Een draagmoeder is een vrouw die zwanger is voor een ander: de wensouder(s). De draagmoeder staat het kind na de geboorte af aan de wensouder(s). Niet-commercieel draagmoederschap is toegestaan in Nederland.
Wat is draagmoederschap
Draagmoederschap kan plaatsvinden doordat de draagmoeder via kunstmatige inseminatie wordt bevrucht met het zaad van een wensvader. Ook kan een bevruchte eicel door middel van IVF of ICSI in de baarmoeder van de surrogaatmoeder worden geplaatst. Na de geboorte adopteren de wensouders het kind.
Naar verwachting bedragen de kosten tussen de 25.000 – 30.000 euro. De behandelingen geven een kans op zwangerschap en zijn uiteraard geen garantie op een succesvolle invulling van uw kinderwens.
De commissie adviseert dat de draagmoeder tot zes weken na de geboorte aan de rechter mag vragen of ze het kind zelf mag houden.
Diegene die het kind gebaard heeft, is in Nederland direct juridisch moeder. Daarnaast bestaat er een verschil tussen 'biologisch' en 'genetisch' ouderschap. Op biologisch vlak is dit bij de draagmoeder altijd hetzelfde: de vrouw die een kind baart is biologisch áltijd de moeder.
Er geldt een leeftijdsgrens van 40 jaar voor de wensmoeder en de draagmoeder moet jonger zijn dan 45 jaar.
Beweegredenen. Er zijn verschillende redenen waarom wensouders besluiten om middels draagmoederschap een kind te krijgen: De wensmoeder heeft geen baarmoeder (deze is verwijderd of het betreft een transvrouw) waardoor een eigen zwangerschap niet mogelijk is. De wensmoeder heeft een niet correct functionerende ...
Het Nederlandse recht kent geen speciale afstammingsrechtelijke regeling voor draagmoederschap. Dit betekent dat de algemene bepalingen van het afstammingsrecht, het gezagsrecht en het kinderbeschermingsrecht van toepassing zijn. De rechtspositie van een kind dat geboren wordt na draagmoederschap is daarom onzeker.
Het Nederlandse recht kent immers geen wettelijke regeling voor draagmoederschap. Dat betekent dat als de draagmoeder zich bedenkt, de wensouders niet bij de rechter kunnen vorderen dat de draagmoeder het kind alsnog afstaat.
Onder meer in India en enkele staten in de VS is commercieel draagmoederschap toegestaan. Ook mag men daar soms anoniem eicellen en zaadcellen doneren. Nederlandse wensouders gaan daarom weleens naar het buitenland om via een draagmoeder een kind te krijgen.
Het paar (de 'wensouders') dat een kind wenst kan een andere vrouw vragen een kind voor hen te dragen. Zo'n zwangerschap komt meestal tot stand door middel van zelfinseminatie met sperma van de wensvader, maar ook met behulp van ivf (in vitro fertilisatie) is dit mogelijk.
Een draagmoedersurrogaat is niet genetisch gerelateerd aan de baby die ze draagt. De gebruikte eieren zijn van de aanstaande moeder of een eiceldonor. Nadat het ei is bevrucht, wordt het embryo geïmplanteerd via een minimaal invasieve procedure die in-vitrofertilisatie (IVF) wordt genoemd.
Een draagmoeder is een vrouw die zwanger is voor een ander: de wensouder(s). De draagmoeder staat het kind na de geboorte af aan de wensouder(s). Niet-commercieel draagmoederschap is toegestaan in Nederland.
Verbod op bevordering van (commercieel) draagmoederschap
Bevordering van (commercieel) draagmoederschap is in Nederland verboden. Wat niet mag: Websites die reclame maken om vraag en aanbod rond draagmoederschap te stimuleren. Wensouders die bijvoorbeeld via sociale media openbaar maken dat ze een draagmoeder zoeken.
Khloé Kardashian koos voor een draagmoeder om te voorkomen dat haar 'lichaam meer onder druk zou staan'
Strikt genomen kan men schatten dat voor een heterokoppel het totaalplaatje kan liggen tussen de 5500 euro en 6500 euro, waar een homokoppel of een alleenstaande man zich kan verwachten aan een prijskaartje tussen 11500 en 12500 euro.
Er zijn daar bemiddelingsbureaus die wensouders koppelen aan draagmoeders, waarna zowel de draagmoeders als de bemiddelingsbureaus een flinke bom geld vangen. Je bent gemiddeld 100.000 dollar kwijt voor het hele proces.
Als wensvader spreek je over een co-ouderschap met de wensmoeder(s). Het kind zal zowel bij de moeder(s) als bij de vader(s) wonen. Dit kan een 50/50 verdeling zijn maar andere verdelingen zijn ook mogelijk. Bijvoorbeeld dat het kind alleen in vakanties en/of weekenden bij de vaders zal wonen.
Bij hoogtechnologisch draagmoederschap wordt een IVF-behandeling uitgevoerd, waarbij de eicellen van de wensmoeder in het laboratorium worden bevrucht met het zaad van de wensvader. Eén embryo wordt vervolgens in de baarmoeder van de draagmoeder geplaatst.
“De receptioniste van de vruchtbaarheidskliniek lachte me keihard uit toen ik belde en vroeg of het mogelijk was om als alleenstaande man een embryo te maken met een eiceldonor.” David Watkins is één van de eerste alleenstaande mannen in Engeland die via een draagmoederconstructie een kind heeft gekregen, dat hij ook ...
De optie waarbij een vrouw (surrogaat) ermee instemt een zwangerschap te dragen voor een wensouder(s) en waarbij de draagmoeder genetisch verwant is aan de baby. Bij traditioneel draagmoederschap worden de surrogaten-eieren gebruikt, waardoor ze de biologische moeder is van het kind dat ze draagt.
Wat is in-vitrofertilisatie (ivf)? In-vitrofertilisatie (ivf) is een vruchtbaarheidsbehandeling waarbij de bevruchting buiten het lichaam ontstaat. Kunt u niet zwanger raken, dan kan een ivf-behandeling uitkomst bieden. Een ivf-behandeling krijgt u alleen op medische indicatie.
Bij intra-uteriene inseminatie (IUI) of kunstmatige inseminatie worden de meest zaadcellen uit het sperma geselecteerd en via een fijn buisje hoog in de baarmoeder gebracht. Daar zoeken ze verder hun weg naar de eicel(len).
Een draagmoeder vinden
Het is een vriendin, een zus of de moeder van een van de wensouders. Fertiliteitscentra nemen geen rol op in het vinden van een draagmoeder. Wie een behandeling wil met de hulp van een draagmoeder, brengt zelf een kandidaat-draagmoeder mee.