Het gezegde in China zegt ook dat een tafel na een goede maaltijd eruit ziet als een slachtveld. Ook is het normaal om te slurpen, te boeren, hard te smakken en met volle mond te praten. Dit toont namelijk respect en laat blijken dat het een goede maaltijd is.
En in België en veel andere westerse landen is zelfs ronduit onbeleefd. Maar in Japan slurpt iedereen tijdens het eten. Het zou de smaak van je eten verbeteren en je zou sneller kunnen eten als het nog heel warm is. In Japan mag je dus gerust eens laten gaan.
In België (en veel andere westerse landen) wordt slurpen als onbeleefd en irritant gezien. Je hebt het je ouders vast wel eens horen zeggen toen je klein was. Het land waar iedereen heerlijk slurpt tijdens het eten is Japan.
Japan. Houd jij ervan om je soep op te slurpen? Dan zit je in Japan helemaal goed. Volgens de Japanners versterkt het slurpen de smaak en kun je bovendien eten dat nog heel erg warm is, toch al naar binnen werken.
Meer smaak. Volgens Aziaten smaakt eten ook nog eens lekkerder met stokjes. Als je met stokjes eet, krijg je met elke hap veel zuurstof binnen, en daardoor proef je de smaken beter. Lekker slurpen dus!
Voor het ontbijt in China zijn er verschillende stijlen in verschillende steden. Het meest voorkomende ontbijt is sojamelk, gefrituurde deegsticks, pap, gestoomde gevulde broodjes (wij kennen deze als bapao) of noedels.
Met je vingertoppen je eten vastpakken, betekent dat je je tastzin gebruikt. Dat zorgt voor een compleet andere ervaring dan wanneer je eet met bestek. Je bent je dan namelijk bewust van het eten, de textuur en het gewicht- je voelt letterlijk je eten voordat het in je mond gaat.
Maar blijkbaar moet je wel opletten op vakantie. Want je bord al dan niet leegeten is daar toch een echt signaal… In Japan en India moet je je bord helemaal leeg eten want dat is een teken van groot respect.
Je kan ook sneller eten, omdat het sneller afkoelt in je mond. Een boer of scheetje laten na het eten is bij bepaalde culturen een blijk van waardering. Zo boeren de Chinezen na hun maaltijd om de chef een compliment te geven. De Inuit hanteren hetzelfde principe, maar zij laten een scheetje na de maaltijd.
“Een vork hoort men bovenhands vast te houden”, legt Chateaux uit. “De rug van de hand wijst naar beneden en de vork rust tussen de duim en het laatste kootje van de middelvinger.
De sluitspier die tussen de slokdarm en de maag zit ontspant zich, waardoor de lucht uit de maag via de mond weer naar buiten kan: je laat een boer. Dit ontluchtingsmechanisme beschermt de maag tegen extreme uitzetting. Want stel je eens voor dat de lucht in je maag zich blijft opstapelen.
In sommige culturen is het luidkeels laten van een boer na het eten een teken van respect voor de gastheer of gastvrouw. In westerse landen daarentegen wordt het boeren meestal als zeer onbeleefd ervaren.
Tafelmanieren: In bepaalde opzichten zijn de Chinese tafelmanieren in westerse ogen hoogst informeel. Slurpen, smakken, luidruchtig kauwen, spreken met de mond vol, met je elleboog op tafel leunen, het zijn allemaal acceptabele gedragingen.
Eet niet onderweg
Als toerist is het handig om je broodje of sushi al wandelend op te eten, als je van de ene attractie naar de andere loopt. In Japan wordt dit als onbeleefd gezien. Je wordt geacht fastfood, snacks en drankjes ter plekke op te eten en te drinken.
Als je mes en vork gewend bent, is eten met stokjes onhandig. Bestek is veel gemakkelijker, daarmee zit je al aan tafel sinds je kindertijd. Maar voor kinderen die opgroeien in Japan, China, Korea of Vietnam geldt het omgekeerde: zij eten van jongs af aan met stokjes.
Eetstokjes of kortweg stokjes zijn het traditionele eetgerei van veel Aziatische landen: China, Japan, Korea, Vietnam en Mongolië.
In het kort: Boeren is een normaal verschijnsel waarbij overmatige lucht in de maag vrijkomt via de slokdarm en de mond. Overmatig boeren laten wordt meestal veroorzaakt door het inslikken van te veel lucht. Bijkomende klachten kunnen zijn: misselijkheid, een opgeblazen gevoel, rommelingen in de maag en maagpijn.
In België eten we gemiddeld tussen 12.00 en 13.00 uur. Van alle landen in Europa lunchen, niet geheel verrassend, de Spanjaarden het laatst namelijk tussen 13.00 en 14.00 uur.
Eten met de handen
Brood, olijven, koekjes, fruit, kip, kreeft, maïskolven, asperges, mosselen, oesters en spare-ribs en ander vlees met botten (mits slechts één hand wordt gebruikt) mogen met de hand worden gegeten.
' Hoewel het voor jou misschien lijkt alsof je voor een week gegeten hebt. Zeg als de ober je dan nog wat aanbiedt: 'Nee dank u, ik heb heerlijk gegeten. ' – Het digestief (het drankje dat je na het diner drinkt) achterover slaan.
Je schept de soep van je af, op de lepel. Vervolgens ga je met de lepel naar je mond en niet andersom. Ook belangrijk; de andere hand. Die rust met zijn pols op de rand van de tafel.
Als we genoeg gegeten hebben, kunnen we neutraal zeggen “Ik heb genoeg”, informeel en niet volgens de etiquette “Ik zit vol” of deftiger “Ik heb mijn gevoeg”, maar “Ik heb mijn competentie” is in de woordenboeken niet terug te vinden.
Marokkanen maken geen gebruik van bestek zoals wij. Ze eten met hun rechterhand, aangezien de linkerhand als onrein wordt beschouwd. Gewoonlijk gebruiken ze maar drie vingers om het eten op te scheppen. Voor de maaltijd worden de handen ritueel gewassen met oranjebloesemwater.
In het land zijn ze niet erg goed voorbereid op vegetariërs en soms kan er raar op gereageerd worden. Het is vaak handiger om te zeggen dat u Boeddhist bent en daarom geen vlees eet. Ook Halal eten wordt niet vaak gedaan want een basisproduct in veel gerechten is varkensvlees.