De belangrijkste klacht bij een buikvliesontsteking is hevige buikpijn. De pijn wordt erger bij diep zuchten. Ook bij voorzichtig voelen en kloppen wordt de pijn erger. Andere klachten die voorkomen bij een buikvliesontsteking zijn misselijkheid, braken en koorts.
Een darminfectie duurt enkele dagen tot enkele maanden. Soms gaat een infectie vanzelf over, maar in andere gevallen is een behandeling nodig, bijvoorbeeld met antibiotica. Een darminfectie kan ook enkele maanden aanhouden, zelfs zonder dat u het doorheeft.
In het kort: Een buikvliesontsteking is een ernstige aandoening, waarbij je meestal moet worden geopereerd. De oorzaak van de ontsteking is vaak bloed in de buikholte, wat onder andere het gevolg is van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap of een bloeding na het barsten van een cyste.
Het buikvlies is een dun vlies aan de binnenkant van de buikholte. De medische term voor buikvlies is “peritoneum”. Het buikvlies zit ook om de organen in de buik heen. Bijvoorbeeld om de maag, de eierstokken, de lever en de darmen.
Er zijn meerdere oorzaken mogelijk voor ascites. De aandoening is te herkennen aan een dikke buik met een uitpuilende navel. Enkele andere symptomen voor ascites kunnen zijn: verminderde eetlust, druk op maag, buikpijn of vermoeidheid. De behandeling van ascites is afhankelijk van de oorzaak.
Symptomen. Zolang de knobbeltjes op het buikvlies klein zijn en beperkt in aantal, geven ze nagenoeg geen klachten. Als de ziekte zich uitbreidt, ontstaat er meestal een vochtophoping in de buik waardoor de buikomtrek toeneemt (ascites).
Een slanke, maar dikke buik kan 3 oorzaken hebben: een te hoog vetpercentage, te veel buikvet of een disbalans in je hormonen.
Buikvliesontsteking of peritonitis is een ontsteking van het buikvlies (peritoneum), meestal als gevolg van een infectie. Dit is vrijwel zonder uitzondering een ernstige tot zeer ernstige situatie die meestal een operatie noodzakelijk maakt.
In het retroperitoneum bevinden zich de alvleesklier (pancreas), een deel van de twaalfvingerige darm (duodenum), de twee verticale gedeeltes van de karteldarm (colon ascendens en colon descendens), de endeldarm (rectum), de nieren (renes) en bijnieren (adrenes), de prostaat (prostata), de onderste holle ader (vena ...
Dit zijn: de maag, de dunne darm (behalve het duodenum), het horizontale gedeelte (colon transversum) en het S-vormige gedeelte (colon sigmoides) van de dikke darm, de lever, de staart van de alvleesklier en de milt.
Buikwandpijn wordt ook wel ACNES genoemd: Anterieur Cutaneous Nerve Entrapment Syndrome. Vanuit het ruggenmerg lopen er tussenribzenuwen naar de borstkas en de buikwand. Wanneer de zenuwen die naar de buik lopen bekneld raken in de spieren van de buikwand, kan er pijn ontstaan.
Pijn in de onderbuik is een veel voorkomende klacht. Meestal wordt die veroorzaakt door een darmprobleem. Maar bij vrouwen kan de pijn ook afkomstig zijn van een aandoening van de inwendige geslachtsorganen (vagina, baarmoeder, eierstokken).
Vocht in je buikholte kan allerlei klachten veroorzaken, zoals: dikke buik. buikpijn. zwaarder worden.
Dit wordt gekenmerkt door misselijkheid en overgeven. Iemand met een gastro-enteritis heeft last van krampende buikpijn en waterige, soms bloederige, diarree. Bovendien is hij misselijk en braakt hij. Een darmontsteking kan verder koorts, spierpijn en hoofdpijn veroorzaken.
Klachten en alarmsignalen darm
Klachten en alarmsignalen die kunnen wijzen op een aandoening van de darm zijn: Bloed en/of slijm bij de ontlasting; Een blijvende verandering in het ontlastingspatroon in regelmaat of soort ontlasting. Ieder mens heeft een bepaald ontlastingspatroon.
Last van de onderrug kan gerelateerd zijn aan darmklachten of pijnlijke en opgezwollen darmen. Rugpijn en stekende of zeurende pijn in de buik kunnen bijvoorbeeld te wijten zijn aan opgezette darmen en winderigheid. De buik kan door allerlei redenen ongemakkelijk aanvoelen en meteen ook rugklachten veroorzaken.
Gevolgen van buikvliesontsteking
Perforatie of scheuren van de galwegen of de galblaas leidt ook tot prikkeling en uiteindelijk tot een (bacteriële) ontsteking van het buikvlies. Er bestaat ook een groot risico dat de infectie zich via het bloed snel tot de andere organen verspreidt.
Een gezwollen milt geeft meestal geen klachten. Veelvoorkomende symptomen zijn pijn aan de linkerkant van je buik die uitstraalt naar je schouder en buikklachten bij het eten van grote maaltijden.
Links zitten je maag en de milt. Als je vlak na het eten gaat lopen, kan dat je maag en/of milt dusdanig beïnvloeden dat ze verkrampen. Dat komt omdat bij inspanning de grote spieren meer bloed vragen dan normaal.
Bij een chronische darmontsteking krijgt u een of meer van de volgende medicijnen: Aminosalicylaten zoals mesalazine en sulfasalazine. Deze medicijnen zijn er in tabletten, capsules, zetpillen en vloeistof die u via de anus in moet spuiten (klysma's). Ze remmen de darmontsteking.
Bij sommige mensen kan het zijn dat de zwelling niet te voelen is door bijvoorbeeld een forse onderhuidse vetlaag. Een buikwandbreuk kan klachten geven van een onaangenaam gevoel. Als een buikwandbreuk echt pijn begint te doen, dan kan het om een beknelde breuk gaan waarbij een deel buikinhoud (buikvet, darm..)
Buikpijn linksonder kan wijzen op een ontsteking in de dikke darm, ook wel culitis ulcerosa genoemd. Als je buikpijn links onderin je buik hebt dan kan dat ook duiden op diverticulitis. Als je diverticulitis hebt dan is een divertikel (uitgerekt stukje van de dikke darm) ontstoken..
Wist je dat wandelen een uitstekende training is om calorieën en vet te verbranden? Wanneer je 45 minuten per dag lekker actief wandelt tast je lichaam in de vetreserves en verbrandt het opgeslagen vet. Wandelen is met name erg effectief om inwendig buikvet (visceraal vet) te verbranden.
Sommige ziektes, zoals een langzaam werkende schildklier of het syndroom van Cushing, kunnen ook een rol spelen bij het ontstaan van overgewicht. Soms ontstaat obesitas door een foutje in een gen. Of is obesitas een kenmerk van een erfelijke ziekte, zoals het Prader-Willi syndroom of het Bardet-Biedl syndroom.