Een CT-scan van uw hart is een onderzoek waarbij met röntgenstraling uw kransslagaders in beeld gebracht worden door de Computer Tomograaf (CT scanner). Tijdens het onderzoek ligt u met uw borstkast in de ringvormige opening / tunnel. Zo is het mogelijk om van buitenaf beelden te krijgen van de bloedvaten van uw hart.
Het voornaamste doel van het onderzoek is om met behulp van de CT-scanner te bekijken of er vernauwingen zijn in de kransslagaderen, de slagaders rondom het hart, die de hartspier van bloed voorzien. De CT-scan van het hart is een relatief nieuwe techniek.
Waarom een hartscan? Uw hart(spier) zorgt ervoor dat bloed het lichaam rond wordt gepompt. Daarvoor heeft de hartspier zelf ook voldoende zuurstofrijk bloed nodig. Bij een hartscan kijken we naar de doorbloeding van uw hart(spier) tijdens inspanning en rust.
Hartfilmpje (ECG)
De arts kan met een hartfilmpje een hartinfarct opsporen. Op het hartfilmpje zijn de elektrische stroompjes te zien die over het hart lopen. Bij een hartinfarct worden deze stroompjes niet meer normaal doorgegeven, wat meestal op het hartfilmpje te zien is.
Wat kun je uit een CT-scan afleiden? “Je kunt interne organen bekijken zoals longen, lever, hart of hersenen. Maar ook botstructuren, breuklijnen, prothesemateriaal en gewrichten zijngoed zichtbaar. Bovendien kun je met een scan bekijken waar een bepaalde afwijking in een orgaan zich bevindt.
Terwijl de tafel verschuift, maakt de CT-scan een aantal foto's. Op een foto is telkens een ander stukje van het orgaan of weefsel afgebeeld. Deze foto's maken een tumor en eventuele uitzaaiingen zichtbaar. Ze laten ook zien hoe groot de tumor is en welke vorm deze heeft.
Met behulp van een hartscan (myocard-perfusie-scintigrafie) wordt de doorbloeding van de hartspier onderzocht na inspanning en na rust. Tijdens dit onderzoek maakt de medisch nucleair werker foto's van uw hart. Het onderzoek bestaat uit twee onderdelen, het inspanningsonderzoek en het rustonderzoek.
De meest gehoorde klachten zijn onder andere vermoeidheid, kortademigheid en vocht vasthouden. Doordat vocht in het lichaam ophoopt. Het verzwakte hart kan de bloedsomloop minder in beweging houden, waardoor vocht niet goed wordt afgevoerd. Op verschillende plaatsen in het lichaam ontstaat vochtophoping.
Door die beschadiging worden stofjes in het bloed afgegeven. Dat zijn zogenaamde hartenzymen. De hartenzymen geven de schade aan de hartspier weer. Met een bloedonderzoek kun je deze hartenzymen opsporen en een hartinfarct met zekerheid vaststellen.
U krijgt de uitslag van het onderzoek meestal binnen 5 werkdagen van uw arts. Uw arts belt u voor de uitslag of vertelt u die tijdens een afspraak.
Gedurende de nabootsing van een lichamelijke inspanning wordt er een hartfilmpje gemaakt. Tijdens of vlak na de toediening van het medicijn wordt via het infuus de licht radioactieve vloeistof ingespoten. De radioactiviteit maakt het hart zichtbaar. De scan wordt ongeveer 30 minuten later gemaakt.
er zijn veel details zichtbaar in een 3D-afbeelding: vorm en grootte van het orgaan zijn goed zichtbaar. het onderzoek is snel en eenvoudig (10 minuten) een CT-scan is minder gevoelig voor bewegingen dan een MRI-scan. het onderzoek is pijnloos.
Zo krijgt de arts onmisbare informatie over het ritme van het hart, en kan hij aanwijzingen krijgen over eventuele onderliggende aandoeningen. Zo kan men zien of er zuurstofnood aan de hartspier is, of er ooit een hartinfarct geweest is, of er aandoeningen van de hartspier zijn en nog tal van andere zaken.
Op een hartfilmpje (ECG) ziet een arts of er afwijkingen zijn in je hartritme en of je eerder een hartinfarct hebt gehad. Een afwijking op het hartfilmpje kan aanwijzingen geven dat je hartfalen hebt.
Voordelen en nadelen
Je kunt binnen enkele minuten het hele lichaam afbeelden. Met een CT-scan kun je tot op een resolutie van enkele millimeters de weefsels in je lichaam bekijken. Een nadeel is uiteraard de stralingsbelasting. Deze is een stuk hoger dan bij een gewone röntgenfoto.
een licht gevoel in het hoofd. pijn in de nek. gevoel dat het hart heel snel of heel hard klopt. pijn in de rechterschouder of rechterarm.
Minder duidelijke signalen zijn: pijn in de bovenbuik, kaak, nek of tussen de schouderbladen, zonder pijn op de borst. kortademigheid. extreme moeheid.
Stil infarct: U ervaart geen duidelijke (pijn)klachten. Op een hartfilmpje is te zien dat een hartinfarct heeft plaatsgevonden, terwijl u het niet heeft gemerkt. Een stil infarct komt vaker voor bij vrouwen.
Het lukt uw hart 's nachts ook beter om dat extra vocht naar uw nieren te pompen. Uw nieren halen daar plas uit (water en afvalstoffen). Daarom moet u vaker plassen. Bij ernstig hartfalen kunt u ook moe en benauwd zijn zonder dat u zich inspant.
Hevige of langdurige stress is een risicofactor voor hart- en vaatproblemen, zoals slagaderverkalking, hoge bloeddruk, vaatkramp, hartinfarct en hartritmestoornissen.
Hartfalen treedt op wanneer het hart niet voldoende bloed door het lichaam kan pompen. Als gevolg daarvan hoopt zich vocht op in de benen, longen en andere weefsels in het lichaam.
De CT-scan maakt gebruik van röntgenstraling om de dwarsdoorsneden te creëren, terwijl de MRI-scan hiervoor een sterk magnetisch veld en radiogolven gebruikt. Bij zowel de MRI- als de CT-scan kunnen we gebruik maken van een contrastmiddel. Het contrastmiddel van de MRI-scan verschilt met die van de CT- scan.
Tijdens deze inspanning wordt via het infuus een radioactieve vloeistof toegediend. Vervolgens krijgt u een reep chocolade waarvan u de helft direct moet opeten met een kop koffie of thee. Een kwartier voor de foto's drinkt u drie bekers water. Een uur na toediening worden de foto's gemaakt.