Hierdoor treedt spierkramp minder snel op. De spieren kunnen beter bewegen en eventuele spierpijnen verminderen.
Baclofen wordt gebruikt om buitensporige spanning in uw spieren (spasmen) te verminderen en te verlichten, zoals deze voorkomt bij verscheidene ziekten, zoals hersenverlamming (cerebrale parese), multiple sclerose, aandoeningen aan het ruggenmerg, beroerte (cerebrovasculair accident) en andere afwijkingen aan het ...
Cerebrale parese, ook wel cerebrale palsy of spasticiteit genoemd, is een ontwikkelingsstoornis die gekenmerkt wordt door motorische stoornissen (onder andere spasmes en krampachtig bewegen). Een intellectuele achterstand en epileptische aanvallen komen ook vaak voor.
Dit noemen we spasticiteit. Ook de opstijgende zenuwbanen voor het voelen van aanraking en het waarnemen van bewegingen kunnen aangedaan zijn. HSP is erfelijk en wordt vooral autosomaal dominant overgedragen. Dit wil zeggen dat elk kind van een man of vrouw met HSP 50% kans heeft om deze ziekte ook te ontwikkelen.
SPASTICITEIT EN CEREBRALE PARESE
Cerebrale parese kan een deel van de hersenen beschadigen dat de beweging en spierspanning regelt. Omdat de hersenen de flexibiliteit van de spieren niet kunnen aansturen, worden de spieren gespannen en kunnen er spasmen ontstaan. Dat heet dan spasticiteit.
Ongecontroleerde bewegingen in één spier of in een groepje spieren.