Stop met roken en voorkom meeroken, dit verkleint de kans op een longembolie. Leef op een gezonde manier, beweeg voldoende, eet gezond en behoud een gezond gewicht. Overgewicht is een risicofactor voor een longembolie. Gebruik u een anticonceptiepil?
Het herstel van een longembolie kan even duren, vaak wel 3 maanden. In die periode blijft u onder controle van uw arts. Houd rekening met het feit dat u bloedverdunners gebruikt. Hierdoor kunnen sneller bloedingen ontstaan.
Hoe lang, dat wordt bepaald in overleg met uw behandelend arts. Meestal is dat 3 tot 6 maanden, maar soms ook voor een langere periode. Dit hangt van de oorzaak, en of u voor de eerste keer of al vaker een longembolie of trombose heeft gehad.
Voor de behandeling van een longembolie gaat u naar het ziekenhuis. Daar krijgt u waarschijnlijk zuurstof, zodat u zich minder benauwd voelt. U krijgt direct bloedverdunners. Deze zorgen ervoor dat er geen nieuwe bloedpropjes kunnen ontstaan.
Tijdens een langere behandeling is de kans op een nieuwe longembolie laag zolang de behandeling duurt, maar bij het stoppen is de kans op een recidief ook in dat geval 10%/jaar in het eerste jaar. Ongeveer 1/20 van deze recidieven is fataal, dus 0.5%/jaar.
Longembolie door vet of lucht
Het vet komt meestal uit je botten. Lucht kan in het bloed komen als er met een injectienaald iets in het bloed wordt gespoten, bijvoorbeeld medicijnen. In heel uitzonderlijke gevallen zijn stukjes tumor de oorzaak van de longembolie.
Het korte antwoord: ja, dat kan. “Als iemand bloedverdunners gebruikt voor de behandeling van trombose, longembolie of boezemfibrilleren, en diegene neemt de medicatie zorgvuldig alle dagen in, is de kans om trombose of longembolie te krijgen laag”, aldus dr. Gerdes.
De vernauwing door het vastgegroeide stolsel kan hoge bloeddruk in de longslagader veroorzaken. Dat is gevaarlijk voor je longen en je hart, en uiteindelijk ook voor je leven. Veel patiënten zijn te laat voor een operatie.
Dat hangt af van hoe groot de arts de kans op herhaling inschat. Omdat bloed- verdunners bloedingen kunnen veroorzaken, is dat zo kort mogelijk. » Als u naast de longembolie ook last van uw hart heeft, zal u in de meeste gevallen worden opgenomen in het ziekenhuis.
Veelvoorkomende symptomen die horen bij een longembolie zijn een benauwd gevoel, pijn op de borst tijdens het ademhalen, een verhoogde hartslag en bloed ophoesten. De klachten bij een longembolie hangen af van een aantal dingen.
Wat is er al bekend? Matige alcoholconsumptie is geassocieerd met een lager risico op hart- en vaatziekten2, waaronder een lager risico op de vorming van bloedstolsels in slagaderen3. Er is minder onderzoek naar de relatie tussen alcoholconsumptie en veneuze trombo-embolie.
Belangrijke klachten bij een longembolie zijn:
Hartkloppingen en / of pijn op de borst. Flauwvallen. Bloed of slijm ophoesten. Benauwdheid.
Bij een ernstige longembolie, waar de slagaderen van beide longen acuut worden afgesloten, heet een ruiterembolie. De symptomen van een longinfarct en ruiterembolie lijken op die van een longembolie.
Volgens voorzichtige schattingen sterven elk jaar 1250 Nederlanders aan trombose en 7000 aan een longembolie die niet op tijd is ontdekt. “Bij een kwart tot de helft van hen was de dood mogelijk te voorkomen.
Hebt u een bloedstolsel in uw been (trombosebeen) of in uw longen (longembolie), dan komt u op de Spoedeisende Hulp. Er wordt gestart met bloedverdunnende medicijnen. Bij een longembolie is een ziekenhuisopname nodig van ongeveer vier dagen om u de juiste injecties te kunnen geven.
Over longembolie
Als de bloedprop zo groot is dat de toevoer van bloed naar de longen blokkeert of ernstig belemmerd is, dan leidt dit tot problemen. Als een grote bloedprop de longslagaders van beide longen afsluit, dan is er sprake van een ruiterembolie. Een longembolie kan dodelijk zijn.
Het lichaam zal de bloedstolsels na verloop van tijd meestal zelf opruimen. Het doel van de behandeling van longembolieën is uitbreiding van de stolsels tegengaan en het ontstaan van nieuwe stolsels voorkomen. Dit gebeurt met bloedverdunners. Tegenwoordig zijn er verschillende soorten bloedverdunners in tabletvorm.
Herstel na een longembolie
Na de behandeling van een longembolie herstelt u meestal helemaal. Soms blijft uw conditie wat minder als een stukje van uw longen beschadigd is. Een enkele keer kan er na een longembolie een groot bloedvat van de longen beschadigd zijn. U kunt dan hartfalen krijgen.
Denk aan angst voor antistolling als iemand in de familie is overleden aan een hersenbloeding. Of juist opluchting dat er een behandeling is, omdat een neef is overleden aan een longembolie. Dat zijn dus familiaire omstandigheden en geen erfelijke factoren.”
Vier uur of langer in een vlieg- tuig, auto, trein of boot? Neem dan voorzorgsmaatregelen om het risico op trombose te verkleinen.
Mag ik andere medicijnen gebruiken als ik een bloedverdunner (cumarine) gebruik? Gebruik geen pijnstillers zoals ibuprofen, naproxen, diclofenac, acetylsalicylzuur (aspirine) of celecoxib. Dit zijn NSAID's of ontstekingsremmers. Deze medicijnen maken de kans groter dat u een bloeding in uw maag en darmen krijgt.
Het is daarom raadzaam om alcohol zoveel mogelijk te vermijden wanneer je bloedverdunners gebruikt. Net als alcohol hebben veelgebruikte pijnstillers zoals aspirine en ibuprofen een 'bloedverdunnende' werking. Ook mensen met leverproblemen lopen een verhoogt risico.
Slik je bloedverdunnende medicijnen? Pas dan op met pijnstillers. Bij langdurig gebruik (langer dan vier dagen) en in hoge dosering (4g per dag) van paracetamol kan de werking van orale bloedverdunners worden versterkt.
Bij een longembolie geeft de arts u altijd antistollingsmedicijnen. De behandeling begint met een snel werkend middel (meestal fraxodi) via een kleine injectie in de huid. Daarna krijgt u antistollingtabletten (meestal sintrommitis). Dit antistollingsmedicijn blijft u zes maanden gebruiken.
Een hartfilmpje (ECG). Dit filmpje geeft informatie over de toestand van uw hart en kan aanwijzingen geven dat u misschien een longembolie heeft. Een longfoto (X-thorax). Deze wordt vaak gemaakt om te kijken of u andere ziektes heeft die uw klachten zouden kunnen verklaren, zoals een longontsteking of een klaplong.