Een anamnese is een intakegesprek met uw arts. We nemen tijdens dit gesprek uw ziektegeschiedenis met u door. We bespreken het verloop van uw aandoening en of dit meer voorkomt in uw familie. Ook stellen we vragen over uw werk, levensomstandigheden en andere zaken die uw klachten kunnen beïnvloeden.
Tijdens een anamnesegesprek stelt de arts je allerlei vragen die belangrijk kunnen zijn bij het stellen van een diagnose of het kiezen van een behandeling. Als je bijvoorbeeld last hebt van rugpijn is het voor de arts relevant om te weten of je de afgelopen tijd zware arbeid hebt verricht.
Een anamnese is wat een patiënt met betrekking tot de voorgeschiedenis en relevante omstandigheden van zijn ziekte of aandoening aan een zorgverlener kan vertellen. Betrek waar mogelijk ook de mantelzorger bij de anamnese.
Een anamneseformulier is een gezondheidsvragenlijst. Het formulier geeft de tandarts inzicht in je algemene gezondheid, medicijngebruik, aandoeningen en allergieën. Zo kan de tandarts zorg op maat bieden en op de juiste manier handelen als je tijdens je bezoek aan de praktijk problemen krijgt met je gezondheid.
De beschrijving van de anamnese bevat uitsluitend het verhaal van de onderzochte in diens bewoordingen. Er worden daarbij geen termen gebezigd of feiten vermeld die uitsluitend kunnen zijn ontleend aan aangeleverde of verkregen medische gegevens of een interpretatie daarvan.
Het afnemen van de brede anamnese duurt gemiddeld 60 minuten (bandbreedte 25-90 minuten) en kan waar nodig verspreid over meerdere contactmomenten worden uitgespreid.
De anamnese, betekent in het Grieks letterlijk herinnering. In de medische wereld is de anamnese, ook wel ziektegeschiedenis, wat de patiënt over zijn klachten en ziekte kan vertellen. De anamnese is het vraaggesprek met de patiënt waarin duidelijk moet worden wat zijn klachten of gezondheidsproblemen zijn.
Het doel van een anamnese is inzicht verkrijgen in de gebruikelijke levens- en gezondheidspatronen van de patiënt, de verstoringen die zich hierin hebben voorgedaan als gevolg van de gezondheidsproblematiek en de reacties van de patiënt hierop, zodat de aangeboden zorg een optimaal persoonsgericht karakter krijgt .
De verpleegkundige anamnese is de eerste stap in het cyclisch verpleegkundig proces. Met de anamnese verzamel je als wijkverpleegkundige op systematische wijze gegevens die je een goed inzicht geven in de situatie van een cliënt, een groep cliënten of een wijk.
Een anamnese waarin aandacht is voor sociale gegevens waaronder huidige woonsituatie, burgerlijke status, leefstijl met sociale activiteiten (patiënt in systeem), aanwezig mantelzorgsysteem en overige hulpvoorzieningen en biografie, vormt een belangrijk onderdeel van het CGA.
Methoden van het lichamelijk onderzoek
De volgorde is in het algemeen: inspectie, auscultatie, percussie en palpatie. Zowel uitgebreidheid als volgorde zijn afhankelijk van de klacht en context waarin men de patiënt onderzoekt.
De anamnese is een ander woord voor de medische ziektegeschiedenis.
De anamnese is een vraaggesprek of een vragenlijst (bij CAGGB vaak digitaal) waarin vragen over de geschiedenis van de problemen, stoornis of aandoening aan de 'patiënt zelf' worden gesteld. Bij kinderen, maar vaak ook bij volwassenen worden ook vragen aan mensen uit de omgeving van de patiënt gesteld.
3.3 Anamnese:
Het is zinvol om informatie te classificeren met als belangrijkste doel; het verkrijgen van een systeem dat de verpleegkundige in staat stelt om informatie efficiënt samen te vatten. Gordon maakt de classificatie aan de hand van 11 gezondheidspatronen.
1 – De speciële anamnese
Speciële anamnese = deel anamnese gericht op de klacht (uitvragen van de klacht). Algemene anamnese (tractus anamnese) = meer verdiepend op andere klachten of aandoeningen die mogelijk van belang zijn in relatie met klacht waar patiënt voor komt.
In een familie-anamnestisch gegeven wordt per aandoening vastgelegd bij welk familielid deze aandoening voorkomt, op welke leeftijd de aandoening bij het familielid is geconstateerd en op welke leeftijd die daaraan is overleden.
Belangrijke bronnen voor de heteroanamnese zijn familieleden of andere naasten en (in)formele hulpverleners. Onderdelen van de heteroanamnese kunnen ook door paramedici of andere professionals worden afgenomen, onder regie van de klinisch geriater.
Een diagnose is de vaststelling van een aandoening door een arts op een bepaald moment. Deze vaststelling wordt gedaan op basis van 'diagnostiek' aan de hand van objectieve en subjectieve bevindingen. Na verloop van tijd kan het zijn dat de diagnose wordt bijgesteld.
De pijnanamnese is een handig en goed hulpmiddel om pijn en de problemen daarom heen in kaart te brengen. Het is een verpleegkundig meetinstrument. In korte tijd krijgt u veel informatie over de pijn van uw cliënt/patiënt. Deze pijnanamnese is niet bedoeld voor jonge kinderen en mensen met cognitieve beperkingen.
Als er informatie over de medische voorgeschiedenis en achtergrond van een patiënt ingewonnen wordt bij een andere persoon dan de patiënt zelf, spreekt men van een heteroanamnese. Dit gebeurt onder meer bij patiënten die omwille van een bestaande pathologie niet zelf op de vragen van de zorgverlener kunnen antwoorden.
De biografische anamnese wordt ingedeeld naar gezin van oorsprong en persoonlijke levensgeschiedenis. Ook hier kan feitelijke informatie met een vragenlijst worden verzameld, maar dient wel de betekenis van belangrijke (psychotraumatische) levensgebeurtenissen voor de patiënt te worden genoteerd.