Rabarber is een goede bron van diverse mineralen. Bijvoorbeeld van calcium, kalium en mangaan. Deze mineralen leveren verschillende gezondheidsvoordelen op: Calcium draagt bij aan het behoud van sterke botten, een normale werking van de spieren, een normale bloedstolling en een normale werking van het zenuwstelsel.
Door het verdringen van de kalkopname in het lichaam door het oxaalzuur wordt geadviseerd niet meer dan twee keer per week een portie rabarber te eten. Te laat geoogste rabarber bevat ook meer oxaalzuur wat kan leiden tot een onvoldoende opname van calcium in ons lichaam.
Rabarber is gezond
Het bevat heel wat vitaminen en mineralen zoals ijzer wat goed is tegen bloedarmoede. Vanwege de vele vezels heeft de plant bovendien een positieve invloed op de spijsvertering en darmwerking.
Ook dan is het aan te raden om lekker veel rabarber te eten. Het zou namelijk een lichte laxerende werking hebben. Niet alleen is het goed voor je spijsvertering, want ook zou het eten ervan voor een verbeterde eetlust zorgen én zelfs maagpijn verlichten.
Rabarber kan ongeveer 1 week bewaard worden in de koelkast. Waarom is rabarber goed voor je gezondheid: Rabarber is een goede bron van kalium en rijk aan vitamine K en vezels. Kalium is een mineraal dat betrokken is bij de regulatie van je bloeddruk en de goede werking van je zenuwen en spieren.
Boost voor dieet. Zoals heel wat andere groenten, helpt rabarber om af te vallen. Rabarber heeft weinig calorieën in zich, maar wel veel voedingswaarden.
Oxaalzuur is een organische verbinding die voorkomt in verschillende groenten, zoals spinazie, zuring, maar ook spruitjes, bietjes, cacao, noten en bessen. Het is een antinutriënt, dat net als fytinezuur vitamines en mineralen aan zich kan binden, waardoor ze minder goed kunnen worden opgenomen.
Wist je dat je rabarber rauw kunt eten, net als selderij?
Dan hebben we nog een reden om de rabarber na 21 juni niet meer te oogsten. Na deze datum gaat de rabarberplant zich namelijk voorzichtig klaarmaken voor de koude winter en de nieuwe oogst later in het jaar. Als je echter alle stelen oogst voordat het zover is, put je de plant uit.
Verwijder eerst de bladeren en snijd de harde uiteinden van de stengels. Schillen kan, maar is zeker geen noodzaak. Spoel de rabarber daarna af met water, verwijder stugge delen en snijd hem in stukjes. Rabarber klaarmaken kan op verschillende manieren, maar het makkelijkst is om hem te koken.
Rabarber en je gezondheid
Met rabarber krijg je antioxidanten, mineralen en een flinke portie vitamine K binnen. Ook bevat deze groente veel vezels, wat zowel je darmflora als je cholesterolwaardes ten goede komt.
Laat je verrassen! oals Goliath en Victoria. De rode, vaak kleinere, rassen zoals de Champagne Rood en Miesa zijn een stuk zoeter. Hele jonge, bleekroze rabarber is soms zo zoet dat het zelfs zonder suiker kan worden bereid.
Rabarber reinigt de lever en bevordert de goede werking van de darmen. Deze groente bevat heel veel vitamine B1, B2, B6 en C. Rabarber is de ideale groente als je kampt met verstopping, maar ook als je last hebt van bloedarmoede.
De gekookte rabarber, of een eventuele rabarber compote of rabarbermoes, kun je tot vier dagen in de koelkast bewaren in een goed afgesloten koelkastdoos of pot.
Het is wel zo dat de plant na de langste dag weer energie gaat opbouwen in het wortelstelsel voor het volgend seizoen. Dus je kunt vanaf 21 juni met een gerust hart rabarber blijven eten.
Je kunt rabarber onverpakt circa 1 week bewaren in de koelkast. Op een koele plek (12-15°C) is rabarber 5 dagen houdbaar. Rabarber kun je in een goed gesloten plastic zakje of bakje tot 12 maanden bij minimaal -18°C in de diepvries bewaren. Rabarber vries je rauw in.
Jammer genoeg kun je rabarber niet het hele jaar lang eten. Het seizoen van rabarber loopt van eind maart tot en met juli, met mei als topmaand. Da's niet zo lang, dus tijdens het rabarberseizoen kun je maar beter volop genieten van deze lekkernij.
Zodra de bladeren zich hebben ontvouwd, begint hun oogst. Hoe langer u wacht, hoe houteriger de stengels worden. Een ander nadeel van de pure rabarber en oudere soorten is dat ze zich in het jaar steeds meer ophopen met smaakloos oxaalzuur. Daarom wordt de rabarberoogst na 21 juni weer stopgezet.
Oxaalzuur bindt zich gemakkelijk aan calcium (kalk).Hierdoor wordt bij het eten van rabarber calcium weggetrokken van het lichaam.Dit kan leiden tot botontkalking en nierproblemen. Voor gezonde mensen is dit geen probleem, want je zou er al kilo's moeten van eten om een teveel aan oxaalzuur binnen te krijgen.
Rabarber (Rheum Officinale Baillon) is een groente die het hele jaar door groeit en makkelijk is onderhoud. Ten onrechte wordt rabarber vaak gerekend tot de fruitsoorten. Dit komt door de zure, fruitige smaak en het feit dat het vooral gebruikt voor desserts.
Actieve bestanddelen
Tanninen: stoffen met een samentrekkende werking die diarree tegengaan. Anthraquinonen (sennosiden, rheïne): stoffen die door hun contacteffect de peristaltiek van de darmen stimuleren en de opname van water door de darmwand beperken. Dat maakt de stoelgang zachter en bevordert de darmtransit.
Zo verlaagt het de cholesterol, verlaagt de kans op prostaat- en darmkanker en heeft het een vochtafdrijvend vermogen. Deze groente heeft veel voordelen voor de stoelgang. Rabarber werkt laxerend, maar ook maagversterkend en eetlustopwekkend. Daarnaast is de groente rijk aan ijzer, kalium, calcium en magnesium.
Het verwijderd ook kalkaanslag van schepen en oxaalzuur haalt roest van auto's en uit motorblokken. Oxaalzuur is dus een bijzonder veelzijdig en bruikbaar product. U kunt gebruikt oxaalzuur makkelijk en veilig afvoeren door de hoeveelheid die u heeft gebruikt te neutraliseren met bakpoeder (natriumbicarbonaat) of soda.
De vruchten van kitulpalm (Caryota urens of bijtende Caryota) bijvoorbeeld bevatten zo'n extreme hoeveelheid oxaalzuur dat ze om die reden niet gegeten worden. De vruchten van de arenpalm (Arenga pinnata) worden om dezelfde reden eerst gebakken of gekookt, alvorens eetbaar te zijn.
Oxaalzuur kan alleen het lichaam verlaten via de urine. Door de hoge concentratie kan het samen met calcium in het nierweefsel neerslaan en nierstenen vormen. Ook kan calcium met oxalaat meer verspreid in het nierweefsel neerslaan. Door de 'nierverkalking' die zo ontstaat, kunnen de nieren ernstige beschadigd raken.