Als u een botbreuk heeft, is uw bot gedeeltelijk of helemaal gebroken. Het menselijk lichaam bestaat uit 206 botten, die allemaal kunnen breken. De meest voorkomende breuken zijn een gebroken been, een gebroken pols en een gebroken rib.
Er is aanzienlijke kracht voor nodig om een normaal dijbeen te breken – het is het langste en sterkste bot in het lichaam. De gebruikelijke behandeling voor deze breuk is een operatie.
Bij een botbreuk zit er een klein scheurtje in het bot of is het zelfs helemaal verbrijzeld. Ons lichaam bestaat uit 206 botten die wij in principe allemaal zouden kunnen breken. De meest voorkomende botbreuken zijn: een gebroken pols, gebroken been of gebroken rib.
Meestal zijn botbreuken het gevolg van een ongeval, valpartij, mishandeling of botsing. Maar u kunt ook iets breken door/omdat: Overbelasting of een verkeerde belasting van uw botten. Er is dan sprake van een vermoeidheidsbreuk of stressfractuur.
In principe kunnen alle botjes van de voet en tenen breken. Tenen of middenvoetsbeentjes kunnen breken door hard stoten of door een zwaar voorwerp dat op de voet valt. Een verzwikking kan ook leiden tot een breuk in de middenvoet.
Mensen met osteoporose of osteopenie hebben door hun verzwakte botten een (veel) grotere kans op botbreuken. Meestal als gevolg van een val. Maar ook zonder val kan door overbelasting van het verzwakte bot spontaan een breuk optreden.
Bij een kneuzing ontstaat ook vaak een zwelling of een blauwe plek. Een kneuzing kan ook erg veel pijn doen, maar vaak zie je dat een kneuzing in een groter gebied pijnlijker is en bij een breuk de pijn met één vinger is aan te wijzen.
Bij een botbreuk doet het gebied rondom de breuk pijn. Ook is de plek rond de breuk dik (zwelling). Deze zwelling wordt veroorzaakt door een bloeduitstorting rond de breuk. Vaak is het moeilijk om het lichaamsdeel dat gebroken is te bewegen.
Alle breuken veroorzaken alle of sommige van deze soorten pijn. Direct nadat u een breuk hebt opgelopen, ervaart u acute pijn. Tijdens deze fase wordt vaak medicatie voorgeschreven om de ergste pijn te verminderen. De acute pijn neemt met de tijd af.
Het dijbeen staat bekend als het grootste – én sterkste – bot van ons lichaam. De sterkte van het dijbeen laat zich ook verklaren door het feit dat dit bot relatief dik is. Meer concreet vormt het dijbeen de verbinding tussen de knie en de heup.
Botbreuken, botletsels of fracturen zijn beschadigingen van het bot of skelet. Botbreuken kunnen ontstaan door direct geweld op het bot, zoals een harde klap tegen het scheenbeen, of door indirect geweld, zoals bij een val op gestrekte arm, waarbij het sleutelbeen het zwakste bot in de schakel is en breekt.
Je kaakbeen is het sterkste bot in je lichaam.
Het kan een klein scheurtje in het bot zijn, maar botten kunnen ook compleet verschoven of verbrijzeld zijn. Een botbreuk kan ook door een gewricht heen lopen. Gipsverband wordt vooral aangelegd bij botbreuken waarbij de botdelen (bijna) niet zijn verschoven. Het gipsverband houdt de botdelen dan op hun plek.
Het proces van breukgenezing (herstel van een botbreuk) duurt over het algemeen, onder normale omstandigheden ongeveer 6 tot 8 weken. Dit kan langer duren als het om een bot gaat dat een zwaar gewicht moet dragen. Ook bij oudere mensen duurt dit proces langer. Bij kinderen genezen botten juist vaak sneller.
Het oor bevat het kleinste bot in het menselijk lichaam.
Het binnenoor bevat ook twee andere botjes, de "hamer" en het "aambeeld". Deze drie botjes zijn verantwoordelijk voor de overbrenging naar het binnenoor van de geluidstrillingen die door het trommelvlies worden ontvangen.
Een botbreuk kan uiteenlopen van een scheurtje in het bot tot een volledige verbrijzeling ervan. In alle gevallen is er sprake van pijn, ontstaat er een zwelling door de bloeduitstorting bij de breuk en zijn normale bewegingen vaak niet meer mogelijk.
Genezing van een botbreuk
Er vormt zich een bloedstolsel en bindweefselcellen gaan ingroeien in hun omgeving. Deze maken stevige draden waarin weer kalk wordt afgezet door nieuwe botcellen. Dit duurt ongeveer zes tot acht weken. Zo groeit het bot geleidelijk weer vast en wordt het daarna weer hard.
Teriparatide is een geheel ander middel, dat de botaanmaak stimuleert. Dit middel wordt twee jaar lang dagelijks onder de huid geïnjecteerd. Meestal gebruikt u de medicijnen vijf jaar. Vaak wordt daarna een aantal jaren gestopt, maar soms acht uw arts het beter om door te gaan – dat verschilt van patiënt tot patiënt.
U voelt pijn op de plaats van de breuk, simpele bewegingen worden opeens moeilijk uitvoerbaar en er ontwikkelt zich een zwelling. Deze zwelling is het gevolg van een bloeduitstorting, die ontstaat bij een breuk. Soms kunt u een fractuur herkennen aan een krakend geluid, net nadat het bot gebroken is.
Het doet pijn als je het lichaamsdeel stilhoudt, en vaak nog meer pijn bij bewegen. Het slachtoffer kan het lichaamsdeel niet normaal bewegen of erop steunen. Soms kan het lichaamsdeel op een gekke manier bewogen worden of is er een krakend geluid bij bewegen. De plek is verkleurd en/of gezwollen.
Symptomen van een gebroken hand of vinger zijn: ■ zwelling van de hand / vinger; ■ gevoeligheid; ■ vervorming van de hand / vinger; ■ het niet kunnen bewegen van de hand / vinger; ■ een verkorte vinger; ■ een ingedrukte knokkel; ■ het schuiven van de vingers over elkaar bij het maken van een gedeeltelijke vuist ( ...
Botpijn komt voor als er uitzaaiingen zijn in een van de botten van het skelet. Botpijn wordt vaak omschreven als een diepe, doffe pijn (zoals groeipijn) die je niet echt kunt 'aanraken'. Tumoren en uitzaaiingen scheiden ook chemische stoffen af die soms ook rechtstreeks pijnzenuwen prikkelen en dus pijn veroorzaken.
Pijn. Gips heeft een pijnstillende werking, maar neemt de pijn in de eerste periode nooit helemaal weg. Daarom is het belangrijk om het aangedane lichaamdeel hoog te houden en rust te geven. Zonodig kunt u verdeeld over de dag paracetamol nemen.
Belangrijk is om te oefenen om goed op het aangedane been te staan, als de pijn dit toelaat. Goed lopen begint met goed op één been kunnen staan. Probeer tevens de enkel weer zo normaal mogelijk te gebruiken, als de pijn dit toelaat. Oefen om weer een normaal looppatroon te krijgen, dan is iedere stap een oefening.