2. Peperplant toppen. Zodra de zaailingen groeien, nijp je de top eruit om de groei van zijscheuten te stimuleren. Laat je peperplanten vier zijtakken ontwikkelen en nijp ook hier de top uit als ze groter worden.
Snoei de planten liever niet, verwijder alleen lelijke/dode bladeren/takjes. Geef minimaal water en zet ze in een raamkozijn bij maximaal 10 tot 12 graden. Na de winter snoei je de planten in maart terug, geef ze voeding en meer water, en zet ze warmer tot ze in mei weer naar buiten kunnen.
Want ook al is het officieel een eenjarige buitenplant, de peperplant is dat niet. Ze is een heester die enige jaren in pot kan leven, mits ze binnen overwintert want ze kan geen vorst verdragen.
Pepers houden van veel licht en warmte. Zaai je ze in een te donkere kamer, dan worden het iele, slappe zaailingen die het waarschijnlijk niet lang volhouden. Is het te koud, dan komen de zaden überhaupt niet uit. Pepers hebben een kiemtemperatuur van rond de 22-24 graden.
Het beste kun je een peperplant niet te vaak water geven, en veel water per keer. Door de plant elke keer droog te laten worden en dan weer voldoende water te geven, zorg je ervoor dat je een compacte plant met veel bloemen krijgt. Bovendien maakt het de pepers scherper van smaak.
Help, mijn pepers zijn nog groen
Het kan zijn dat je pepers in oktober nog niet allemaal rood zijn verkleurd. Je kunt deze pepers gewoon in groene staat oogsten. Leg ze vervolgens naast elkaar op bijvoorbeeld een dienblad op een zonnige plek.
Bloemrui is een gekend probleem bij paprika/pepers. Vooral als de plant in stress is (te warm, te koud, een tijdelijke groeiremming) of als er al veel vruchten gezet zijn zullen de bloempjes al eens afvallen. De oorzaak van bloemrui kan ook te zoeken zijn bij een slechte bevruchting, niet bij een slechte bestuiving.
Zoals wel vaker geldt, is timing erg belangrijk bij het bemesten van je peperplanten. Als je overdrijft, kan dit leiden tot beschadigde planten en pepers van slechte kwaliteit. Dus, wat is het beste voedingsregime? Als vuistregel geldt dat je elke week of om de week voedingsstoffen toedient.
Hanteer een temperatuur van 25°C tot 30°C graden in de buurt van zonlicht. Regelmatig het bakje laten luchten voor zuurstof. Na de eerste of tweede week ontkiemen de zaadjes en komen ze boven de grond. Na ongeveer tien weken zijn de peperplantjes volwassen en sterk.
Het is belangrijk voor peperplanten om een voeding te kiezen die weinig stikstof (N) bevat omdat dit voor veel blad en stengels zorgt. Kies een voeding die veel kalium (K) en wat fosfor (P) bevat. Kalium zorgt voor een goede vruchtzetting en fosfor zorgt voor een goed ontwikkeld wortelstelsel.
Soms kun je wat geel stuifmeel van de plant zien komen als je met succes met de hand hebt bestoven, maar je kunt dit niet altijd zien gebeuren, dus houd je peper plant goed in de gaten en wacht op de vruchten. Een andere methode van handbestuiving is het voorzichtig schudden van de plant.
Alle peper -en paprikaplanten zijn meerjarige planten. Echter in ons klimaat worden ze meestal gehouden als een eenjarige plant. Maar je kan ze ook laten overwinteren.
Ja, je kunt bijna elke peperplant stekken. Met sommige soorten, die bekendstaan om hun sterke groei en robuuste eigenschappen, heb je misschien meer succes, maar voel je vrij om elke peperplant te stekken die je maar wilt!
Hartstikke leuk en aardig: maar hoe top je nou zo'n plant? Heel simpel: je knipt de bovenste twee bladparen eraf. Deze stengel zal zich dan gaan vertakken naar twee kanten. Deze uitlopers kun je ook weer toppen, en zo ga je door tot je een jaar later een mooie, volle plant hebt.
Pepers kun je zowel rijp als onrijp eten. Wanneer je oogst, is dus eigenlijk aan jou. Het moment van oogsten hangt ook af van het moment van voorzaaien; de oogst vindt meestal plaats in de maanden juli tot en met oktober. De groene peper is net als bij een paprika een onrijpe rode peper (of geel, oranje, etc).
Pepers kweken in de volle grond
Wie de plantjes niet in een glazen serre of kas kan plaatsen, kan ze ook buiten op een beschutte warme plaats in volle grond planten. Maar je kunt ze ook in potten opkweken, op een zonnig terras, in een vierkante meter moestuin, of geef ze een plaatsje aan een zuidermuur.
Een afstand van 50 cm tussen twee peperplanten is een goede vuistregel.
Paprika- en peperplanten toppen
Je knijpt of knipt de top eruit. Op deze manier zie je binnen een week in de okseltjes van de bladeren nieuwe scheuten ontstaan. Hierdoor wordt het een vollere plant en krijg je meer bloemen en meer oogst. Paprika's en pepers groeien bij mij in de open lucht en dat gaat prima.
Peper groeit als bessen aan de tropische peperplant, Piper nigrum. De scherpe smaak van zwarte peperkorrels ontstaat door het bestanddeel piperine. Peper bestaat in verschillende kleurvarianten, zwart, wit en groen. Rode en roze peperkorrels zijn in essentie geen pure peper, want ze komen van een ander soort plant.
Bijna alle pepersoorten hebben aanzienlijk meer warmte nodig dan bijvoorbeeld tomaten. Daarom doen pepers het goed in kassen of vlak bij een warme stenen muur. Peperplanten groeien het beste op een losse, voedingsrijke bodem, waar je ze bij kan helpen met een speciale potgrond voor groenten.
Pepers passen op alle gronden met voldoende humus; een goede structuur = luchtige grond, niet teveel vocht, warmte in zowel lucht als grond, en voldoende voeding. Wij zelf houden onze buitenpepers dus altijd in potten.
En daarom verwijder ik van de onderste 25 centimeter alle zijtakjes (dieven) en blad. Uiteraard niet alles tegelijk, want een plant moet genoeg blad houden om voedingsstoffen op te kunnen nemen om te kunnen groeien.
Zaai de peperzaden in vochtige potgrond, ongeveer één centimeter uit elkaar, en bedek ze met een klein laagje aarde (maximaal 0,5 cm). Besproei deze aarde met een plantenspuit. Zaai niet te diep, om te voorkomen dat de peperzaden niet genoeg energie hebben om boven de grond te komen.
Paprika's zijn in principe zelfbestuivend. Tik even tegen de bloemen om de bestuiving te bevorderen. Laat in iedere bladoksel slechts één bloem staan en verwijder de rest. De vruchten worden zo groter.
Pepers verkleuren meestal van groen naar rood (of een andere kleur). We zeggen meestal omdat er natuurlijk altijd uitzonderingen zijn, maar je kan wel zeggen dat als je een rode peper ziet het de volledig gerijpte versie is van de groene peper.