Bij chronisch hyperventileren is er sprake van voortdurende hinderlijke lichamelijke en psychische klachten, zoals vermoeidheid, spierpijn, depressie, slapeloosheid, piekeren en concentratiestoornissen. De klachten ontstaan door een verkeerd ademhalingspatroon.
Eventueel kunt u iemand laten toekijken of de borstkas misschien toch gebruikt wordt om te ademen. Wanneer dit een beetje lukt houdt u het volgende tempo aan: inademen 2, 3 uitademen 5, 6, 7, 8, 9, en weer inademen 2,3 enz. Per tel neemt u ruim één seconde. Het langzaam uitademen kost in de regel de meeste moeite.
En dat gaat zo: Adem 4 seconden rustig en diep via je neus in. Hou die adem 7 seconden lang vast. Adem 8 seconden lang via je mond weer uit.
Een verkeerde ademhaling is te herkennen aan de volgende punten: U ademt regelmatig door uw mond. U moet regelmatig zuchten en/of gapen. Soms voelt u zich duizelig of licht in het hoofd.
Adem in door je neus, niet te diep. Laat hierbij je schouders laag en laat je buik naar voren komen. Adem rustig uit via je neus. Probeer rustig uit te ademen tot het moment dat het nog prettig aanvoelt.
Het komt meestal door angst en spanning. Probeer rustig te ademen: 3 seconden in en 6 seconden uit. Of ga iets doen als uw ademhaling in de war is, bijvoorbeeld kniebuigingen en praten met iemand. In een papieren of plastic zak ademen helpt niet.
Stress (negatieve gevoelens, angst, spanning) prikkelt het ademcentrum. Hierdoor ga je sneller en meer via de borstkas ademen (verkeerd ademen). Vervolgens daalt de hoeveelheid koolzuur in je bloed.
Aan de hand van casulstiek en literatuurgegevens wordt aannemelijk gemaakt dat dit niet altijd het geval is: hyperventilatie kan leiden tot ischemie van de hartspier en daarmee waar- schijnlijk bijdragen aan angina pectoris, hartinfarct en acute hartdood.
Hyperventilatie heeft vaak een psychologische oorzaak, maar kan ook ontstaan door een lichamelijke oorzaak. In veel gevallen wordt hyperventilatie veroorzaakt door: gevoelens van angst en paniek; een fobie (sociale fobie);
Er bestaan geen medicijnen tegen hyperventilatie, wél tegen de angst. Het nadeel van deze middelen is echter dat ze het probleem niet oplossen en op den duur verslavend werken.
Psychische oorzaken zoals stress en spanningen kunnen via een indirecte weg tot duizeligheid leiden: als (onbewuste) reactie kan hyperventilatie optreden. Soms is onderliggend longlijden, bijvoorbeeld COPD, de oorzaak van (chronische) hyperventilatie.
Buikademhaling | Waarom is het lastig om naar je buik te ademen? Als jij al langere tijd verkeerd ademt dan weet je lichaam niet meer goed hoe te ademen. Je ademhalingsspieren zijn zo verkrampt en overbelast dat het niet meer goed lukt. Dit kan je merken door een heel gespannen gevoel in je borstkas of middenrif.
De voordelen van de buikademhaling
Er gaat meer zuurstof naar je brein en spieren. Wanneer je je middenrif bewust naar beneden beweegt op een inademing, kan je veel vollediger en optimaler ademen. Je stimuleert je parasymphatische zenuwstelsel: dat deel van je autonome zenuwstelsel dat je lichaam tot rust brengt.
Buikademhaling is namelijk een eenvoudige en efficiënte manier om alle spanning in nek en schouders los te laten. De buikademhaling wordt soms ook de natuurlijke ademhaling of middenrif ademhaling genoemd. Bij de buik ademhaling zet de buik uit bij het inademen.
Mensen met beginnend COPD hoesten veel. Het begint vaak met een zogeheten 'rokershoestje'. Daarbij wordt nogal eens slijm opgehoest. Sommigen hebben ook last van kortademigheid of een piepende ademhaling tijdens inspanning.
Door diep in te ademen open en vul je alle longblaasjes opnieuw een verbeter je de uitwisseling van zuurstof en koolstofdioxide. Dat is de hoofdreden waarom we vanuit fysiologisch perspectief zuchten: het gezond houden van de longen. Vier à vijf keer per uur zuchten is een normale frequentie."
Chantal Driesen legt uit: 'De longen reageren overmatig op prikkels, zoals temperatuurwisselingen, stof en pollen. Stress is ook zo'n prikkel. Hierdoor knijpen de spiertjes om de luchtwegen te sterk samen, waardoor je je heel benauwd kunt voelen.
Het is belangrijk dat uw ademhaling past bij wat u doet. Tijdens een stevige wandeling ademt u bijvoorbeeld 16 x per minuut in en uit, maar als u rustig op de bank zit, is het voldoende om 6 tot 12 x per minuut in en uit te ademen. Als uw ademhaling past bij de activiteit van dat moment, is uw lichaam in balans.
Een verkeerd adempatroon kan leiden tot een te laag koolzuurgehalte in het bloed. Om dat te compenseren trekken de bloedvaten in de hersenen samen met als gevolg: duizelingen, tintelingen, wazig zien en hartkloppingen en vaak een intense vermoeidheid.
De symptomen variëren van ademtekort tot duizeligheid en hartkloppingen. Deze fysieke sensaties kunnen soms zomaar ontstaan en leiden tot een vermindering van de gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven. Deze functiestoornis komt wereldwijd veel voor, maar er is nog veel onderzoek nodig.
Met een diepe inademing neem je evenveel zuurstof op als met een lichte ademhaling. Je blaast er ook koolzuurgas mee weg, die juist nodig is om de zuurstof naar je lichaamscellen te vervoeren. ' Als je heel vaak diep ademhaalt, kun je gaan hyperventileren: je hartslag versnelt, je begint te zweten en je wordt duizelig.
"Je neus is bedoeld om door te ademen. Deze hoort bij je luchtwegen, terwijl je mond onderdeel is van je spijsverteringskanaal." Eigenhuis legt uit dat we, in ongezonde situaties zoals bijvoorbeeld stress of een slechte conditie of leef- en eetgewoontes, sneller geneigd zijn door onze mond te ademen.
Veel mensen kennen het beeld als hyperventilatie (over-ademen), dat vaak ontstaat door angst en stress. Disfunctioneel ademen is een breder beeld van verkeerd ademen. Opvallend zijn een onregelmatige ademhaling, overmatig zuchten, en een overwegend borstkasademhaling (hoog ademen).