Het taalgebied Brussel-Hoofdstad is het enige tweetalige taalgebied in België. De officiële talen zijn het Nederlands en het Frans.
Bewoners van Brussel kunnen kiezen of ze Nederlands of Frans spreken in hun contact met de gemeente. Engels is geen officiële taal, dus het gebruik daarvan hangt af van de 'goodwill' van de ambtenaar. Brusselaars kiezen ook zelf de taal op hun officiële papieren, zoals hun identiteitskaart of rijbewijs.
Brussel is van oorsprong een Nederlandstalige stad. Het is veranderd naar tweetalig, vervolgens meertalig met Frans als hoofdtaal. Dit komt door het lage aanzien van het Nederlands in de vroegere Belgische bevolking, en Frans werd gezien als belangrijke internationale cultuurtaal.
De taalgrens is de taalkundige grens tussen het Noordelijke Nederlandstalige gebied in het Vlaamse Gewest, het Zuidelijke Franstalige gebied in het Waalse gewest, het Zuidelijke Duitstalige gebied in het Waalse Gewest en het tweetalige gebied Brussel-Hoofdstad in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
Brussel is vandaag een onafhankelijk gewest, maar ook een deel van de Vlaamse en Franstalige gemeenschappen, omdat het een tweetalig gebied is. Daarnaast is Brussel ook de hoofdstad van federaal België én van Vlaanderen.
Het taalgebied Brussel-Hoofdstad is het enige tweetalige taalgebied in België. De officiële talen zijn het Nederlands en het Frans. Het Nederlands en het Frans staan in het tweetalige gebied Brussel-Hoofdstad als bestuurstaal op volkomen gelijke voet.
De Brusselse moslimbevolking wordt geschat op ongeveer 160 000 personen, hetzij 39% van het totale aantal moslims in het land en bijna 17% van de totale Brusselse bevolking, een cijfer dat Brussel tot “een van de meest moslimgetinte steden van de westerse wereld” maakt (Manço, Kanmaz, 2004).
59% van de Vlamingen spreekt Frans en nog eens 53% spreekt Engels. In Wallonië spreekt 19% Nederlands en 17% Engels. In Brussel zegt 95% Frans te kunnen spreken, 59% Nederlands en 41% Engels.
'Vlamingen spreken zelden echt standaard Nederlands. Ze spreken veelal 'verkavelingsvlaams' zoals dat dan heet. Dat is een tussentaal tussen dialect en algemeen Nederlands in. Ook daarin bestaan dus regionale verschillen maar toch zal dit ook door mensen uit een andere regio goed verstaan worden.
België is niet twee- of drietalig. Dat zou immers betekenen dat op elke plek in het land zowel Frans als Nederlands wordt gesproken, zowel door de bevolking als door de overheid. België is ingedeeld in drie eentalige taalgebieden en het tweetalige Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
Verplichte taal
De situatie bij ons is dat Frans verplicht is als eerste vreemde taal in Vlaanderen vanaf tien jaar en dat blijft een hoofdvak tot achttien jaar", legt Van der Velde uit. "In Wallonië kan je kiezen of je Engels of Nederland doet.
Vorst vervolledigt de top drie. Brussel-stad heeft met 21.344 Nederlandstalige burgers het hoogste absolute aantal Nederlandstaligen. Het komt daarmee op de voorlaatste plaats van de meest Franstalige gemeenten terecht. Enkel Sint-Agatha-Berchem heeft een hoger percentage Nederlandstaligen, namelijk bijna 14 procent.
Brussel is tweetalig: Frans en Nederlands zijn er de officiële talen. Nochtans woont er in Brussel slechts een minderheid Vlamingen. Dat klinkt misschien vreemd, maar de reden is eenvoudig. Brussel was eeuwenlang een Nederlandstalige stad en is vandaag nog steeds de hoofdstad van Vlaanderen.
Frans en Nederlands zijn beide officiële talen van alle Brusselse gemeenten.
Als hoofdstad van België én Europa is Brussel een interessante plek om (tijdelijk) te wonen. Het is de ideale stad om internationale werkervaring en connecties op te doen, en ook op cultureel en culinair gebied heeft Brussel genoeg te bieden.
Belgische onafhankelijkheid
In 1830 was Brussel een Brabantse stad waar Nederlands in de vorm van een Brabants dialect de voertaal was.
Hier betekent allee iets als 'kortom'. De spreker heeft net iets verteld, en gebruikt allee om een (tussentijdse) conclusie of samenvatting in te leiden. De aanwezigheid van allee kan soms ook op de afsluiting van een gesprek wijzen, zonder een opsomming of beschrijving vooraf.
Cultuurverschillen tussen België en Nederland worden vaak onderschat. Belgen denken in de regel niet zo positief over Nederlanders: ze zijn lomp, arrogant, onbeschoft en te expliciet. Andersom denken Nederlanders vaak wel positief over Belgen: ze zijn in hun ogen creatief, levenslustig, grappig en bourgondisch.
Als Nederlanders elkaar begroeten, gebruiken ze veelal het woord “hoi”. In Vlaanderen is dit minder gebruikelijk. Als u iemand tegenkomt, kunt u beter Hey zeggen. Hallo komt echter wel in zowel Nederland als Vlaanderen voor.
De enige officiële taal is het Nederlands. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest vormt een officieel tweetalige enclave in Vlaams-Brabant, maar maakt er geen deel van uit.
In de noordelijke provincies van België wordt als moedertaal Nederlands gesproken, en in de zuidelijke provincies Frans; die situatie bestaat al heel lang. De taalgrens in België is eigenlijk deel van een veel grotere grens tussen Germaanse talen en Romaanse talen in Europa die waarschijnlijk al 2000 jaar bestaat.
Vlaanderen spreekt Vlaams
Het Nederlands is, naast het Frans en het Duits, een officiële taal in België. Dat staat zo in de grondwet. De Vlaamse overheid heeft daarbovenop in decreten vastgelegd waar het gebruikt moet worden.
In Hongarije is 72 procent van de bevolking negatief over moslims. Het is dan ook één van de landen waar de minste moslims wonen, en dat heeft vooral te maken met de politiek van premier Viktor Orban.
Mohamed en Bouchra voelen zich goed in Sint-Jans-Molenbeek, waar zo'n veertig procent van de 84.000 inwoners van Marokkaanse afkomst zijn.
In het Vlaams gewest zijn er 5,1% moslims, in Wallonië 4,9% en in het Brussels gewest 23,6%. Maar met 42,2% wonen de moslims het meest in het Vlaams gewest, 1/3 van de moslims wonen in het Brussels gewest.