Soms ziet u ze in de poep of in de onderbroek. Ze geven vaak jeuk rond de anus (poepgat) en bij de vagina, vooral 's nachts. Hygiëne is belangrijk om besmetting met de eitjes te voorkomen. U kunt wormpjes zelf behandelen met een kuur mebendazol van de apotheek of drogist.
Mebendazol doodt wormen, wormeieren en larven, doordat het de opname van voedingsstoffen verhindert. Het is te gebruiken bij verschillende worminfecties, zoals aarsmaden, spoelworm, zweepworm, mijnworm en (varkens)lintworm. Ook is het te gebruiken bij sommige andere worminfecties die vooral in de tropen voorkomen.
Hygiëne is belangrijk: handen wassen, nagels kort knippen, elke dag schone handdoek en ondergoed. Bij goede hygiëne verdwijnen wormpjes meestal vanzelf binnen 6 weken. U kunt wormpjes ook zelf behandelen met mebendazol van de apotheek of drogist.
Worminfecties voorkomen en genezen
Een goede hygiëne is belangrijk. Als je onderstaande tips volgt, verdwijnen de aarswormen vanzelf omdat je kind dan geen eitjes meer binnenkrijgt. Laat je kind de handen wassen na toiletbezoek, na het buitenspelen en voor het eten. Hang elke dag een schone handdoek op in het toilet.
Hoe lang duurt het voordat dit medicijn werkt? Eén kuur is meestal voldoende om alle wormen te doden. In de weken na de kuur ziet u nog regelmatig dode wormen in de ontlasting van uw kind. Als er 2 weken na de herhaalde kuur nog wormen in de ontlasting zitten, overleg dan met de arts.
De mijnworm is ongeveer 1 cm lang en leeft in de dunne darm van mensen. De eitjes komen met de ontlasting van de mens in het milieu. De ontwikkelingscyclus van de mijnworm in de mens duurt ongeveer 7 weken. Volwassen wormen sterven vanzelf binnen enkele jaren, als de besmette patiënt niet behandeld wordt.
Een besmetting met aarsmaden kan samengaan met jeuk aan de huid. Ook kan onrustig slapen een klacht zijn die door de aarsmade wordt veroorzaakt. De belangrijkste klacht is echter jeuk rond de anus, omdat de wormpjes, die daarom ook aarsmaden worden genoemd, 's nachts naar de anus kruipen om daar hun eitjes te leggen.
U heeft klachten
Jeuk rond de anus of vagina, vooral 's nachts, komt meestal door de kleine (tot ongeveer 1 cm) wormpjes. De meeste andere wormen die u in Nederland kunt krijgen geven meestal geen klachten. Heel soms kunt u bijvoorbeeld buikpijn krijgen door lintwormen, spoelwormen of zweepwormen.
Oorzaken van aarsmaden
Je krijgt aarsmaden doordat je onbewust eitjes inslikt. De eitjes van aarsmaden worden verspreid doordat de drager vaak krabt aan de jeukende anus en dan de eitjes onder de nagels krijgt. Bij het eten of drinken komen de eitjes in de mond en vervolgens in de darmen terecht.
De eitjes van de aarsmaden worden doorgegeven van mens tot mens. Als je de eitjes van aarsmaden inslikt, komen ze in de darmen. Daar komen de eitjes uit en worden het de witte wormpjes die je in de ontlasting ziet. De vrouwelijke wormpjes leggen weer opnieuw eitjes, het liefst in de buurt van de anus.
De aarsmade (bleekgeel/wit van kleur) is een kleine worm (0,5-1 cm) die vaak bij kinderen voorkomt. De wormen houden zich op in het onderste deel van de dunne darm en bij de blinde darm. Ze hebben een levensduur van circa acht weken en zijn kommavormig. De eitjes bevinden zich op de huid van de anus.
Klachten en symptomen bij aarsmaden
Aarsmaden zijn ongevaarlijk maar kunnen vervelende klachten veroorzaken. Kenmerkend is dat 's nachts jeukklachten ontstaan bij de anus in de bilspleet en soms bij de schaamlippen. Daarnaast kan (vage) buikpijn en soms misselijkheid voorkomen.
De aarsworm is een draadvormige, ronde, witte worm van maximaal 13 mm lang, die in de dikke darm van de mens leeft. Deze parasiet komt enkel bij de mens voor, en wordt van mens op mens overgedragen. Het volwassen wijfje legt haar eitjes rond de aars. Door krabben kunnen ze op de handen en het beddengoed terecht komen.
Voorkomen en verspreiding
De aarsmade is, net als de hoofdluis en de schurftmijt, een typisch menselijke parasiet. Besmetting vindt plaats doordat de eitjes en de larven gemakkelijk, via direct onderling contact en via voorwerpen in de omgeving, van mens tot mens worden doorgegeven. Bij huisdieren komen ze niet voor.
De aarsmade. Een kleine worm van ongeveer vijf tot tien millimeter die vaak bij kinderen voorkomt. De worm is geelwit van kleur en kan in je darmen leven. De eitjes van de aarsmade zitten op de anus en worden daarom vaak via de vingers verspreid.
Wormen zijn enorm besmettelijk. Je kind loopt wormen op via contact met andere kinderen. De eitjes van wormen worden verspreid via kinderhandjes, waardoor eitjes zelfs op deurknoppen en op speelgoed kunnen zitten. Ook kunnen eitjes van wormen in de zandbak zitten via de uitwerpselen van katten.
Regenwormen leven van dat wat ze op en in de grond vinden: dode en rottende plantenresten, bladeren en soms uitwerpselen van andere dieren. Ze trekken het voedsel hun gangen in waar ze het verder verteren.
Soms ziet u ze in de poep of in de onderbroek. Ze komen vooral bij kinderen voor. Ze geven soms jeuk rond de anus en bij de vagina, vooral 's nachts. Hygiëne is belangrijk om besmetting met de eitjes te voorkomen.
Volwassenen en kinderen ≥ 2 jaar
100 mg 2×/dag ('s morgens en 's avonds) gedurende 3 opeenvolgende dagen. Indien na 3 weken geen volledige genezing is verkregen, de behandeling herhalen. Toediening: de tablet geheel of gekauwd met een ruime hoeveelheid water innemen.
Bijna iedereen krijgt er vroeg of laat mee te maken: aarsmaden. Naar schatting is zo'n 60% van de kinderen besmet of wel eens besmet geweest. De officiële naam van deze onschuldige, menselijke darmparasiet is Enterobius vermicularis of oxyuris. In de volksmond heeft iedereen het echter over 'wormpjes'.
kinderen overdag en 's nachts een strakke onderbroek aandoen en de bilnaad tegen de jeuk insmeren met vaseline of een andere watervrije zalf, zoals cetomacrogolzalf. ondergoed elke dag verschonen. nagels en billen frequent schoonmaken. lakens, nachtkleding en ondergoed wassen bij ten minste 60 °C.
Al je groente en fruit afval, koffieprut, papier, theezakjes en bladeren. Ben voorzichtig met zuur afval zoals citrusvruchten. Olie, zuivel, vis en vlees kan er niet in.
Een lintworm wordt vrijwel altijd opgemerkt doordat men kleine witgele stukjes in de ontlasting aantreft. Deze stukjes zijn afgebroken segmenten van de achterkant van de lintworm. Meestal zijn ze één tot drie centimeter lang. Een lintworm kan (vage) buikpijn veroorzaken.