Er zijn diverse processen om zeewater te ontzilten, die alle gebaseerd zijn op hetzij destillatie, hetzij omgekeerde osmose: Destillatie is de meest gebruikte techniek voor zeewaterontzilting.
Destillatie is de meest gebruikte techniek voor zeewaterontzilting. Het principe is eenvoudig: zeewater wordt verwarmd tot het verdampt waarna de zuivere waterdamp vervolgens weer condenseert. De zouten verdampen niet mee en blijven achter.
Zo zegt hoogleraar watermanagement Kees van Leeuwen van Universiteit Utrecht dat het duur is om oceaanwater te ontzilten. En dat de benodigde materialen niet duurzaam zijn, waardoor een gedeelte van het effect weer wordt opgeheven. Reinoud Feenstra: ,,Het kost tussen de 1 en 2 euro per 1.000 liter water.
De enige manieren om meer drinkbaar water beschikbaar te maken, is door ontzouting en waterhergebruik. In regio's waar grond- water en oppervlaktewater schaars zijn, wordt al heel lang zeewater ontzout om in de behoefte aan drinkwater te voorzien. Koeweit bijvoorbeeld haalt al zijn drinkwater uit zeewater.
Zout water zoet maken is technisch mogelijk
Zout water maak je zoet door middel van ontzilting. De bekendste technologie hiervoor is omgekeerde osmose met behulp van membranen, vertelt Franca Kramer, onderzoeker op het gebied van membraantechnologie bij Dunea.
Er zijn twee standaardmanieren om dat water te ontzouten. De eerste is zeewater koken en het verdampte, zuivere water verzamelen. De tweede is zeewater pompen door membranen die het zout eruittrekken. In het Midden-Oosten is het koken van zeewater goedkoper.
Destillatie is de klassieke methode voor ontzilting. Zeewater verdampt onder lage druk en hoge temperatuur. Opgeloste stoffen als zouten blijven achter en de waterdamp wordt opgevangen als gezuiverd water.
De Britse onderzoekers hebben een oplossing bedacht. Zij ontwikkelden een zeef van grafeenoxide om het zout uit zeewater te filteren. Daarmee kan zeewater wel worden omgezet in drinkbaar water. De onderzoekers publiceerden hierover deze week een artikel in het tijdschrift Nature Nanotechnology.
In het Midden-Oosten vormt zeewater een van de belangrijkste bronnen van drinkwater. Nadat het zeewater via een zuiveringsproces van het zout is ontdaan, moet dit gedemineraliseerde water aanharden. Hiervoor wordt kalkmelk toegevoegd, die met koolzuurgas wordt omgezet in calciumcarbonaat.
Destillatie is de meest gebruikte techniek voor zeewaterontzilting. Het principe is eenvoudig: zeewater wordt verwarmd tot het verdampt waarna de zuivere waterdamp vervolgens weer condenseert. De zouten verdampen niet mee en blijven achter.
Bora Bora – Frans-Polynesië Bora Bora in Frans-Polynesië hoort zeker in de lijst thuis als het gaat om kristalhelder zeewater.
Door het water te koken dood je de meeste parasieten en schadelijke bacteriën. Laat het water een extra minuut koken, per 1000 meter dat je boven de zeespiegel bent. Langer koken dan de berekende tijd is niet nodig en slechts zonde van je brandstof. Om het water beter te laten smaken kun je het laten afkoelen.
"Bij een slecht afweersysteem kan een wond een soort entree zijn", zegt Van Aalsburg. "Zeewater is niet per se slecht, maar of je voor de behandeling van een wondje naar zee moet: nee." Beter is het om gewoon te spoelen met kraanwater, eventueel met een beetje opgelost soda of keukenzout.
Water die opgeloste zouten bevat, zoals zeewater, bevriest veel later. Hoe meer zout het water bevat hoe langer het duurt voordat het stolpunt wordt bereikt. Zeewater bevriest pas bij gemiddeld -1.9 graden.
Zeewater zit tjokvol sporenelementen en minerale zouten en bevordert de verwijdering van huidschilfers. Ook kan zeewater het immuunsysteem stimuleren en bepaalde ademhalingsproblemen verlichten. Dankzij de cerumenolytische eigenschappen van zeewater wordt het ook voor de dagelijkse oorhygiëne gebruikt.
Het water roteert van het dunne laagje naar het reservoir en terug. Uiteindelijk blijft er bovenin gezuiverd water over, terwijl het zout achterblijft. Door de convectie blijft het zout niet achter in de gaatjes maar beweegt het naar beneden.
Een effectieve en veilige manier om water veilig te kunnen drinken is door het te koken. Door water ongeveer 5-10 minuten laat koken worden bacteriën, protozoa en virussen gedood. Deze methode kost wel meer tijd omdat u eerst een vuur moet maken (outdoor) en u een pan of beker nodig hebt waarin u kunt koken.
Een snufje suiker of honing kan helpen om de zoute smaken in balans te brengen. Voeg beetje bij beetje de zoetstof toe, om te voorkomen dat het gerecht een overheersend zoete smaak krijgt en verandert in een dessert of ongezond gerecht.
Zeewater bevat diverse zouten in opgeloste toestand en is daarmee ongeschikt als drinkwater.
Toch is dit geen goede keuze! Zeewater is drie keer zo geconcentreerd als menselijk bloed, en om het te verwerken, zou het lichaam het overtollige zout in de vorm van urine uitscheiden via de nieren.
Zout water zoet maken wordt ontzilten genoemd en kan op verschillende manieren. Bijvoorbeeld met omgekeerde osmose: het water wordt door een filter geperst waardoor de zouten achter blijven. Dit concept kun je in de klas demonstreren met een injectiespuit, een stevig koffiefilter, en water met zand.
Een energiecentrale verbruikt per kilowattuur opgewekte elektriciteit 140 tot 180 liter koelwater. Dat betekent dat de ontzilting van 1 kubieke meter (1.000 liter) zeewater ongeveer 1 kubieke meter koelwater kost.
Vaak werken de systemen simpelweg als volgt: een apparaat concentreert zonlicht op water, dit verwarmt en verdampt vervolgens en de stoom die daarbij ontstaat, wordt gebruikt om bijvoorbeeld windturbines aan te drijven of condenseert en het zoete water wordt opgevangen.