Atlantische zalm is een anadrome vis: dat wil zeggen dat zalm wordt geboren in zoetwaterstromen en als jonge zalm (smolt) naar zout water trekken waar ze uitgroeien tot volwassen zalm. Als volwassen dier leeft de zalm hoofdzakelijk in noordelijke zeeën en de Noord-Atlantische Oceaan.
De Atlantische zalm is een anadrome vis, wat betekent dat hij zich verplaatst tussen zeewater en zoetwater, maar zich alleen voortplant in zoetwater. De zalm is een vrij slanke, gestroomlijnde vis. Het vlees van de zalm heeft een karakteristieke roze kleur.
Er kleven effectief enkele risico's aan het eten van vis in het algemeen en zalm in het bijzonder. Zo is vis een belangrijke bron van kwik, dioxines en PCB's. Door milieuverontreiniging kunnen er schadelijke stoffen voorkomen in vis. Het gaat vooral om zware metalen (kwik), dioxines, PCB's en pesticiden.
De Atlantische of Europese zalm (Salmo salar) is een anadrome vis die als volwassen dier hoofdzakelijk in noordelijke zeeën en de Noord-Atlantische Oceaan leeft. De zalm kwam voor de industriële revolutie in alle grote Europese rivieren voor, maar is daar nu praktisch uitgestorven.
Verspreiding: Noord-Atlantische Oceaan, Noordzee en Oostzee. In Nederlandse kustwateren zeldzaam. Uit de Nederlandse rivieren is de oorspronkelijke zalmstand verdwenen, maar door uitzettingen in zijrivieren van Rijn en Maas wordt de zalm nu weer vaker gevangen.
De voornaamste oorzaak: de wereld zit zo'n beetje aan de top van de productie, schijft Quartz. De voorraad wilde zalm is erg beperkt, waardoor twee derde van de geconsumeerde zalm tegenwoordig gekweekt is. En de vraag neemt gestaag toe, vooral uit China.
Visvetzuren zijn goed voor je hart en bloedvaten. Daarom is het advies 1 keer per week vis te eten. Bij voorkeur vette vis, zoals makreel, haring, sardines of zalm.
Veruit de meeste zalmen die je in de supermarkt vindt, zijn gekweekt, meestal in Noorwegen of Schotland. Zalmen zijn van nature trekdieren. Ze zwemmen soms wel duizenden kilometers vanuit de rivier waar ze geboren zijn naar zee en later weer terug om zich voort te planten.
De zalm is tegenwoordig een zeldzame vis in Nederland. De soort was tot in het begin van de 20e eeuw nog een zeer belangrijke soort voor de Nederlandse riviervissers.
Alle vis gecertificeerd
Deze vissoorten zijn uit verschillende gebieden afkomstig en worden zowel wild gevangen als in aquacultuur gehouden. Op dit moment is 100% van ons vaste assortiment vis uit koeling en diepvries gecertificeerd. Sinds 2012 voldoet 100% van onze wild gevangen vis aan het MSC-keurmerk*.
Op nummer 1: Zalm.
Deze vette vis, bekend om zijn mooie roze kleur, is niet alleen rijk aan gezonde eiwitten, maar aan omega-3 vetzuren, die goed zijn voor je hart en voor je hersenen. Ook is zalm rijk aan vitamine D, voor sterke botten. Elke dag zalm op het menu zou voor de meeste mensen te ver gaan.
Eten van vis kan gevaarlijk zijn. Vissen kunnen namelijk een hoog gehalte aan dioxines in hun vet hebben opslagen. Dat heeft Tinka Murk, toxicoloog aan de Wageningen Universiteit, zaterdag in het televisieprogramma Kassa gezegd. Het Voedingscentrum adviseert om twee keer per week vis te eten.
Gekweekte zalm blijkt minder gezond dan de variant die in het wild gevangen wordt. Voorbeelden van gezonde wilde zalm, zijn de sockeye-zalm, de chinookzalm (koningszalm) en de Pacifische cohozalm.
