Het basisrecept van mosterd is heel eenvoudig: Mosterdzaad, water, zout en azijn. Maar je kan allerlei ingrediënten toevoegen om hem extra smaak en kleur te geven... zoals olie en kruiden als kurkuma. Maar ook honing of wijn.
Mosterd kan bijna overal in gematigde streken worden gekweekt. De mosterd wordt bereid door de zaadjes droog te malen tot een fijn of grof poeder (dit verschilt per type mosterd). Het poeder wordt met water, azijn en smaakstoffen tot een pasta gemengd.
Er zitten heel wat vitaminen in mosterdzaad die gezond zijn;
Vitamine E zorgt voor gezond bloed, is belangrijk voor de bloedstolling, sterkt de ogen, voorkomt ontstekingen en atherosclerose, vertraagt het verouderingsproces en is een natuurlijk conserveringsmiddel.
Het is de eenjarige plant uit de kruisbloemenfamilie waar de mosterdzaadjes van afkomstig zijn. Die mosterdplanten groeien in Europa, Noord-Afrika en Azië. In het voorjaar wordt er in het gematigde klimaat gezaaid. Daar vindt na de bloei de oogst plaats.
Door de eeuwen heen is mosterd altijd een heel populaire 'saus' geweest. We weten dat 3000 jaar voor onze jaartelling al in China mosterdzaad werd verbouwd. Maar ook wat verder naar het westen, in het oude Egypte, zijn aanwijzingen gevonden voor het gebruik van mosterdzaad in het dagelijks leven.
Een fijne mosterd wordt het meest gewaardeerd, maar volgens de echte fijnproevers zijn grove mosterdsoorten de enige soorten die men mosterd mag noemen. Het is maar net waar jouw voorkeur naar uitgaat. Door meer of juist minder mosterdzaden te gebruiken kun je de pittigheid en mildheid van mosterd bepalen.
Denk bijvoorbeeld aan de bekende Dijon-mosterd (afkomstig uit Dijon in Frankrijk en gemaakt met alleen fijngemalen bruin en zwart mosterdzaad) en Zaanse mosterd (afkomstig uit de Zaanstreek, grof van structuur en gemaakt van gele en bruine mosterdzaden).
Je kunt zowel de bloemen, blaadjes en zaadjes van de mosterdplant gebruiken. In de keuken zijn het over het algemeen vooral de zaadjes en de poeder die als pittige smaakmaker worden toegevoegd. Denk aan marinades, kaas- en vleesgerechten en sausjes.
Je kunt de zaden vanaf ongeveer maart buiten zaaien en je oogst de jonge blaadjes van de jonge planten. Die blaadjes zijn pittig van smaak (een beetje vergelijkbaar met radijs), en het blad is heel zacht behaard. Je kunt de blaadjes rauw eten of stoven.
Wist je dat alle mosterdsoorten van de Marne passen binnen een vegetarisch dieet? Een groot deel van onze mosterd soorten is zelfs geschikt voor een veganistisch dieet. Wij, bij Marne, vinden het belangrijk om onze producten met respect voor mens en milieu te maken.
Mosterd bevat veel zout, dus ja het is slecht voor je bloeddruk als je er te veel van neemt. In 100 gram mosterd zit ruim 3 gram zout. Het advies is om als volwassene niet meer dan 6 gram zout per dag binnen te krijgen, liever minder.
Mayonaise: 133 kcal, 14.3 gram vet (1.7 gram verzadigd), 0.7 gram suiker, 0.2 gram zout. Ketchup: 15 kcal, 0 gram vet, 2.8 gram suiker, 0.4 gram zout. Mosterd: 24 kcal, 1.6 gram vet, 0.4 gram suiker, 0.8 gram zout. Joppiesaus: 69 kcal, 5.6 gram vet (0.5 gram verzadigd), 2.4 gram suiker, 0.3 gram zout.
Afvallen met mosterd
Mosterd is eveneens een bron van tryptofaan, een essentieel aminozuur, en bevat omega 3-vetten. Dit is een gezonde vetsoort die je niet laat aankomen. Sterker nog, van mosterdzaad val je juist af, omdat het de vetverbranding in je lichaam omhoog brengt.
Het basisrecept van mosterd is heel eenvoudig: Mosterdzaad, water, zout en azijn. Maar je kan allerlei ingrediënten toevoegen om hem extra smaak en kleur te geven... zoals olie en kruiden als kurkuma. Maar ook honing of wijn.
Verschillende soorten. Er zijn 2 verschillende soorten mosterd: Sinapis Alba; gele (ook wel witte mosterd genoemd), deze krijgt bleek gele zaden. De Brassica Nigra; zwarte mosterd krijgt zwarte zaden.
Deze wrange vloeistof gaf de Dijonmosterd zijn karakteristieke smaak en maakte hem onderscheidend van de rest. Dijonmosterd is lichtgeel van kleur, in tegenstelling tot Amerikaanse mosterd die heldergeel, iets intenser en prikkelender is. De mosterd uit Dijon heeft een pittige, scherpe smaak en is sterk en kruidig.
Mosterd is een populaire specerij gemaakt van de zaden van de mosterdplant. Deze plant is inheems in het Middellandse Zeegebied en is verwant aan voedzame groenten zoals broccoli, kool en spruiten.
De olie ruikt vaag naar mosterd en heeft een gouden kleur. Je kan er gewoon in bakken. Het is een voornamelijk onverzadigde olie die dus doorgaans als gezond wordt beschouwd, zeker omdat er ook nog alfalinoleenzuur in zit, het bekende omega-drie onverzadigde vetzuur.
Gebruik van koolzaad en mosterd
Terwijl mosterdzaad erg aromatisch is en daarom erg populair is als specerij, wordt koolzaad gebruikt om olie te produceren. De bladeren van mosterd hebben ook een milde mosterdsmaak en worden daarom gebruikt in salades of als specerij in soepen, enz.
Mosterdpoeder is het gemalen gele mosterdzaad zonder velletjes en noemt men ook wel mosterdmeel. Mosterdmeel dient men aan te maken met een beetje koud water om zo de frisse kruidige smaak te verkrijgen.
Mosterd oogst je doorgaans van juli tot november. Bij mosterd wordt vooral het blad geoogst als kruiden, voor de pittige smaak, maar de zaden zijn ook te gebruiken. Wanneer de plant is uitgebloeid en de zaden zijn opgedroogd kan je ze heel makkelijk van de plant halen, maar daarmee is het werk nog niet gedaan.
Je kunt de blaadjes rauw eten (pittig accent in salades maar ook lekker op een broodje gezond bijvoorbeeld, een beetje zoals rucola maar dan net anders). Je kunt de blaadjes ook stoven, het lijkt dan wel wat op andijvie zonder het karakteristieke bittertje.
Bruine en zwarte mosterd
De pittigste soort is het zwarte mosterdzaad, afkomstig van de Brassica Nigra-plant, waarbij het aanwezige glucoside sinigrine of kaliummyronaat door het enzyme myrosine en de toevoeging van vocht zich splitst in een glucose en een vluchtige mosterdolie allylisosulfocyanaat.
De pittige mosterdsmaak blijft zo behouden. Wanneer je mosterd warm verwarmd, wordt de mosterd milder van smaak.
#1 | Mosterdmolen de Huisman
Scherpste smaak, goed in balans. Fijne viscositeit en een kleur.