Je kunt je eenzaam voelen als je je niet verbonden voelt met andere mensen. Je mist bijvoorbeeld een band met anderen of je hebt minder contact met mensen dan je zou willen. Hierdoor kun je je alleen, onzeker of verdrietig voelen. Een gevoel van eenzaamheid kun je vergelijken met een gevoel van honger.
Dat betekent dat je je ook eenzaam kan voelen als je veel mensen om je heen hebt, maar geen klik of connectie voelt“, legt de psycholoog uit. “Iemand die zich alleen voelt, mist een emotionele band met anderen.” Naast deze emotionele eenzaamheid kun je je eenzaam voelen doordat je sociale contacten in je leven mist.
Heeft u een gesprek met uw huisarts, een wijkverpleegkundige of iemand van de gemeente? Vertel hier dan over uw eenzaamheid en durf om hulp te vragen. Ga vrijwilligerswerk doen. Bijvoorbeeld bij een buurthuis, sportclub, bewonersvereniging, kerk of de school van uw kinderen.
Dit gevoel ontstaat vaak wanneer je (onbewust) te veel rekening houdt met anderen of situaties buiten jezelf, in plaats van trouw te blijven aan wie jij bent. Misschien heb je de afgelopen tijd veel stress ervaren en ben je vooral bezig geweest met het pleasen van anderen in plaats van voor jezelf te zorgen.
Op het moment dat iemand voelt er niet bij te horen, buitengesloten te zijn, geen verbinding te hebben met de anderen, is dat te zien. Daarom is het een lichamelijk fenomeen: je kunt het meten in de hersenen. Opvallend is dat eenzaamheid in precies hetzelfde deel van de hersenen te ziens is als lichamelijke pijn.
Zij vertelde dat er drie soorten eenzaamheid zijn: existentiële, emotionele en sociale eenzaamheid.
Je zenuwstelsel gaat in de vecht-of-vluchtmodus, waardoor het moeilijker wordt om te slapen. Onderzoek toont aan dat je hersenen een overmaat aan noradrenaline kunnen produceren als je je eenzaam voelt, een hormoon dat een cruciaal "signaal is tijdens de vecht-of-vluchtreactie". Eenzaamheid kan voor ons sociale zelf aanvoelen als een benarde situatie .
Je bent onzeker geworden en je hebt voortdurend bevestiging van anderen nodig. Je hebt soms het onwerkelijke gevoel dat je in een toneelstuk speelt. Je voelt je ondergesneeuwd en je komt niet meer uit de verf. Je kunt nauwelijks meer verwoorden waar je voor staat en waar je in gelooft.
Innerlijke leegte duidt op gemis. Het is gebrek aan richting, aan zingeving, aan levenslust, aan doelstellingen, aan houvast. Wanneer je je innerlijk leeg voelt kan dat ook wijzen op de energiebalans die niet op orde is. Misschien zit je zelfs in de buurt van de burn-out.
Een futloos gevoel kan fysieke maar ook mentale oorzaken hebben. Fysieke oorzaken kunnen te maken hebben met een tekort aan slaap, hormonale disbalans, een ongezonde leefstijl en voedingstekorten. Mentale oorzaken voor een futloos gevoel kunnen te maken hebben met stress, angsten of andere psychische problemen.
Mensen die niet of nauwelijks met andere volwassenen praten kunnen in een isolement terecht komen waar vooral ruimte is voor piekeren en negatieve gedachten. Zie je de toekomst somber in en zie je geen uitweg meer, neem dan contact op met 113 om te praten met een van onze hulpverleners.
Gebrek aan betekenisvolle verbindingen
Het niet hebben van diepe connecties of betekenisvolle relaties met anderen kan een serieuze impact hebben op het psychologische welzijn, en eenzaamheid komt vaak voort uit een gebrek aan deze connecties. Mensen voelen zich vaak eenzaam op de universiteit, omdat ze zich moeten begeven tussen nieuwe groepen mensen die ze niet kennen.
Hoewel je je eenzaam kunt voelen als je alleen bent of fysiek geïsoleerd van anderen, is eenzaamheid een complexe emotionele staat die ontstaat wanneer je je onbegrepen, afgesloten of niet verbonden voelt met anderen , ongeacht de daadwerkelijke aanwezigheid van mensen om je heen.
Eenzaamheid kun je ook herkennen omdat het ontstaat na een heftige gebeurtenis. Denk aan het verlies van een vriend of familielid, of als je te maken krijgt met een ziekte. Eenzame gevoelens kunnen ook komen als je omgeving verandert. Bijvoorbeeld na een verhuizing.
Chronische eenzaamheid kan leiden tot depressie, alcoholverslaving, hart- en vaatziekten, slaapproblemen en vroegtijdig overlijden.
Je kunt depersonalisatie zien als een verdedigingsmechanisme van het brein bij overprikkeling of langdurige stress. Het komt vaker voor bij mensen die in hun jeugd traumatische gebeurtenissen hebben meegemaakt. Ook bij mensen die drugs gebruiken, een middel dat het brein vermoeit. En bij paniek kan het ook voorkomen.
Je kunt je eenzaam voelen als je je niet verbonden voelt met andere mensen. Je mist bijvoorbeeld een band met anderen of je hebt minder contact met mensen dan je zou willen. Hierdoor kun je je alleen, onzeker of verdrietig voelen. Een gevoel van eenzaamheid kun je vergelijken met een gevoel van honger.
Sommige mensen ervaren wanhoop en verdriet, terwijl anderen zeggen helemaal niets meer te voelen. De gevoelens van leegte gaan ook samen met minderwaardigheidsgevoelens of schuldgevoelens. Vaak is er ook sprake van problemen met eten en slapen. Door vermoeidheid is het lastig te concentreren of beslissingen te nemen.
Je verloren voelen kan er zo uitzien: Je zoekt bevestiging bij anderen en hecht te veel belang aan de meningen, gevoelens en overtuigingen van anderen om te bepalen wat je doet . Je voelt je machteloos of alsof je je eigen stem bent verloren. Je verliest interesse of plezier in dingen waar je vroeger om gaf of waar je van genoot.
Eenzaamheid zorgt voor overtollige stresshormonen, wat leidt tot een verhoogde hartslag, verhoogde bloeddruk en bloedsuikerspiegel . Eenzaamheid vermindert ook het aantal antilichamen dat we produceren om infecties te bestrijden en kan ons vatbaarder maken voor kanker.
Het negatieve gevoel van eenzaamheid is net zo'n soort pijnsignaal als honger.Dit signaal motiveert mensen om aansluiting te zoeken met anderen. Maar als het dan niet lukt om sociale relaties te verbeteren en zij vereenzamen, kunnen zij in een neerwaartse spiraal terechtkomen.
Net als de persoon lang geleden in het wild, kan iemand die zich op de lange termijn eenzaam voelt, deze cortisolreacties ervaren. Eenzame mensen zijn vaak gestrest. Een ander hormoon , oxytocine, lijkt een rol te spelen bij sociale isolatie.