Wormen zijn de darmen van de aarde. Maar je zou ook kunnen zeggen: Ze zijn de motor van de bodem. Hij eet eigenlijk die bodem op. waardoor ze ook weer gangetjes maken voor andere beesten die in de bodem wonen, zoals mijtjes en springstaartjes.
Maar er is ook een dier dat zo'n sadistisch experiment wél overleeft, wil het verhaal: de regenworm. Sterker nog: als je die doormidden knipt, hakt of trekt, zullen beide helften uitgroeien tot 2 levensvatbare ongewervelden.
Regenwormen bijten je echt niet, dus je hoeft er niet bang voor te zijn. Als iemand het niet durft, pest de ander daar dan niet mee!
Dat de ongewervelde rondworm wel in staat is om geluid waar te nemen, blijkt uit experimenten. De onderzoekers lieten de wormen geluiden met een frequentie tussen de 100 hertz en 5 kilohertz horen. En zodra die geluiden werden afgespeeld, maakten de wormen zich uit de voeten. Ze bewogen zich van de geluidsbron vandaan.
In uw darmen kunt u wormen hebben. Soms ziet u dunne, witte draadjes in uw poep, ondergoed of beddengoed. Vaak met jeuk. Dit zijn wormpjes (aarsmaden).
Mensen kunnen een mens-specifieke lintworm krijgen door het eten van besmet vlees dat niet goed is bereid. Ook kunnen lintwormen van een kat of hond op de mens worden overgebracht als we bijvoorbeeld een geïnfecteerde vlo binnenkrijgen, al is dat zeer ongebruikelijk.
De regenworm kan wel tot enkele jaren leven en wel tot dertig centimeter lang te worden, maar de meeste wormen halen dit niet. In gevangenschap kan het voorkomen dat de worm wel een leeftijd van zes jaar halen.
Regenwormen leven van dat wat ze op en in de grond vinden: dode en rottende plantenresten, bladeren en soms uitwerpselen van andere dieren. Ze trekken het voedsel hun gangen in waar ze het verder verteren.
De wormen kunnen op vele verschillende manieren springen. Je moet ze allemaal leren om over deze obstakels te komen! Springen: Als je één keer op Sprong1 drukt, springt de worm vooruit. Terug springen: Als je twee keer snel achter elkaar op Sprong1 drukt, springt de worm naar achteren.
De uiteindelijk conclusie is dan ook dat ongewervelden, vanwege hun zeer eenvoudige zenuwstelsel, hoogstwaarschijnlijk geen pijn kunnen ervaren. Er kan dus ook geen schade optreden aan hun welzijn.
Wormen zijn rijk aan eiwitten en bevatten ongeveer 80% water, waardoor een mol nauwelijks hoeft te drinken.
Hij heeft dan wel veel harten, maar tanden hebben ze niet. Hij eet zijn voedsel met zand en al, waardoor het voedsel door het zand in zijn maag vermalen wordt. Het zand poept hij weer uit. We praten nu wel over een 'hij', maar een regenworm is zowel een man als vrouw!
Regenwormen staan aan de basis van vele voedselketens en dienen als voedsel voor veel vogelsoorten, zoals de merel, kraai, roodborstje. Ook bij egels, dassen en mollen staan regenwormen op het menu. Verschillende insecten (waaronder kevers), naaktslakken en platwormen hebben regenwormen op het menu staan.
Wormen die zich voortplanten wrijven met hun clitellum tegen elkaar. Tijdens de vrijpartij wordt erfelijk materiaal uitgewisseld, en worden er piepkleine cocons gevormd (kleiner dan een rijstkorrel). Na twee à drie weken komen die cocons uit: er zitten zo'n vijf jonge wormpjes in elke cocon.
Het lichaam van de worm heeft een doorsnede van 5 tot 10 millimeter maar kan tientallen meters lang worden. Het langst bekende exemplaar mat meer dan 55 meter en is daarmee een van de langste dieren die ooit zijn gemeten. Dit exemplaar spoelde aan in Schotland in 1864.
Het lichaam van een worm is een soort buis, die uit heel korte geledingen of segmenten bestaat. De huid is zo dun dat wormen geen longen of kieuwen nodig hebben. Ze ademen gewoon door de huid heen.
Boven de grond zul je wormen niet vaak zien. Ze komen in de nacht naar boven of als het regent. In de zon zouden ze anders door hun dunne huid snel uitdrogen. En tijdens regenbuien zouden ze onder de grond kunnen verdrinken.
Je kunt zijn kop ook herkennen aan dit dikke deel, het zadel. En daar zit zijn kop het dichtste bij. Een regenworm lijkt kaal en glibberig, maar dat is hij niet. Hij heeft namelijk een soort borsteltjes over zijn lijfje, en die kun je voelen als je van zijn achterkant naar zijn kop beweegt.
"De eerste groep bevindt zich in het bovenste deel van de grond tot 10 centimeter diepte, de tweede groep zit daaronder tot zo'n 40 centimeter en de pendelaar maakt verticale gangen tot wel drie meter diep." De gang van een pendelaar, tot wel drie meter diep.
In de natuur doet een worm er anderhalf jaar over om volwassen te worden. Dat kunnen wij hier doen in acht maanden.
Wormpjes zijn heel besmettelijk, maar kunnen geen kwaad. Bij goede hygiëne verdwijnen de wormpjes vanzelf, meestal binnen 6 weken. Een andere naam voor wormpjes is aarsmaden of enterobiasis.
Oorzaak van wormen bij mensen
Besmetting met wormen kan plaatsvinden van dier op dier, van mens op dier of omgekeerd en van mens op mens. Je kunt bijvoorbeeld een worminfectie oplopen als er eitjes op je handen aanwezig zijn en je je handen vervolgens in je mond stopt.