Hij heeft wat kleine zwarte vlekjes in de buurt van de zijlijn. De staartvin is licht gevorkt en de aarsvin heeft 13 tot 18 stralen, hij is relatief grof geschubd en de bek is voorzien van kleine scherpe tandjes. De dieren in paaikleed zijn door de rode kleur onmiskenbaar.
Atlantische zalm in het wild
Atlantische zalm is een anadrome vis: dat wil zeggen dat zalm wordt geboren in zoetwaterstromen en als jonge zalm (smolt) naar zout water trekken waar ze uitgroeien tot volwassen zalm. Als volwassen dier leeft de zalm hoofdzakelijk in noordelijke zeeën en de Noord-Atlantische Oceaan.
Wilde zalm is (zoals de naam al doet vermoeden) geen gekweekte zalm, maar zwemt in de vrije natuur en heeft daar toegang tot een grote variëteit aan voedsel. Ze eten voornamelijk planktonkreeftjes en garnalen, waar ze hun extra rode kleur van krijgen.
Biologisch gekweekte zalm wordt gezien als topkwaliteit omdat veel van de mogelijke nadelen van andere gekweekte vis hier niet van toepassing zijn: de zalm heeft meer ruimte (de dichtheid is minder dan de helft van reguliere kweek), er worden geen antibiotica of bestrijdingsmiddelen gebruikt, de netten worden niet ...
De natuur doet het het beste. Bepaalde wilde zalm soorten bevatten ongeveer 130 calorieën minder dan gekweekte vis. Wilde zalm bevat half minder vet, drie keer meer vitamine A en acht maal meer vitamine D per 100 gram. Gekweekte vis bevat ook 3 keer meer verzadigde vetten.
De zalm wordt gekweekt in Noorwegen en is ASC-gecertificeerd. De keten is gesloten en daardoor transparant, we weten precies wat voor leven de zalm heeft gehad en waar de zalm vandaan komt.
Dat heeft te maken met de verschillen in watertemperatuur, soort water en voeding. Over het algemeen hebben Schotse kweekzalmen wat dikkere buiken en meer vet. Ze zijn wat vetter dan Noorse kweekzalm. Door het vetpercentage zijn ze wat minder lang houdbaar, ongeveer twee weken.
In principe zijn alle soorten vis goed. Het maakt niet uit hoe de vis verkocht wordt: verse vis, uit de diepvries of in blik. Voor de gezondheid kun je het beste kiezen voor vette vis die niet gepaneerd of gezouten is. Bij zoute vis moet je denken aan haring, gerookte zalm, gerookte paling, stokvis of ansjovis.
De Noorse zalm is wat langer en eleganter om te zien, is rood-roze van kleur en heeft een iets lager vetgehalte. De Ierse zalm is wat korter en gedrongener van bouw en is ook rood-roze van kleur. Schotse zalm lijkt fysiek op de Ierse zalm, maar is wat lichter van kleur en van nature wat vetter.
Roofvissen zoals zwaardvis, marlijn, snoekbaars, tonijn en haai zijn ook minder veilig. Dat komt doordat roofvissen aan het eind van de voedselketen zitten en andere dioxine houdende vissen eten. Deze vissen bevat vooral veel methylkwik. Tonijn bijvoorbeeld kunt u beter niet meer dan één keer per maand eten.
Wilde zalm bevat namelijk meer omega-3-vetzuren, vitaminen, mineralen en minder verzadigd vet en calorieën per portie. Tonijn – laag in calorieën en boordevol vitamines van eiwitten. Een portie van zo'n 100 gram bevat 22 gram eiwit. Echter, wees wel bewust van het feit dat deze vis wordt bedreigd door overbevissing.
Dorade, inktvis, paling, poon, rog, blauwvintonijn, wijting en zeewolf zijn voorbeelden van vissen die nooit een goed idee zijn. De redenen kunnen uiteenlopend zijn: overbevissing, habitatvernietiging, vervuilende kweektechnieken, de kweek is niet duurzaam of de vis is met uitsterven bedreigd.