De Slametan is een van de belangrijkste Javaanse kejawenrituelen. Hij bestaat uit een religieus feestmaal waarvoor alle mensen in de buurt worden uitgenodigd. Slamatan is een gemeenschappelijk ceremonieel rituele feestmaaltijd volgens Javaanse gewoonten/geloof.
Een selamatan is een viering van sociale eenheid en wordt gegeven bij verschillende gelegenheden, bijvoorbeeld bij een geboorte, huwelijk, overlijden en een nieuwe woning. Vaak wordt er tijdens zo'n bijeenkomst Tumpeng geserveerd, als symbool voor dankbaarheid en de levens cyclus.
Een sadjen is een kleine offerande waarbij niet aangezeten wordt en niet gegeten. Een sadjen bestaat uit bloemen, eetwaren, vruchten, enz. netjes gerangschikt.
De Javanen zijn over het algemeen geen grote vleeseters. Ze eten meer vegetarische soja-producten als tempeh en tofu. Dit wordt vaak gegeten met sambal en kokosmelk. In restaurants wordt wel vaak kip geserveerd.
Onder Surinaams Javaans verstaan we het Javaans zoals dat zich in Suriname ontwikkeld heeft. Het is de taal die gesproken wordt door een groot deel van de nakomelingen van de immigranten uit Nederlands-Indië. De basis van het Surinaams Javaans is het Javaans zoals dat op het eiland Java gesproken wordt.
In de 40 dagen periode neemt de ziel afscheid van de aarde en verlaat uiteindelijk deze wereld, in sommige geloofstradities wordt dit ook wel de hemelvaart genoemd. Gedurende deze periode moeten de ontslapenen of overledenen gaan beseffen dat ze moeten doorstromen naar hun nieuwe bestaan en herenigd worden met God.
In sommige culturen wordt de rouwperiode uitgebreid tot 40 dagen. In deze 40 dagen worden er verzen uit de Koran gereciteerd en veel gebeden. Ook ontbreken smeekbedes voor de dode niet in deze dagen. Islamitisch gezien is het uitbreiden van een rouwperiode niet noodzakelijk.
Bijzonder aan de rouwrituelen van de Afro-Surinaamse gemeenschap is dat men op de dag van de begrafenis veel aandacht besteedt aan het wassen van de dode. Hierbij wordt gezongen en worden er allerlei andere kleine rituelen uitgevoerd zoals het opzeggen van bepaalde woorden en het leggen van spullen in de doodskist.
De Surinaamse bevolking bestaat uit veel verschillende bevolkingsgroepen. De oorspronkelijke bewoners zijn de indianen.Vandaag de dag leven er ook Creolen, Javanen, Hindoestanen, Chinezen, Europeanen en Moslims. Het bijzondere aan dit land is dat de culturen harmonieus naast elkaar leven.
Bij een normale begroeting geeft u een hand. Zeer goede vrienden geven elkaar een 'brasa ' (omhelzing). Onderdeel van de begroeting is de vraag: Hoe gaat het? of 'Fa Waka' . Men verwacht geen uitgebreid antwoord terug.
Periode van rouw
Huilen mag, maar de emoties mogen niet helemaal de vrije loop krijgen. Moslims gaan ervan uit dat de geest of de ziel van de overledene nog in hun midden is, dus is het hun plicht om voorzichtig met hem of haar om te gaan. Na de rouwperiode drie dagen is er een eerste herdenkingsbijeenkomst.
Na de begrafenis wassen alle moslims hun handen. Moslims kennen een condoleanceperiode van drie dagen en een rouwperiode van veertig dagen. Om de nabestaanden te ontlasten, zorgen de familie en buren de eerste drie dagen voor hun eten. De weduwe rouwt overigens wel wat langer, namelijk vier maanden en tien dagen.
We antwoorden meestal met "Alhamdulillah" ("Geprezen zij God") gevolgd door "Subhanallah wa bihamdihi" ("Glorie zij God"). Maar als we onze condoleances aanbieden in het Arabisch: "Allah y rahma", reageren we met "Amin" .
Het is de vakkennis van de uitvaartondernemer om te beoordelen of er een onwenselijke verkleuring of geur optreedt en zo ja, hoe die eventueel bestreden kan worden. In het algemeen is het zo dat een overledene die goed gekoeld is, dat vaak 10 dagen kan doorstaan. U hoeft zich op voorhand geen zorgen te maken.
Na een overlijden worden zorgverzekering en zorgtoeslag, pensioen en uitkeringen en gemeentelijke belastingen automatisch stopgezet. De gemeente geeft het overlijden namelijk door aan de Belastingdienst, het UWV en de Sociale Verzekeringsbank.
Hoelang de opbaring duurt, is afhankelijk van de dag van overlijden en de wens van de overledene en nabestaanden. Het is volgens de Wet op de lijkbezorging (Wlb) niet toegestaan om de overledene eerder dan 36 uur na overlijden te begraven of te cremeren. Zo kan een strafrechtelijk onderzoek indien nodig plaatsvinden.
'A3thama Allahoe adjrak wa ah'sana a3zaa'ak wa ghafara limayyitik. ' 'Moge Allah je beloning vermeerderen, de rouwperiode vergemakkelijken en de overledene vergeven. ' 'Inna Lillahi wa inna ilayhi raji'un. ' 'Wij behoren tot Allah en tot Hem zullen we terug keren.
Dan wordt zijn ziel uit de hemel gesmeten, totdat deze in zijn lichaam valt. Vervolgens las de profeet (Allah's vrede en zegen zij met hem): "En wie deelgenoten aan Allah toekent: het is alsof hij uit de hemel is gevallen en de vogels hem weggrissen, of dat de wind hem naar een afgelegen plek heeft geblazen.
De Islam ziet lijden ook als loutering. Voor de moslim brengt het lijden al een stukje vergeving voor de fouten die hij gemaakt heeft in zijn leven. De atheïst kan het lijden zien als een aansporing zich alsnog te bekeren. Lijden heeft dan de bedoeling om een nog grotere straf in het hiernamaals te ontwijken.
Je neemt een handje vol water in jouw rechterhand. Vervolgens vul je jouw mond met een gedeelte van dit water. Dan dien je met jouw mond te spoelen door het water in de mond van de ene naar de andere kant te laten gaan en dan vervolgens uit te spugen. Daarna was je drie keer jouw neusgaten.
In de meeste cao's is het maximale rouwverlof, bij het verlies van een partner, tien werkdagen. De gemiddelde rouwperiode bij het verlies van een partner is echter 170 dagen, zo blijkt uit onderzoek van Arboned.
Omdat moslims dagelijks de Koran in hun gebeden reciteren, bereiden zij zich bewust of onbewust op het sterven voor. Het leven is eenmalig en de stervende kan door gebed met zichzelf en met God in het reine komen en zielerust vinden in het hiernamaals.
De Hindostanen vormen de grootste groep, met 151 duizend. Ze wonen vooral in Den Haag, Rotterdam, Zoetermeer en Almere. Daarna volgen de Creolen, met 132 duizend. Zij wonen overwegend in Almere, Amsterdam en Rotterdam.