Sepsis heeft invloed op je hele lichaam dus het herstel omvat ook je hele lichaam. De meeste patiënten die een sepsis overleven zullen uiteindelijk geheel herstellen. Anderen krijgen te maken met lange-termijn gevolgen. Het is belangrijk om te weten dat het herstel maanden tot jaren kan vergen.
U kunt blijvende klachten overhouden aan sepsis. Het verschilt per patiënt hoelang de klachten aanhouden. Soms blijven de klachten levenslang.
Wat is een sepsis? Bij een sepsis reageert uw lichaam heel heftig op een bacterie, schimmel, virus of parasiet. U kunt bijvoorbeeld een sepsis krijgen bij een blaasontsteking, longontsteking of hersenvliesontsteking. Bij een sepsis krijgt u ernstige klachten.
De meeste infecties verlopen gelukkig mild: patiënten kunnen tijdelijk ziek zijn, maar knappen met (of vaak zelfs zonder) een behandeling weer op. We spreken pas over sepsis als een patiënt zo ernstig ziek wordt dat het afweersysteem van het lichaam schade toebrengt aan de eigen weefsels en organen.
Bij alarmsignalen als hoge koorts, kortademigheid, verwardheid, lage bloeddruk of zich onwel voelen, komt een arts binnen de tien minuten een diagnose stellen. Is er sprake van sepsis, dan krijgt de patiënt meteen antibiotica.
Een darminfectie duurt enkele dagen tot enkele maanden. Soms gaat een infectie vanzelf over, maar in andere gevallen is een behandeling nodig, bijvoorbeeld met antibiotica. Een darminfectie kan ook enkele maanden aanhouden, zelfs zonder dat u het doorheeft.
Bij een bacteriële infectie, een blindedarmontsteking of reuma zijn de bloedwaarden van CRP sterk verhoogd, doorgaans meer dan 100 mg/liter. Maar bij een chronisch licht verhoogde waarde (tussen 1 en 3 mg/liter) is het risico op hart- en vaatziekten al wat verhoogd en boven de 3 mg/liter is dat risico sterk verhoogd.
Capsules, tabletten en drank beginnen na 1 tot 2 uur te werken; de injectie en het infuus werken meteen. Eén dosis werkt 6 tot 12 uur. Na een paar dagen merkt u dat de klachten van de infectie afnemen.
Beta-lactam antibiotica zijn de eerste keus bij de behandeling van sepsis. Dit zijn bacteriocide (ze doden dus de bacteriën, sommige antibiotica zijn bacteriostatisch, zij remmen de groei van bacteriën) en hebben van alle antibiotica relatief weinig bijwerkingen.
In het algemeen is de kans op een nieuwe sepsis voor de meeste ex-sepsis-patiënten klein.
Een bloedvergiftiging wordt ook wel sepsis genoemd. Bekende symptomen van bloedvergiftiging zijn een snelle hartslag, bloeddrukdaling, koorts, koude rillingen en verwardheid. Een rode streep op de huid van armen of benen is geen symptoom van bloedvergiftiging. Dit gebeurt bij een bacteriële lymfevatontsteking.
Hoewel er verschillende oorzaken zijn voor een ontsteking, zijn de verschijnselen vaak hetzelfde: roodheid, pijn, zwelling en temperatuursverhoging. Soms onttrekt een ontsteking vocht uit het lichaam, waardoor je meer behoefte hebt om te drinken.
De term sepsis is daarom correcter want het gaat over de ontspoorde reactie van het lichaam, op zo'n manier dat organen minder gaan functioneren. Bij verdere verergering kunnen organen gaan falen in hun werking (zoals de nieren, de longen of het brein; die dan dus niet meer doen wat ze moeten doen).
Wanneer je immuunsysteem moet vechten tegen een ontsteking, kunnen je hersencellen beschadigd raken. Een gênant korte aandachtsspanne, geheugenproblemen of zelfs de ziekte van Alzheimer kunnen het gevolg zijn van aangetaste cognitieve functies door een ontsteking.
Wat is sepsis? Sepsis is een ontstekingsreactie van het lichaam op een infectie die zo ernstig verloopt, dat weefsels beschadigd raken en orgaanfuncties uitvallen. Sepsis wordt ook wel bloedvergiftiging genoemd, maar dit is eigenlijk geen correcte term.
Wanneer bacteriën resistent worden tegen antibiotica, dan moeten sterkere antibiotica worden ingezet om infecties te genezen. Chinese onderzoekers melden dat ze bacteriën hebben gevonden die ook resistent zijn tegen de sterkste antibiotica die er vandaag bestaan, namelijk polymyxinen (1, 2).
Als een patiënt zich tijdens een behandeling met een antibioticum moe voelt, ligt het voor de hand deze vermoeidheid toe te schrijven aan de ziekte waarvoor het antibioticum werd voorgeschreven. Toch menen patiënten nogal eens dat de vermoeidheid een rechtstreeks gevolg is van het gebruik van het antibioticum.
Tip 1: Probiotica
Deze vriendelijke micro-organismen vinden we in gefermenteerde voedingsmiddelen als gefermenteerde producten als kimchi, kefir, yoghurt, rauwe karnemelk en kombucha. Zuurkool en bepaalde theesoorten bevatten ook deze probiotica, maar door het opwarmen blijft daar weinig van over.
CRP is een eiwit dat na een stimulans (trauma, infectie, ontsteking) verhoogd is. Het CRP kent een breed bereik van 0-500 mg/l. De CRP reageert snel: de waarde kan binnen 6 tot 8 uur verdubbelen. De halfwaardetijd van de CRP is ook 6 tot 8 uur.
De uitslag geeft aan hoeveel CRP er in uw bloed aanwezig is. Normaal is deze waarde kleiner dan 10. Een verhoging wijst op een ontsteking in uw lichaam. Als er een verdenking bestaat op een longontsteking dan wordt er bij waarden van 100 of groter meestal overgegaan tot het voorschrijven van een antibioticum.
Ontstekingen: stress kan het lichaam ertoe aanzetten om een overdaad aan eiwitten (cytokines) te produceren die tot zware ontstekingen kunnen leiden.
Als een voor het lichaam onbekende bacterie binnendringt, kan dit een infectie veroorzaken. Infecties door bacteriën kunnen ernstiger verlopen dan infecties door virussen, maar de meeste infecties door bacteriën gaan vanzelf over.
Symptomen van een bacteriële infectie
Bij een bacteriële infectie treden er al snel symptomen op zoals: Misselijkheid. Braken. Bloed, pus of slijm in de ontlasting.
Wanneer patiënten besmet raken met een van de bacteriën kunnen er dodelijke infecties in het bloed of longontstekingen optreden.