Een positieve ANA test betekent dat er een hogere concentratie van auto antistoffen aanwezig is dan normaal. Wanneer er ook klachten zijn van een auto-immuunziekte, geeft dit de huisarts een reden om verder uit te laten zoeken of en welke auto-immuunziekte het zou kunnen zijn.
Antistoffen tegen eigen lichaamscellen
Een algemene naam voor deze antistoffen is ANA: antinucleaire antistoffen of ANF: antinucleaire factor (nucleair = tot de kern behorend). Als deze antistoffen in het bloed aanwezig zijn, dan is er een positieve ANA-test of positieve ANF-test.
Antinucleaire antistoffen (ANA) worden ook wel antinucleaire factor (ANF) genoemd. Het zijn antistoffen gericht tegen onderdelen van de eigen celkern (nucleus). Bij patiënten met bepaalde auto-immuunziektes zijn deze vaak in een verhoogde hoeveelheid aanwezig.
Het opsporen van anti-nucleaire antistoffen (ANA; vroeger anti-nucleaire factor of ANF) d.m.v. indirecte immunofluorescentie (IIF) is een algemene screeningstest voor niet-orgaanspecifieke auto-immuunziekten of systeemziekten.
Indirecte immunofluorescentie met HEp-2-cellen
Antinucleaire antistoffen (ANA) uit het serum binden aan antigenen in de celkern en blijven daar achter na het wegwassen van het serum. De ANA worden zichtbaar gemaakt met fluorescerende antistoffen die gericht zijn tegen humaan IgG.
ANA of ANF test
Met de ANA- of ANF-test wordt onderzocht of je afweersysteem antinucleaire antistoffen aanmaakt. Antinucleaire antistoffen zijn antistoffen die zijn gericht tegen onderdelen van je eigen celkern (nucleus). Het zijn dus auto-antistoffen.
Bij een gewrichtsontsteking kunnen de bezinkingssnelheid (BSE)- en de CRP-waardes in het bloed stijgen. Hoe ernstiger de ontsteking, hoe hoger de BSE- en CRP-waardes. Je arts gebruikt deze waardes vooral om het verloop van de reumatische ontstekingen te volgen en niet zozeer om de diagnose te stellen.
In de meeste gevallen spelen bij een auto-immuunziekte chronische ontstekingen van de organen of gewrichten een rol. Ook symptomen als vermoeidheid, depressie, pijnklachten en een algeheel ellendig gevoel hangen samen met dit type aandoeningen.
Een auto-immuunziekte ontstaat doordat het afweersysteem lichaamseigen cellen en stoffen als lichaamsvreemd ziet en deze aanvalt. Over het ontstaan van auto-immuunziekten is nog weinig bekend. Bij auto-immuunhepatitis maakt het lichaam antistoffen aan tegen de eigen levercellen en valt zo de eigen lever aan.
Auto betekent 'zelf' en bij een autoimmuunreactie worden antistoffen (autoantilichamen) aangemaakt die niet gericht zijn tegen indringers van buitenaf, maar tegen eiwitten of cellen die horen bij het lichaam zelf (lichaamseigen).
Bij een voorafkans van 1% op RA1 is de voorspellende waarde van een positieve test op RA 14%, wat betekent dat 6 van de 7 testuitslagen fout-positief zijn.
Reumafactoren beschadigen de gewrichten niet rechtstreeks maar leiden tot ontstekingen. Deze ontstekingen beschadigen het gewrichtsweefsel. Reumafactoren komen voor bij reuma, maar ook bij andere auto-immuunziekten zoals het syndroom van Sjögren.
De meest voorkomende bloedonderzoeken zijn om te zien of er ontstekingen zijn (BSE of bezinking), om vast te stellen of er een ontsteking is en hoe hoog de ontstekingswaarde in het bloed is (CRP), een Hb-test om een algemene indruk van je gezondheid te krijgen en om te bepalen of er sprake is van bloedarmoede, een ...
Andere oorzaken van een auto-immuunziekte:
Een belangrijke tweede oorzaak is chronische stress. Als de stress-as, dat wil zeggen het hormonale systeem dat vanuit de hersenen en de hypofyse de bijnieren aanstuurt voor een chronisch verhoogde aanmaak van cortisol zorgt.
Bij een chronische immuunziekte functioneert het immuunsysteem niet goed. Er zijn grofweg vier soorten chronische immuunziekten: De afweer is te sterk en richt zich naar binnen (auto-immuunziekten zoals reuma) De afweer is te sterk en richt zich op externe factoren (allergieën, eczeem)
De meeste auto-immuunziekten zijn gelukkig goed behandelbaar, zegt Leavis. “De basis is vaak prednison, maar we hebben een heel scala aan middelen tot onze beschikking waarmee we het merendeel van de auto-immuunziekten grotendeels onder controle kunnen krijgen.
Om vast te stellen of u spierreuma hebt, doen we een bloedonderzoek. Kenmerkend voor spierreuma is namelijk de uitzonderlijk hoge bezinkingssnelheid van de rode bloedcellen.
U kunt beginnende reuma herkennen aan de volgende symptomen: Pijn aan een gewricht: als het gewricht niet dik is, en er vooral bij het bewegen en belasten van uw gewrichten pijn is, kan er sprake zijn van artrose. Als de gewrichten duidelijk dik zijn, hebben mensen vaak pijn in rust die wat beter gaat na bewegen.
Dit betekent dat foutjes in een gen, samen met omgevingsfactoren ervoor zorgen dat iemand een auto-immuunziekte kan krijgen. Veel auto-immuunziektes komen dan ook vaker in een familie voor. Vaak zijn niet alle factoren bekend die de ziekte veroorzaken.