Vanuit de in 1889 door Wilhelmina Drucker opgerichte Vrije Vrouwen Vereeniging ontstond in 1894 de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht (VvVK).
In 1894 werd de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht (VVK) opgericht door Aletta Jacobs en Wilhelmina Drucker, die deze tekst uit de Grondwet aanvocht. Door middel van demonstraties, maar ook het verspreiden van propaganda, was het doel van de VVK dat de categorie vrouwen in Artikel 80 werd opgenomen.
Het vrouwenkiesrecht is het recht van vrouwen in een democratie op actief en passief kiesrecht, d.w.z. bij verkiezingen voor wetgevende organen te stemmen en verkozen te kunnen worden.
Gedurende de late 19e eeuw was het vrouwenkiesrecht in Nieuw-Zeeland een van de belangrijkste politieke kwesties. Van alle (toenmalige) onafhankelijke landen, was Nieuw-Zeeland het eerste land ter wereld waar vrouwen mochten stemmen.
De wet-Marchant trad in werking op 28 september 1919. Vanaf deze datum heeft Nederland dus het algemeen kiesrecht (m/v). De eerste vrouw die in Nederland van haar actieve stemrecht gebruikmaakte was Maria Elisabeth (Elise) Spauwen-Schrijnemakers (Gronsveld, 10 september 1876 - aldaar, 26 november 1941).
Zie Stemrecht in Nederland voor het hoofdartikel over dit onderwerp. Het stemrecht in Nederland komt standaard toe aan alle meerderjarige Nederlanders. In uitzonderlijke gevallen kan dit afgenomen worden.
Op 18 september 1919 ondertekende Koningin Wilhelmina de wet die het volledige kiesrecht aan vrouwen toekende. Door een wetswijziging in 1922 kregen vrouwen pas toen automatisch een stembriefje toegezonden, net zoals mannen dat kregen. De gelijkstelling was een feit.
Maar niet overal ter wereld gaat de 50/50-verdeling op. Er zijn zo'n 60 miljoen meer mannen dan vrouwen. Het Midden Oosten en het Vaticaan zijn ware mannenbolwerken. In Scandinavië en Rusland leven over het algemeen meer vrouwen.
Op 10 juli 1919 nam de Eerste Kamer het initiatiefwetsvoorstel-Marchant over het vrouwenkiesrecht aan. Daardoor kregen vrouwen het recht om te stemmen voor Tweede Kamer , Provinciale Staten en gemeenteraden.
Vrouwen van het gewone werkvolk moeten vaak net als hun mannen werken om geld. Dat is nodig, want van het loon van de man alleen kan een heel gezin niet leven. Dus werkt bijna heel de familie mee. Thuis gaan de vrouwen wol kammen en schoonmaken om te spinnen en ook het weven behoord tot aan de vrouw.
Te beginnen in de 18e eeuw met Mary Wollstonecraft, die gezien wordt als de éérste feministische schrijver. In de eeuwen daarna volgden vrouwen als Simone de Beauvoir en Betty Friedan tot aan hedendaagse namen als Malala Yousafzai en Chimamanda Ngozi Adichie.
Vrouwen en mannen in Nederland hebben volgens de wet dezelfde rechten.
Aletta Jacobs (1854-1929) was de eerste vrouw in Nederland die een HBS bezocht, de eerste vrouw die arts werd en de eerste vrouw die promoveerde. Zo'n kwart eeuw lang stond ze in Nederland aan het hoofd van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht.
Actief kiesrecht is het recht om te stemmen, passief kiesrecht het recht om gekozen te worden. Meestal heeft iemand met actief kiesrecht ook passief kiesrecht, maar dit hoeft niet altijd zo te zijn. In Nederland en België zijn in principe alle meerderjarige burgers kiesgerechtigd voor politieke verkiezingen.
De nieuwe Russische grondwet staat vrouwenkiesrecht toe. In Nederland krijgen vrouwen het passief kiesrecht oftewel het recht gekozen te worden. In Engeland krijgen vrouwen van 30 jaar en ouder kiesrecht, mannen krijgen kiesrecht als ze ouder dan 21 zijn. Canadese vrouwen krijgen kiesrecht voor het provinciaal bestuur.
De naam Dolle Mina
De naam ontleende de actiegroep aan de bijnaam van de vrouwenstrijdster Wilhelmina Drucker (1847-1925). Deze strijdbare feministe van het eerste uur had als bijnaam 'IJzeren Mina'. Wilhelmina Drucker streed tegen onrechtvaardige wetten en verouderde zeden.
Aanvankelijk was de kiesleeftijd in Nederland 25 jaar. In 1946 werd deze verlaagd tot 23 jaar, in 1963 tot 21 jaar, de leeftijd waarop men toen als volwassen werd beschouwd, en in 1972 tot 18 jaar.
Het kiesrecht voor alle mannen werd in Nederland ingevoerd op 12 december 1917, de proclamatie werd gedaan door M. van Reenen, de gemeentesecretaris, en vond plaats op het bordes van het oude stadhuis aan de Groenmarkt in Den Haag.
Aan de enquête namen meer dan 60.000 personen uit 90 verschillende landen deel. De mooiste vrouwen vind je terug in Noorwegen, Lithouwen, Polen en Zwitserland. Indiase dames mogen zich het vijfde knapste volk ter wereld noemen. Plaats nummer zes wordt ingenomen door Zweden, gevolgd door IJsland, Irak en Hongarije.
De meeste vrijgezelle vrouwen wonen in Utrecht en de meeste vrijgezelle mannen wonen in Delft. De provincie met de meeste vrijgezellen is Groningen. In deze provincie bestaat maar liefst 46,2% van de huishoudens uit een eenpersoonshuishouden. Flevoland is de provincie met het minst aantal singles.
Voor het vijfde jaar op rij behaalde IJsland de hoogste score en kan het zich het meest vrouwvriendelijke land ter wereld noemen. 'Buurlanden' Finland, Noorwegen en Zweden volgen op de voet. De top tien telt maar liefst zeven Europese landen. De Verenigde Staten behaalden de 23ste plaats.
In totaal heeft het Hof in zijn geschiedenis vijf vrouwelijke rechters gekend, tegenover 106 mannelijke rechters.
Geweld tegen vrouwen is overal ter wereld een groot probleem. Zo ook in Nederland. Bijna de helft van de Nederlandse vrouwen (45%) heeft aangegeven sinds haar vijftiende levensjaar slachtoffer te zijn geworden van lichamelijk of seksueel geweld. Geweld tegen vrouwen is een inbreuk op de mensenrechten van vrouwen.
Rond 1900 werden vrouwen vaak anders behandeld in de rechtbank dan mannen. Vrouwen zouden vaak hysterisch zijn, waardoor zij in de rechtbank niet altijd serieus genomen werden.