Poepen is iets complexer. Astronauten moeten zichzelf vastmaken aan een metalen bak waar constante afzuiging is. In de bak hangt een plastic zakje waar de ontlasting in valt. Na de grote boodschap moeten astronauten dit zakje verder in het toilet duwen.
Urine bestaat voor het grootste deel uit water, dat door de machine eruit wordt gehaald. Maar in het restant zit ook nog bruikbaar water. Het nieuwe apparaat, dat in 2018 moet worden geïnstalleerd, is ontworpen om dat er ook nog uit te halen. Dan wordt 94 procent van alle plas in het ISS hergebruikt als water.
Een ruimtetoilet is een toilet dat functioneert bij gewichtloosheid, zoals in de ruimte. Zonder zwaartekracht wordt de richting en concentratie van vloeistoffen en vaste voorwerpen bepaald door luchtstromen. Een ruimtetoilet gebruikt daarom zuigkracht voor het afvoeren van urine en ontlasting.
Dit bestaat uit, geheel in lijn met de medemens op aarde, groente, fruit, vlees, vis, noten, water, thee, koffie en ga zo maar door. Voordat je je zorgen maakt of er ook iets te snacken valt: jazeker. Chocola, limonade, snoep, koek: het ruimteleven lijkt culinair gezien zo slecht nog niet.
Astronauten kunnen hun slaapzakken aan een muur of een plafond vastmaken en overal slapen, zolang ze niet rond zweven en ergens tegenaan botsen. Op het internationale ruimtestation ISS slapen de meeste bemanningsleden in hun eigen kleine cabines.
Ja. U kunt geen water in een glas schenken, maar u kunt met behulp van een rietje uit een zakje drinken. En het is heerlijk: per slot van rekening bestaat het uit zweet en urine van uzelf en uw collega's.
Het antwoord is eenvoudig: astronauten en kosmonauten wassen zich met vochtige handdoeken en sponzen.
Water levert astronauten zuurstof
Het water is met name waardevol omdat er zuurstof uit wordt gemaakt, die de astronauten inademen. Met elektrolyse worden de watermoleculen gesplitst in zuurstof en waterstof. De zuurstof wordt naar de cabinelucht geleid, de waterstof is onbruikbaar en wordt afgevoerd, de ruimte in.
Het is een apparaat van Russische makelij, maar de astronauten houden bij hoog (en bij laag) vol dat het kleurloze destillaat echt water is (hik). En sinds kort is er op het ISS ook een machine die drinkwater kan maken uit urine. Het apparaat vangt de astronautenplasjes op, en haalt de afvalstoffen eruit.
De ruimte buiten de aardse atmosfeer is uiterst vijandig. Er is geen luchtdruk en geen zuurstof om in te ademen. Meteorieten vormen een risico en de temperaturen kunnen extreem zijn.
De drankjes variëren van koffie, thee en sinaasappelsap tot vruchtendrankjes en limonade. Voor de astronauten is het net zo belangrijk om genoeg calorieën, vitaminen en mineralen binnen te krijgen als voor de mensen op aarde. Ze moeten minstens 2000 calorieën per dag eten.
Bovendien is er op de maan geen zuurstof, dus de astronauten hebben een zuurstoftank in hun pak nodig om te ademen. Wat er wel is op de maan is ijs.
Dat gebeurt met Electrolytic Oxygen Generators (EOGs), apparaten die watermoleculen (bestaande uit twee waterstofatomen en één zuurstofatoom) door middel van elektrolyse opbreken en zo continu grote hoeveelheden zuurstof maken.
Je nieren filteren afvalstoffen uit je bloed. Elke nier bestaat uit een miljoen filtertjes. Die zijn zo klein dat je ze alleen onder een microscoop kunt zien. Na het filteren blijven water en afvalstoffen over: urine.
Tijdens hun verblijf in het internationale ruimtestation ISS moeten astronauten blijven werken en leven in een omgeving die heel anders is dan hier op aarde. Toch moeten ze zich schoon houden, naar de wc gaan, eten en drinken, en fit en gezond blijven.
Een astronaut zonder pak zwelt op
Een mens die wordt blootgesteld aan het vacuüm van de ruimte, zal niet meer dan een paar seconden leven, maar ontploft niet. De astronaut zwelt echter wel degelijk merkbaar op, en de ingewanden en organen worden door lichaamsopeningen naar buiten geperst.
Doordat er in de ruimte bijna overal een vacuüm is, bestaat er dus geen geluid. Echter, dankzij diverse amusante filmpjes weten we dat de astronauten in het ISS wel degelijk met elkaar en tegen een camera kunnen praten (en zingen).
In zo'n situatie is het onmogelijk om te overleven. Maar wanneer medische hulp stand-by is en de luchtdruk geleidelijk afneemt, kan een mens het net een minuut in een vacuüm volhouden.
De astronauten wassen zich met een vochtige doek met wat zeep. Er wordt ook niet afgewassen. Het gebruikte materiaal wordt samengeperst en weggegooid. Het water dat nodig is aan boord van het ISS wordt voor een deel onttrokken aan de lucht en geschikt gemaakt voor gebruik.
Hoe kun je het beste douchen? Met stip op één blijft toch wel de temperatuur van het water. Niemand is echt fan van een koude douche, maar als je te heet doucht, strip je de huid van de natuurlijke oliën. Een warme (maar dus niet hete) douche kun je het beste gebruiken om je huid zoveel mogelijk te beschermen.
De smaken van ruimte-eten zijn sterk, want zo ver van de grond proef je minder: het smaakverlies is er nog sterker dan in vliegtuigen. Extra smaakmakers als knoflookpasta, chilisaus en zwarte peper zijn dan ook onmisbaar.
Omdat er geen zwaartekracht die inspanning vereist, worden botten en spieren zwakker. Om fit te blijven moeten astronauten daarom dagelijks een paar uur oefeningen doen. Zo zijn ze bij terugkeer op Aarde sneller hersteld. In een ruimteveer of ruimtestation is er geen boven en beneden.
De astronauten zijn lang bezig met het voorbereiden en uitvoeren van wetenschappelijke experimenten. Dat betekent soms dat er overlegd moet worden met wetenschappers op de grond. Verder wordt er ten minste twee uur per dag geoefend. Dat is essentieel om de conditie op peil te houden.
Het gemiddelde gebruik is één á twee liter per minuut. Niet alleen te weinig, maar ook te veel zuurstof kan schadelijk zijn. Houd u zich dus altijd aan het voorschrift van de arts. Zuurstof heeft geen ernstige bijwerkingen.
Zuurstof verlaat het blad via de bladmondjes. 's Nachts draait het hele proces om. Dan nemen bomen zuurstof op en ademen zij koolstofdioxide uit. Bomen gebruiken 's nachts zuurstof om de opgeslagen suikers te kunnen verbranden en met de vrijgekomen energie kunnen ze groeien.