Het syndroom van Gilles de la Tourette (GTS ) is een neuro-psychiatrische aandoening, gekenmerkt door tics. Een tic is een plotselinge, snelle, terugkerende, niet-ritmische beweging of geluid. Naast motorische en vocale tics of een combinatie hiervan bestaan er ook samengestelde tics.
Het syndroom van Gilles de la Tourette (ook wel afgekort als Tourette) is een ticstoornis. Een tic is een plotselinge, snelle, herhaalde, niet-ritmische beweging of geluid. Geschat wordt dat Gilles de la Tourette voorkomt bij 1% van de bevolking.
Onder deze beperkingen vallen onder andere: Licht verstandelijke beperking, Ernstig meervoudige beperking, Autisme, Moeilijk verstaanbaar gedrag, Doofblindheid, Prader Willi Syndroom, Syndroom van Down, Syndroom van Gilles de la Tourette, Smith Magenis Syndroom en Foetaal Alcohol Syndroom.
Als de tics meer dan een jaar duren, kunnen een psychiater, neuroloog of psycholoog meestal vaststellen dat het om Gilles de Tourette gaat. Er wordt een onderzoek gedaan. Daar kan ook uitkomen dat de tics door een andere aandoening komen.
Voor de diagnose moeten de tics minimaal 1 jaar bestaan en een paar keer per dag gebeuren.Ook moet je minstens één vocale tic en een paar motorische tics hebben, of hebben gehad. De klachten van Tourette kunnen erg lijken op klachten van andere aandoeningen, zoals ADHD, OCS of autisme.
Soms kan je weken- of maandenlang ticvrij zijn. Maar heftige prikkels, angst, stress en vermoeidheid kunnen de tics verergeren.
Een behandeling is gericht op het verminderen van de tics. Het is niet mogelijk om Gilles de la Tourette te genezen.
Voorbeelden zijn haloperidol, olanzapine, pimozide en risperidon.
Soms treden er meer complexe tics op en zijn er plotse uitbarstingen van scheldwoorden: 30% van de mensen die lijden aan het syndroom van Gilles de la Tourette hebben hier last van.
Oorzaak van een ticstoornis
Zo is bijvoorbeeld Gilles de la Tourette erfelijk, maar er zijn ook andere oorzaken die regelmatig genoemd worden: genetische aanleg (de aandoening komt vaker voor in bepaalde families)verstoord afweersysteem. stress.
Het syndroom van Gilles de la Tourette (GTS ) is een neuro-psychiatrische aandoening, gekenmerkt door tics. Een tic is een plotselinge, snelle, terugkerende, niet-ritmische beweging of geluid. Naast motorische en vocale tics of een combinatie hiervan bestaan er ook samengestelde tics.
"Er is 50 procent kans dat de aandoening wordt doorgegeven van ouder op kind. In 80 procent van die gevallen komt Tourette ook daadwerkelijk tot uiting. Maar ook omgevingsfactoren spelen een rol. Een ouder met ernstige tics heeft niet per se kinderen met een even ernstige vorm."
De oorzaak van het ontstaan van Tourette syndroom is niet goed bekend. Waarschijnlijk gaat het om een samenspel van veel verschillende factoren. Tics ontstaan door een verstoorde werking van bepaalde kernen die in de hersenen.
Wanneer de tics meer dan een jaar aanhouden en zowel motorisch als vocaal zijn, wordt er gesproken van het syndroom van Gilles de la Tourette. Als er alleen sprake is van motorische óf vocale tics, spreken we over een persisterende motorische of vocale ticstoornis.
Veel kinderen met Tourette houden niet van onverwachte veranderingen. Zorg dat er een ruimte beschikbaar is, waar het kind kan “ontladen.” De mogelijkheid dat dit kan, werkt op zich al stress verminderend voor het kind. Het kind voelt zelf aan wanneer het even weg moet. Sport helpt soms de tics verminderen.
De eerste tics beginnen meestal rond de leeftijd van 6 jaar. Soms doen ze zich pas later voor, maar in principe voor het 21e levensjaar. De tics kunnen je hele leven blijven.
Tics kunnen ook ontstaan als reactie op te veel stress en spanning in het lichaam. Dit worden functionele tics genoemd.
Een neuroloog, psychiater of psycholoog stelt de diagnose Gilles de la Tourette als: meerdere motorische tics en tenminste één vocale tic voorkomen, dit hoeft niet tegelijkertijd te zijn. de tics langer dan een jaar aanhouden. de tics zijn ontstaan voor het achttiende jaar, meestal is dit tussen het vierde en elfde ...
Behandeling. Een behandeling van ticstoornis met cognitieve gedragstherapie levert bij de meeste mensen een klachtenverlichting op. Bij zo'n 70% van de mensen verminderen de ernst en het aantal tics met 30 tot 50%.
Het gaat dan bijvoorbeeld om de drang om voorwerpen te tellen, dingen op een bepaalde manier te rangschikken of het moeten uitvoeren van bepaalde rituelen, bijvoorbeeld voor het naar bed gaan. Deze vorm van dwang komt vaak voor bij personen met het syndroom van Gilles de la Tourette.
Tics. Een ticstoornis wordt gekenmerkt door korte en plotselinge bewegingen of geluiden die iemand ongewenst maakt. Zoals hoofdschudden, oogknipperen, keelschrapen en geluiden maken. We noemen dit motorische (bewegingen) en vocale (geluiden) tics.
De behandeling van tics bestaat uit cognitieve gedragstherapie of medicatie (antipsychotica). Beide behandelvormen worden aangeboden, maar gedragstherapie heeft de voorkeur. Hierbij zijn 'habit reversal' en 'exposure en responspreventie' eerste keuze behandelingen voor tics. Dit zijn vormen van individuele behandeling.
Kinderen met Gilles de la Tourette
Het syndroom ontstaat bij kinderen in de basisschooltijd. Vanaf een jaar of vier vertonen ze hun eerste simpele tic. Zoals kleine schokbewegingen of het trekken van een gek grimas. Tot ongeveer hun twaalfde worden die tics steeds heftiger en ingewikkelder.
Tics nemen dan ook vaak toe in periodes van stress of vermoeidheid. Meestal zijn tics afwezig tijdens de slaap en wanneer een kind bezig is met een activiteit die om veel concentratie vraagt. Tics kunnen tijdelijk worden onderdrukt, maar kunnen soms toch ineens weer volledig onvrijwillig optreden.