Als psychiater diagnosticeer je patiënten door gesprekken, lichamelijk onderzoek en psychiatrisch onderzoek, waarbij je op zoek gaat naar de onderliggende oorzaken van de psychische problemen. Daaropvolgend stel je in samenspraak met de patiënt een behandelplan op.
Een psychiater behandelt mensen met psychische stoornissen. Hij of zij gaat op zoek naar de oorzaak van de mentale problemen , en stelt vervolgens samen een behandelplan op. Dit behandelplan bestaat uit meerdere gesprekken en ook de omgeving van de hulpzoekende wordt in de behandeling betrokken.
Psychotherapie bestaat doorgaans uit een reeks ontmoetingen, met een vaste regelmaat, tussen de cliënt en de psycholoog, therapeut of psychiater. Tijdens deze ontmoetingen heb je diepgaande gesprekken of doe je bepaalde oefeningen. In een aantal gevallen krijg je ook oefeningen voor thuis mee.
“Een goeie psychiater is iemand die naast je gaat staan. Iemand die wijs is, niet iemand die je pillen voorschrijft of met vragenlijstjes komt. Het is iemand die bepaalde gedachten of patronen die je hebt, kan loskloppen – meer een filosoof dan een psychiater dus”. Mijn ervaring is dat jij hier volledig aan voldoet.
Duur van een gesprek
Een gesprek duurt doorgaans 45 of 60 minuten.
Respect voor de patiënt
De psychiater heeft de specialistische kennis en vaardigheden om empathie te tonen, ook als dit bemoeilijkt wordt door de invloed die de psychiatrische stoornis uitoefent op het denken, voelen en willen van de patiënt (NVvP, 2005).
De consultaties bij de psychiater of psycholoog zijn op zelfstandige basis. Indien je voor een half uur op gesprek gaat bij: Een geaccrediteerde psychiater betaal je 51,30 euro. Een niet-geaccrediteerde psychiater betaal je 46,58 euro.
Een psychiater is, in tegenstelling tot een psycholoog, een medisch arts. Een psychiater heeft dan ook in eerste instantie medicijnen gestudeerd, en heeft zich daarna gespecialiseerd tot psychiater. In de vervolgopleiding voor psychiater is ook de opleiding tot psychotherapeut opgenomen.
Hoe wordt een diagnose bij psychische klachten (ggz) vastgesteld? Een diagnose wordt (na verwijzing door de huisarts) vastgesteld door een psycholoog of psychiater. Deze kijkt naar al je klachten en symptomen door vragen te stellen en naar je te luisteren, soms vragenlijsten af te nemen en je gedrag te observeren.
Een hulpverlener in de gespecialiseerde GGZ, bijvoorbeeld een psychiater of een psychotherapeut. Uw huisarts kan hiernaartoe verwijzen: Als u (waarschijnlijk) een psychische aandoening heeft en de klachten een ernstige invloed hebben op uw dagelijks leven.
Wanneer we spreken van psychiatrische problematiek, dan bedoelen we zaken die het dagelijkse leven van mensen verstoren en waarbij het nodig kan zijn om behandelingen te ondergaan, soms in combinatie met medicijnen. Denk hierbij aan stoornissen als persoonlijkheidsstoornissen, ADHD en depressies.
Wie opgenomen wordt, verblijft dag en nacht op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis (PAAZ) of in een kliniek. Dat kan een universiteitskliniek zijn of een ggz-instelling. De duur van een opname kan verschillen, variërend van enkele weken tot een jaar, met veel variaties daar tussenin.
Voorbeelden van een werkplek zijn: de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis, een instelling voor jeugdpsychiatrie, een TBS- of verslavingskliniek. Maar je kunt ook zelfstandig een praktijk runnen. Er zijn dus veel mogelijkheden.
Je kunt niet naar een psychiater zonder verwijzing van een huisarts. Een psychiater behandelt namelijk complexe psychologische klachten en mag ter aanvulling op zijn of haar psychologische behandeling ook medicatie voorschrijven. Bij ernstige problemen is een verwijzing dus noodzakelijk.
Psychiaters zijn steeds artsen in de geneeskunde met een specialisatie in de psychiatrie. Sommige psychiaters zijn ook psychotherapeut. Een consult bij een psychiater wordt in principe steeds terugbetaald.
Er bestaan geen medicijnen waarmee een psychische stoornis kan worden genezen. Medicijnen voor psychische stoornissen werken als een prothese: ze ondervangen voor een deel een defect in de hersens van de lijder.
Mensen van 25 tot 35 jaar hebben het vaakst ooit in het leven één of meer psychische aandoeningen gehad en mensen van 55 tot 65 jaar het minst vaak. Stemmingsstoornissen komen het vaakst voor bij mensen van 45 tot 55 jaar, angststoornissen bij 35 tot 45-jarigen en middelenstoornissen bij 18 tot 35-jarigen.
Schizofrenie en manische depressiviteit hebben een hoge mate van erfelijkheid, en dingen uit je omgeving kunnen de kans hierop vergroten. Problemen zoals depressies en angststoornissen zijn minder erfelijk, en dan speelt omgeving dus een grotere rol. Het is echt een wisselwerking van omgeving en genen.
Definitie van psychische aandoening
De term psychische aandoening wordt gebruikt om een beschrijving te geven van een psychische en emotionele gesteldheid die het denken, voelen en handelen zodanig beïnvloeden dat men niet optimaal kan functioneren in het dagelijkse leven.
Voorbeelden van ernstige psychische aandoeningen zijn: verslaving, ernstige depressie, psychose en bipolaire stoornis.
'Onder psychiatrische aandoeningen versta ik de ernstigere ziektebeelden. Hierbij gaat het bijvoorbeeld om ernstige depressies, angststoornissen en psychoses of psychiatrische problematiek bij dementie. Bij psychische aandoeningen gaat het om lichtere vormen daarvan, zoals somberheid bij rouw.