Uw arts kan dit op verschillende manieren vaststellen: bloedonderzoek. lichamelijk onderzoek: de arts luistert met een stethoscoop naar uw longen. röntgenfoto van de longen.
Een longontsteking is goed te diagnosticeren door de huisarts na het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek en aanvullende testen. De huisarts zal allereerst de vitale functies onderzoeken. Dit door het meten van bloeddruk, temperatuur, hartslag, ademhalingsfrequentie en het zuurstofgehalte in het bloed.
De huisarts zal je vragen stellen om uit te vinden waar je klachten vandaan komen en met een stethoscoop naar je longen luisteren.Ook kan het nodig zijn om een röntgenfoto te maken van je longen. Daarop is te zien of je inderdaad een longontsteking hebt, waar die zit en hoe erg deze is.
Meestal raken eerst uw bovenste luchtwegen geïnfecteerd waardoor u last krijgt van een verkoudheid of keelpijn. Als de infectie zich uitbreidt naar de lagere luchtwegen tot aan de longblaasjes ontstaat er een longontsteking. Door de infectie zwelt het slijmvlies op en wordt er meer slijm geproduceerd.
Je voelt je vaak erg ziek en beroerd bij een longontsteking. Heb je een benauwd gevoel, koorts en spierpijn? Hoest je en ben je vermoeid? Dat zijn vervelende symptomen die horen bij longontsteking.
Pijnstilling. Door longontsteking kunt u pijn aan de borstkas/schoudersen (hoge) koorts hebben. Om de pijn en koorts tegen te gaan, schrijft de arts pijnstilling voor, zoals paracetamol.
Een longontsteking kan vanzelf overgaan. Maar vaak zijn de klachten te hevig om dat af te wachten. Welke behandeling u dan krijgt, is afhankelijk van de oorzaak van de ontsteking. Als bacteriën de longontsteking hebben veroorzaakt, krijgt u een antibioticakuur.
Diagnose van longontsteking
Uw huisarts kan longontsteking diagnosticeren door naar uw symptomen te vragen en uw borstkas te onderzoeken . In sommige gevallen zijn er mogelijk verdere tests nodig. Longontsteking kan moeilijk te diagnosticeren zijn omdat de symptomen vergelijkbaar zijn met die van andere aandoeningen. Bijvoorbeeld verkoudheid, bronchitis en astma.
De huisarts kan vaak met behulp van een stethoscoop horen of er inderdaad een ontsteking zit. Vocht in de longen maakt namelijk een krakend geluid. Ook klopt de huisarts op de plek waar de longen zitten, omdat ontstekingen voor een gedempt geluid zorgen.
De meest voorkomende complicaties zijn bloedvergiftiging en longvliesontsteking. Bij een bacteriële longontsteking kunnen de bacteriën zich via de bloedbaan verspreiden naar andere organen (bloedvergiftiging). Dan kan een ernstige situatie ontstaan, waarbij de bloeddruk en/of de ademhaling in de problemen kunnen komen.
Tips bij een longontsteking
Maak een antibioticumkuur altijd af. Neem rust en blijf thuis van werk of school. Zeker als je koorts hebt en slijm ophoest.
Een verwaarloosde longontsteking kan ernstige complicaties geven. In een gevorderd stadium kan een longabces ontstaan (ingekapselde ontstekingshaard), een empyeem (pus longvliezen) of een septische shock (bacteriën in de bloedbaan).
Milde symptomen kunnen lijken op een gewone verkoudheid of griep (malaise, hoesten, koorts, etc.), maar ze duren langer en verergeren als ze onbehandeld blijven. Bij ouderen, mensen die al ziek zijn en mensen met een verzwakt immuunsysteem kan dit ernstigere symptomen veroorzaken en opname in het ziekenhuis vereisen.
De meest voorkomende klachten -van deze luchtweginfectie zijn hoesten, niezen, keelpijn en een loop- of snotneus.Soms heb je ook andere klachten zoals koorts, spierpijn, hoofdpijn of moeheid. Als je een luchtweginfectie hebt, kun je mensen om je heen besmetten.
Uw bovenste luchtwegen zijn geïrriteerd geraakt door een virus of door prikkelende stoffen. Anders dan bij een normale hoest, hoest u geen slijm op. U hoest vaak, lang en krijgt de kriebel moeilijk weg. Hierdoor raken uw luchtwegen nog meer geïrriteerd en voelen uw keel en longen pijnlijk en schraal aan.
Pneumonie wordt zowel door virussen als door bacteriën veroorzaakt. Een longontsteking moet men altijd ernstig nemen. De meeste mensen genezen probleemloos door een korte behandeling met een antibioticum, maar sommigen moeten opgenomen worden in het ziekenhuis. Het kan zelfs fataal aflopen.
Kleine hoeveelheden wit slijm kunnen worden opgehoest als de bronchitis viraal is. Als de kleur van het slijm verandert naar groen of geel , kan dit een teken zijn dat er ook een bacteriële infectie is opgetreden. De hoest is meestal het laatste symptoom dat verdwijnt en kan weken aanhouden.
Bij bronchitis zijn de slijmvliezen van de kleine vertakkingen in de longen ontstoken. Hierdoor moet u hoesten en heeft u last van slijm. Bij een longontsteking zijn de kleine vertakkingen van de longen en de longblaasjes ontstoken. Hierdoor voelt u zich benauwd en heeft u moeite met ademen.
Als je korte tijd een piepende of brommende ademhaling hebt, is dat niet erg. Dat kan bijvoorbeeld komen door een griep of verkoudheid. Als je naast een piepende ademhaling andere klachten hebt, is dat reden om verder te kijken.
Veelvoorkomende oorzaken zijn spier- en gewrichtsproblemen, zoals spierspanning in de borstkas of ontsteking van het kraakbeen dat de ribben met het borstbeen verbindt (costochondritis). Longaandoeningen zoals pleuritis (ontsteking van de longvliezen) kunnen ook pijn veroorzaken bij het ademhalen.
Een longontsteking kun je aan de volgende klachten herkennen: kortademigheid. hoesten. eventueel ophoesten van geel, groen of bruin slijm.
Met behulp vijf klinische gegevens (koorts, hoofdpijn, pijnlijke cervicale lymfeklieren, diarree en rhinitis) kan een huisarts onderscheid maken tussen een bacteriële en een virale oorzaak van een infectie van de lage luchtwegen.