Een spiercontractie is het samentrekken (of contraheren) van het spierweefsel. Er zijn twee soorten te onderscheiden: Statische contractie, of isometrische contractie. De spier levert wel kracht maar geen beweging.
Tijdens een spiercontractie worden de myosinekop en actinefilament in elkaar verwerven waardoor ATP omgezet wordt in energie. De spier wordt kleiner daardoor neemt de spierspanning toe. De myosinekoppen klappen terug waardoor de actine en myosine terugkomen in de oorspronkelijke toestand.
de contractie zelfst. naamw. (v.) Verbuigingen: contracties 1) samentrekking van orgaan of spieren 2) het samentrekken van twee opeenvolgende woorden/klanken tot één enkele klank die van beide oorspronkelijke klanken kenmerken heeft Voorbeeld: &...
Snelle, schokkende samentrekkingen van de spieren van je armen en benen noemen we chorea.
Rigor mortis of lijkstijfheid ontstaat doordat geen ATP meer beschikbaar is in dode cellen. Hierdoor komt het myosinehoofdje niet los van het actine en blijft de cross-bridge bestaan met een aanhouden spiercontractie tot gevolg.
Op een inademing span je de spier aan, je houd de spanning ongeveer tien tellen vast en ademt rustig door. Op een uitademing ontspan je de spier en zeg je bij jezelf: “ontspan”. Je kunt de oefeningen een paar keer achter elkaar doen, je kunt ook maar een enkele oefening doen en die herhalen.
De kaak heeft de sterkste spier, het oor de kleinste
Niet de grote spierbonken zoals bil en bovenbeen, maar de kaakspier is, gemeten naar kracht per vierkante centimeter, het sterkst. Volgens Van de Vijver kan dit spiertje wel 4000 newton in beweging brengen – dat is 400 kilo.
Spiertrekkingen zijn vaak onschuldig, maar ze kunnen ook het gevolg zijn van een neurologische aandoening. Een trillend ooglid is de meest bekende spiertrekking, maar ze komen ook voor in benen en armen. Bekende oorzaken zijn onder andere vermoeidheid, stress en cafeïne.
Het elektrische signaal zorgt ervoor dat de spier samentrekt: de spiervezels worden korter en dikker. Hoeveel spiervezels er korter worden is afhankelijk van de belasting die er op de spier wordt uitgeoefend. Als de spier meer kracht nodig heeft, worden er ook meer spiervezels aangespannen.
WAT IS SPIERSPANNING? Spierspanning houdt in dat de spieren niet meer in staat zijn zich te ontspannen. Hun aanhoudende basisspanning is te sterk en daardoor kan spierspanning zeer pijnlijk zijn en zelfs leiden tot mobiliteitsbeperkingen.
De origo (oorsprong) is het begin van de spier, de insertie (aanhechting) is het einde van de spier. Iedere spier in het menselijk lichaam heeft daarnaast ook aansturing nodig vanuit de hersenen, de innervatie genoemd. Hieronder staan de origo, insertie en de innervatie van de m. levator scapulae.
De dan geleidelijk optredende spieratrofie wordt pas na enige weken tot maanden – en soms alleen door het verschil de gezonde en vaak dan meer gebruikte hand – visueel goed waarneembaar zijn, en zeker vergeleken met de gezonde hand.
De brandstof van al je spieren is adenosinetrifosfaat oftewel ATP.
Het trillen van spieren is dus te verminderen door je energievoorraad op peil te houden, rekken en voldoende rust te nemen. Je trillende spieren zijn een teken van overbelasting of vermoeidheid. Wees niet bang, want deze vermoeidheid en het daaropvolgende herstel is juist nodig om je spierkracht te verbeteren!
Lichamelijke overbelasting kan acuut ontstaan door een verkeersongeluk, een ernstige val of het verkeerd tillen van een zwaar voorwerp. Ook kan spanning langzaam worden opgebouwd door een onjuiste houding, (auto)ongelukken, valpartijen, een belastende sport, en zwaar lichamelijk of repeterend werk.
De kleinste spier in het menselijk lichaam is het spiertje in je middenoor. De musculus stapedius, ook wel stijgbeugelspier, heeft een lengte van net iets meer dan één millimeter.
We zitten op een van de grootste en sterkste spieren van ons lichaam: de gluteus maximus. Het is een dikke, vlezige, vierhoekige spier die het grootste deel van het volume van de billen uitmaakt. De spier loopt van zijn oorsprong naar beneden en naar buiten en ligt om de achterste en buitenste hoek van het bekken.
Het gemiddelde percentage spiermassa van een vrouw
Het percentage aan spiermassa van vrouwen ligt tussen de 34% en 44%. Voor vrouwen geldt hierbij wel hetzelfde als voor mannen als het gaat om <34% en >44%. Zo kunnen vrouwen die onder de 34% scoren meer trainen en gezonder eten om meer spiermassa op te bouwen.
Bij een isotonische contractie blijft de spanning van de spier hetzelfde. De lengte van de spier verandert wel, hierdoor kan een spier een gewricht bewegen.
De contractie van spieren wordt veroorzaakt door de afgifte van calcium in de spiercellen. Calcium zorgt ervoor dat tropomyosine van actine afschuift, waardoor myosine koppen zich aan actine eiwitten binden, dit worden kruisbruggen genoemd.
Bij het rekken van een spier worden de spiervezels in de lengterichting uit elkaar getrokken, waardoor de spier verlengt. Spieren zijn zowel dynamisch als statisch te rekken. Bij dynamisch rekken blijft een sporter in beweging waarbij spieren wisselend oprekken en ontspannen.