Een winterslaap die buiten wordt gehouden loopt meestal van midden oktober tot eind april.Binnen kan de winterslaap korter gehouden worden (begin november- begin maart). Wanneer de schildpad actiever wordt in de lente moet hij gebaad worden in lauw water. Hij moet beginnen eten binnen de 2 weken.
Waterschildpadden houden een winterslaap zowel de jonge als de oudere. Vaak gaan ze al in de winterslaap zodra de temperatuur onder de 18 graden daalt. Gemiddeld verliest een waterschildpad 10 procent van zijn lichaamsgewicht tijdens de winterslaap.
Moerasschildpadden zijn overdag actief, 's avonds slapen ze onder water. Deze schildpad houdt erg van zonnen. De dieren liggen dan soms uren op takken of rotsen. Zodra ze gealarmeerd worden doordat ze trillingen waarnemen, laten ze zich snel in het water glijden.
Hij komt 's nachts regelmatig boven water. Geen paniek, je schildpad heeft geen slaapprobleem! Schildpadden kunnen niet ademen onder water. Zelfs 's nachts, wanneer ze onder water rusten, komen ze dus af en toe boven om adem te halen.
Overigens kunnen vrijwel alle schildpadden goed zwemmen, dus ook de landschildpadden, maar houden veel soorten dat niet zo lang vol als een zeeschildpad. Maar hoe goed ze ook kunnen zwemmen, alle schildpadden kunnen verdrinken.
Het dier bewoog zich dan weer naar links en dan weer naar rechts . Door deze beweging onstond er een kuiltje onder het schild waardoor het dier kan kantelen. Met zijn kop drukt het dier zich omhoog en met de juiste beweging van de poten kan het dier zich kantelen.
Hij kan maandenlang zonder lucht onder water blijven, bijvoorbeeld tijdens zijn winterslaap. Wetenschappers vragen zich al tijden af hoe de schildpad aan voldoende zuurstof komt op zijn onderduikadres.
Verzuring binnen het watermilieu van waterschildpadden is redelijk snel aan de orde, dit komt omdat urine en uitwerpselen verzurende elementen bevatten. Een gemiddeld verblijf van een schildpad kan binnen een week alweer gaan stinken en een vervuilt beeld geven.
Het gehoor
Schildpadden hebben een slecht gehoor, omdat ze aan de buitenkant geen oren hebben. Er zit gewoon een laagje huid over hun trommelvlies. Trillingen gaan via de achterpoten en het schild naar het oor. Hierdoor kunnen ze wel andere dieren, bijvoorbeeld vijanden of soortgenoten, aan horen komen.
Gewenning leren ze wel , maar echt tam maken is niets voor een schildpad. gileman: geen enkel dier is tam te maken. elk 'tam' dier kan opeens bijten/aanvallen.
Als je een schildpad ziet, zorg er dan voor dat je hem niet aanraakt of oppakt. Schildpadden kunnen namelijk flink bijten! De bijtschildpad kan zoals zijn naam al doet vermoeden, flink bijten.
In geval van nood trekken ze hun kop en poten terug binnen het schild. De eieren van schildpadden worden tijdens een paring bevrucht in het lichaam van het vrouwtje. Voordat een mannetje toestemming krijgt, moet hij veel moeite doen. Hij loopt om haar heen.
Eten doen ze allemaal, de schildpadden uit het gematigd klimaat (en dat zijn echt niet zoveel soorten) kunnen een aantal maanden (ongeveer 6) zonder eten en drinken als ze in winterslaap gaan, voorwaarde is dan wel dat ze op een koude droge plek liggen.
Waterschildpadden kunnen alleen voedsel eten wat in het water ligt. Dit komt doordat de waterschildpad de voeding doorslikt met behulp van water. Zonder water kan de waterschildpad de voeding niet doorslikken. Het is erg belangrijk bij de voeding maagkiezel te geven aan waterschildpadden.
Schildpadden eten graag en veel. Wat en hoeveel ze precies eten, is afhankelijk van de soort en leeftijd. Zo zijn landschildpadden planteneters die een gevarieerd aanbod van groenvoer nodig hebben, steeds onbespoten. Lekkernijen zijn bijvoorbeeld andijvie, brandnetels, gras, paardenbloem, witloof, weegbree en spinazie.
Stemt het vrouwtje toe in de paring en stopt ze met zwemmen dan zinken de dieren naar de bodem. Het mannetje beklimt het schild van het vrouwtje en houdt dit met alle vier de poten vast. Hierbij bijt hij het vrouwtje soms in de nek.
Schildpad staat ook in het lijstje van exotisch vlees. Het vlees heeft de textuur van kikkerbillen, mocht je het willen weten. Het schijnt populair te zijn voor in stoofpotjes en soepen. Exotic Meat Market levert het vlees en de recepten en zelfs de eieren.
Schildpadden hebben hele goede ogen en kunnen naast kleuren ook delen in het ultraviolette en infrarode spectrum herkennen. Ook in het donker kan de schildpad prima zien.
In de natuur kunnen schildpadden meer dan een eeuw oud worden. Het langst levende exemplaar werd volgens sommige bronnen zelfs 256 jaar oud. Niet dat ze allemaal zo bejaard worden. De meeste exemplaren worden al vroeg opgepeuzeld, vaak zelfs nog voordat ze uit het ei zijn gekropen.
Schildpadden zijn niet bepaald snel, omdat ze door hun rugschild en buikschild niet goed kunnen bewegen. De schilden van een schildpad zijn aan de randen vergroeid als een soort pantser en de voorpoten staan aan de zijkant. Een schildpad heeft dus een stijve bouw en kan maar één poot tegelijk verzetten.
Een schildpad kan immers moeilijk achteruitlopen en zou wel eens het noorden kunnen verliezen. Zorg eveneens voor een voederplaats. Het is belangrijk dat de voederbakken makkelijk schoon gehouden kunnen worden.
Je telt de ringen op de schubben om de leeftijd te helpen bepalen. De schubben zijn de vakjes op het schild van de schildpad. Onthoud dat deze methode je slechts een zeer ruwe schatting geeft, omdat de ringen zich vaak ontwikkelen in periodes waarin de schildpad zeer veel of zeer weinig voedsel had.
De mens: Een gevaar in het ecosysteem van de schildpad
Het gevaar van zwemmen met schildpadden tijdens een trip zit hem in het voeden van de mens. Met een vissersboot vaar je naar de plek waar de schildpadden gevoed worden. De dieren herkennen de boot en weten dat ze hier voedsel krijgen.
De Geelwangschildpad, Geelbuikschildpad en Roodwangschildpad staan sinds juli 2016 op de Europese Unielijst (EU-lijst) van invasieve exoten. Een soort die op de EU-lijst staat mag o.a. niet meer worden verhandeld en niet zomaar worden gehouden.
U mag uw huisdier begraven in uw eigen tuin of op eigen grond. Hiervoor moet voldoende ruimte zijn. Let hierbij op de risico's voor volksgezondheid, diergezondheid en milieu. Begraaf uw dier daarom tenminste 75 centimeter diep.