Hartfalen is een chronische aandoening, waarbij het hart het bloed niet goed meer kan rondpompen. Hierdoor kunnen verschillende klachten ontstaan, zoals kortademigheid en vermoeidheid. Chronisch wil zeggen dat het niet de genezen is.
De verminderde pompfunctie van het hart kan verschillende oorzaken hebben: Hartinfarct: door afsluiting van een kransvat ontstaat zuurstoftekort in het hart, hierdoor beschadigt de hartspier en gaat een deel van de pompkracht verloren; Hoge bloeddruk: het hart moet langdurig tegen een te hoge weerstand in pompen.
Als u zich houdt aan de vochtbeperking, hoopt zich minder vocht in uw lichaam op. Uw hart wordt daardoor minder belast. De pompfunctie van uw hart kan zich dan enigszins herstellen. Door de betere pompfunctie wordt het dorstcentrum minder geprikkeld.
Bij hartfalen pompt het hart niet genoeg bloed door het lichaam. Hierdoor kan het lichaam niet meer goed vocht uit het lichaam verwijderen. Vooral de longen, buik, benen en enkels houden vocht vast. Ook krijgen de spieren en organen niet genoeg zuurstof en voedingsstoffen.
U bent sneller moe of buiten adem als u zich inspant.U bent 's nachts benauwd als u ligt.U wordt in 3 dagen 2 kilo of meer zwaarder.U krijgt steeds dikke voeten en enkels.
2: Hartfalen met licht verminderde knijpkracht
Bij deze vorm van hartfalen heeft het hart iets minder spierkracht dan normaal. Elke hartslag pompt de linkerkamer 41% tot en met 49% van het bloed weg.
Als de hartkleppen niet goed functioneren, moet het hart extra hard werken om voldoende bloed rond te pompen. De niet goed functionerende hartklep kan vernauwd zijn of niet goed meer sluiten. Wanneer het hart te langzaam of te snel klopt (ritmestoornis), werkt het hart minder goed, waardoor hartfalen kan ontstaan.
Andere klachten kunnen zijn: koude handen en voeten. ritmestoornissen. opgeblazen gevoel en een moeilijke stoelgang.
Gezonde mensen hebben een ejectiefractie van 60 of 70 procent, maar een ejectiefractie van 40 procent is nog redelijk normaal. Bij een ejectiefractie van 30 procent gaat een dokter zeker aan hartfalen denken. Uit het aanvullende onderzoek moet dan blijken of er inderdaad sprake is van hartfalen.
Slechts een minderheid van de patiënten met vergevorderd hartfalen maakt een duidelijke terminale fase door, die eindigt met overlijden door progressief hartfalen. Bij de meeste patiënten is het beloop van de ziekte onzeker en kan het leven op andere manieren eindigen.
Er stroomt meer bloed door de nieren waardoor je vaker moet plassen. Minder gaan plassen; dit komt door de slechtere doorbloeding van de nieren. Plotse benauwdheid en hoesten; dit komt doordat er vocht in de longen zit.
Indien de linker harthelft onvoldoende pompt, raken de bloedvaten van de longen overvol waardoor stuwing en vochtophoping ontstaan en kortademigheid en kriebelhoest kunnen optreden.
Veel vocht in je lichaam
Het hart pompt vocht via het bloed door het lichaam. Bij hartfalen heeft het hart minder kracht hiervoor. Dan raken de bloedvaten sneller overvol, waardoor vocht uit de vaten lekt.
Pijn op de borst en steken in de bovenarm zijn bij mannen vaak het teken dat er iets mis is, bij vrouwen treden die signalen vaak niet eens op. Vrouwen hebben bijvoorbeeld last van moeheid, kortademigheid bij het sporten of pijn in de schouderbladen.
onderzoek en behandeling van hartfalen; erfelijke hart- en vaatziekten; het in beeld brengen van het hart zoals met een echo of MRI; het adviseren over leefregels of behandelingen om verergering van het hartfalen te voorkomen.
Uiteindelijk kan het uw levensduur verkorten. De progressie van hartfalen is onvoorspelbaar en varieert van persoon tot persoon. In veel gevallen blijven de symptomen vrij lang (maanden of jaren) stabiel voordat deze verergeren. Soms nemen de ernst en de symptomen geleidelijk toe.
ACE-remmers verlagen de bloeddruk en verbeteren de pompkracht van het hart. Voorbeelden zijn benazepril, captopril, enalapril, fosinopril, lisinopril, perindopril, quinapril, ramipril, trandolapril en zofenopril.
Als u hartfalen heeft, dan probeert uw hart het gebrek aan pompkracht te compenseren door sneller te slaan (tachycardie) om zodoende toch dezelfde hoeveelheid bloed rond te pompen door uw lichaam.
De klassieke klachten voor hartfalen zijn pijn op de borst met uitstralingen naar de armen en overmatig zweten, misselijkheid en braken.
Het hart heeft dan tijdelijk te weinig kracht om voldoende bloed naar je hersenen te pompen. Je bent dan duizelig en misselijk en kunt hier zelfs door flauwvallen. Een bekende afwijking in het hartritme is atriumfibrilleren. Hierbij klopt het hart onregelmatig en vaak te snel.
Bovendruk lager dan 120
Een bovendruk van 120 of lager is een ideale bloeddruk. Hiermee heb je het minste risico op hart- en vaatziekten. Je hebt een lage bloeddruk als de bovendruk lager is dan 90 of de onderdruk lager is dan 60.
De cardioloog en jij hebben gesproken over je hartfalen waarvoor geen behandeling meer mogelijk is. Dit noemen we terminaal hartfalen.
Klachten bij hartfalen
De klachten die u merkt, zijn vooral kortademigheid en kriebelhoest. Ook bij zitten en liggen kunt u kortademig worden. Misschien slaapt u op meerdere kussens om wat meer lucht te krijgen. Als het hart minder goed pompt, komt het lichaam zuurstofrijkbloed te kort.
Een drukkende pijn op de borst is het meest duidelijke signaal bij een hartinfarct. Het voelt alsof iemand een band om je borst snoert. Bij een hartinfarct gaat dit gevoel niet over.