Bijna vijftig jaar na de laatste Apollo-missie start NASA een nieuwe maanmissie. Het doel: opnieuw mensen op de maan zetten, maar nu als tussenstap voor bemande ruimtereizen naar Mars.
We gaan terug naar de maan voor wetenschappelijke ontdekkingen, economische voordelen en inspiratie voor een nieuwe generatie ontdekkingsreizigers: de Artemis-generatie . Terwijl we het Amerikaanse leiderschap in exploratie behouden, bouwen we een wereldwijde alliantie en verkennen we de diepe ruimte ten behoeve van iedereen.
Met de Artemis-campagne van NASA verkennen we de maan voor wetenschappelijke ontdekkingen, technologische vooruitgang en om te leren hoe we op een andere wereld kunnen leven en werken terwijl we ons voorbereiden op menselijke missies naar Mars . We zullen samenwerken met commerciële en internationale partners en de eerste langdurige aanwezigheid op de maan vestigen.
Het doel van deze missies is het verzamelen van gegevens over de omstandigheden op Mars, over de geschiedenis van de planeet en het onderzoeken van de mogelijkheden voor bemande ruimtevluchten naar Mars. Meer kennis over de rode planeet zou ook meer inzicht kunnen geven in de geschiedenis van de Aarde.
De redenen om te gaan variëren van wetenschappelijke kennis en technologische vooruitgang tot het vooruitzicht op toegang tot potentieel bruikbare hulpbronnen op de maan en politieke of economische waarde .
De VS en China zijn inderdaad in een race, zegt Prof Kazuto Suzuki van de Graduate School of Public Policy aan de Universiteit van Tokio, maar het gaat er niet om om zomaar voet op de maan te zetten zoals tijdens de Koude Oorlog. Het gaat er eerder om om grondstoffen te vinden en te controleren, zoals water . "Het is een race om wie de beste technische mogelijkheden heeft.
De grootste invloed van de maan op de aarde is de getijdenwerking, die eb en vloed in zeeën en oceanen veroorzaakt. Als de maan een complete oceaan in beweging kan brengen, zal hij dan ook niet een enorme invloed uitoefenen op veel kleinere objecten, zoals mensen? Dat zou je denken, maar het antwoord is 'nee'.
Apollo 17 werd de laatste bemande missie naar de maan, voor onbepaalde tijd. De belangrijkste reden hiervoor was geld . De kosten om naar de maan te komen waren, ironisch genoeg, astronomisch.
Verschillende landen hebben machines op Mars gezet, maar een mens is er nog nooit geweest. Dat zal waarschijnlijk ook nog een tijdje duren, maar de Amerikanen hebben de beste kaarten. SpaceX-oprichter Elon Musk zei vorig jaar nog dat hij in 2024 mensen naar Mars wil sturen met zijn nieuwe Starship-raket.
Uiteindelijk is dat wel het doel van de bemande vluchten waar Musk het over heeft. 'De raket staat op een reis naar Mars bloot aan meer kosmische stralingen dan tijdens maanreizen. Hij moet weerbaarder zijn en bovendien technologie bevatten om op een planeet zonder atmosfeer te kunnen landen.
Tot de mogelijkheden behoren baanbrekende ontdekkingen over de oorsprong van het zonnestelsel, nieuwe technologische ontwikkelingen, de kans om zeldzame en kostbare elementen te delven voor gebruik op aarde en zelfs een kans om de mensheid te redden van uitsterven als het leven op aarde onhoudbaar wordt.
Dat de Maan zich zal losmaken van de Aarde is grote onzin. De Maan verwijdert zich inderdaad langzaam van de Aarde. Dit komt door de getijdenkrachten, die ook eb en vloed veroorzaken. Het enige gevolg hiervan is echter dat de maand steeds langer duurt.
Door succesvol een aanwezigheid op de maan te vestigen, zullen we het leven op aarde verbeteren en ons voorbereiden om de rest van ons zonnestelsel te verkennen — en daarbuiten! Astronauten gezond houden in een omgeving met lagere zwaartekracht en hogere straling dan de aarde is een belangrijke uitdaging voor medische onderzoekers.
Het politieke getouwtrek over de missie en het budget van NASA is niet de enige reden dat mensen niet zijn teruggekeerd naar de maan. De maan is ook een 4,5 miljard jaar oude dodelijke val voor mensen en mag niet worden onderschat of onderschat. Het oppervlak is bezaaid met kraters en rotsblokken die een veilige landing bedreigen.
Als de maan er niet zou zijn zou de aarde gaan tollen. De maan remt de aarde een beetje af. Onze planeet zou veel sneller draaien zonder die grote buurman. Een planeet die sneller draait krijgt ook te maken met sterkere winden en stormen.
Maar waarom vliegt de mens opnieuw naar de maan? Het gaat onder andere om internationale samenwerking en nationaal aanzien. Voor de VS is het Artemis-programma een manier om zichzelf in de ruimte steviger dan ooit op de kaart te zetten, zeker nu China en Rusland maanmissies uitwerken.
Een dag op Mars (sinds de landing van de populaire sonde Mars Pathfinder vaak 'sol' genoemd) duurt 24 uur en 37 minuten.
Het ontbreken van een wereldwijd magnetisch veld op Mars, samen met de dunne atmosfeer van de planeet , betekent dat kosmische straling met hoge energie en zonnedeeltjes het oppervlak van Mars besproeien. Deze hoge doses straling en de bijbehorende gezondheidsrisico's zouden een showstopper kunnen zijn voor menselijke activiteit op de Rode Planeet en voor de reis daarheen en terug.
De intense ultraviolette straling maakte de planeet uiterst ongeschikt voor leven, in ieder geval voor leven zoals we dat op Aarde kennen.
NASA en haar partners zijn van plan om astronauten terug naar de maan te sturen met de Artemis II-missie die gepland staat voor 2025 .
De Amerikaanse National Aeronautics and Space Administration (NASA) landde tussen 1969 en 1972 12 mensen op de maan als onderdeel van het Apollo-project. Ondanks verschillende daaropvolgende beleidsinitiatieven van Amerikaanse presidenten, zijn er in de decennia daarna echter geen mensen op de maan geland .
Soms zie je hem grotendeels, soms alleen een sikkeltje en soms zelfs helemaal niet. Dit komt omdat de Maan, net als de Aarde, maar voor de helft wordt verlicht door de Zon. Op de lichte zijde is het dag, op de donkere nacht. Als de Maan voor de helft te zien is, kijken we tegen de grens van dag en nacht aan.
Zo'n hemellichaam krijg je niet zomaar vernietigd. Over nog eens 4,6 miljard jaar, wanneer de zon het einde van zijn leven nadert en begint op te zwellen tot een rode reuzenster, zal de aarde er nog steeds zijn. Alleen is er dan natuurlijk geen leven meer mogelijk.
Een aardse dag zou slechts 8-10 uur duren, zonder maan om het te vertragen . De snellere rotatie zou winden van 160-200 km over het aardoppervlak laten waaien. De kanteling van de as van de aarde zou wiebelen, wat zou resulteren in dramatische veranderingen in temperatuur over duizenden tot miljoenen jaren.
Een groep experts schrijft in het vooraanstaande wetenschappelijk tijdschrift Nature dat de planeet een kantelpunt nadert. In 2025 is de helft van alle landvrije massa in gebruik. De geschiedenis zou leren wat er dan volgt: veranderingen op ongekend grote schaal.