De ontwikkeling van het embryo kan al heel vroeg stoppen. Op de echo zie je dan alleen maar een lege vruchtzak. Je hebt een placenta (moederkoek) die zwangerschapshormonen maakt. Dit gaat vaak nog een tijd door, ook al is de ontwikkeling van het embryo al heel vroeg gestopt.
De belangrijkste oorzaak voor onvoldoende groei van de baby is dat de placenta minder goed werkt. Een goede ontwikkeling van de placenta en bloedvaten in de baarmoeder zijn erg belangrijk. Dit gebeurt in de eerste maanden van de zwangerschap.
Echoscopisch onderzoek kan duidelijk maken of het vruchtje nog leeft. Meestal kan gezien worden of het hartje klopt. Klopt het hartje dan is de kans op een miskraam kleiner, maar niet uitgesloten. Een lege vruchtzak of een vruchtje zonder kloppend hart kan met echoscopie betrouwbaar worden opgespoord.
Het embryo ontwikkelt zich bij een normale zwangerschap tot een kind. Als er heel vroeg iets mis gaat, komt het embryo niet tot ontwikkeling. Er is dan sprake van een 'lege vruchtzak'. Soms wordt er wel een embryo gevormd, met of zonder hartactie, maar groeit deze niet verder, waarop een miskraam volgt.
Het kan zijn dat vrouwen symptomen ervaren van een miskraam zoals bloedverlies en/of buikpijn. Het kan ook zijn dat er een standaard echo wordt gemaakt en dat dan blijkt dat het vruchtje niet (meer) leeft. Er zijn verschillende manieren om een miskraam te behandelen; afwachten, medicijnen of een curettage.
Van elke 500 baby's die er in Nederland per dag worden geboren, overlijden er vier, gerekend vanaf 22 weken zwanger- schap. Dat zijn meer dan 1.400 baby's per jaar. Vijfenzestig procent overlijdt in de buik van de moeder.
De meeste miskramen vinden plaats tussen de 8 en 12 weken de zwangerschap. Meer dan 90% van de miskramen heeft als oorzaak een aanlegstoornis bij het embryo of foetus. Bloedverlies en menstruatie-achtige buikpijnklachten zijn vaak de eerste tekenen van een dreigende miskraam.
De meeste miskramen vinden plaats tussen 8 en 13 weken zwangerschap. Een miskraam komt best vaak voor, gemiddeld 1 op de 5 vrouwen maakt dit wel eens mee.
De verschijnselen van een miskraam
Het bloedverlies neemt daarna snel af en houdt na een paar dagen op. Soms is er nog enkele weken een beetje bloedverlies. Het kan ook zijn dat je nog geen bloedverlies hebt gehad, maar dat op een echo wordt ontdekt dat het vruchtje niet meer leeft.
Wanneer op een echo een kloppend hartje is gezien (vanaf de 6e week), dan is de kans op een miskraam nog maar 1-3%! Vaginaal bloedverlies en/of buikpijn zijn meestal de eerste tekenen van een miskraam. Bij bloedverlies in het begin van de zwangerschap eindigt 50% van de gevallen ook in een miskraam.
Het kan ook dat er geen kloppend hartje te zien is tijdens je eerste echo. Dat hoeft niet te betekenen dat je een miskraam krijgt. Als je minder dan 6 weken zwanger bent, is het normaal dat er nog geen hartslag te zien is. Daarom maakt de verloskundige in dat geval altijd een week later nog een echo.
Als de baarmoeder weer leeg is blijf je 5 tot 14 dagen bloed verliezen. Dit lijkt echter meer op een menstruatie en verloopt ook zoals je gewent bent. Je buik blijft echter nog een aantal dagen gevoelig. Je darmen kunnen ook van slag zijn, dit kan zijn diarree of juist harde ontlasting.
Doordat je zwanger kan zijn zonder de symptomen te ervaren, is het ook mogelijk dat je pas later erachter komt dat je zwanger bent. Zo komt het bij vrouwen voor dat ze al 8 weken zwanger blijken te zijn. Vanaf ongeveer week 12 kunnen de zwangerschapssymptomen ook afnemen.
Het embryo kan niet 'uit de baarmoeder vallen'. Je mag ook meteen na de terugplaatsing plassen en de 2e dosering Utrogestan inbrengen.
Het vermogen van het menselijk embryo om zich in te nestelen, is namelijk vrij zwak. Men vindt weinig redenen waarom de innesteling mislukt. Dat kan te maken hebben met anatomische factoren in de baarmoederholte of met immunologische factoren. In elk geval kan men ze moeilijk evalueren en afweren.
Zien we een kloppend hartje en een goed ontwikkeld embryo dan daalt de kans op een miskraam van 10% naar ca. 1-3%. De vitaliteitsecho is een vaginale echo, voor deze echo is een lege blaas fijn.
Vaak verliest u ook bloedstolsels, die meer donkerrood en glad zijn. Bij twijfel: een stolsel kunt u met uw vingers uit elkaar trekken tot er niets van overblijft, bij een vruchtzak herkent u altijd een met heldervocht gevuld blaasje. De pijn en het bloedverlies nemen snel af na de miskraam.
Bij een molazwangerschap gaat er tijdens of kort na de bevruchting iets mis. Daardoor groeit er geen embryo in uw baarmoeder. Wel groeit de placenta door, waardoor het in het begin lijkt of u 'gewoon' zwanger bent. Ook uw buik wordt dikker.
Meestal begint een miskraam met bloedverlies. Het bloedverlies wordt erger en kan korte tijd hevig zijn. U krijgt buikpijn en soms krampen die op weeën lijken. Het embryo is in dit stadium van de zwangerschap nog heel klein en zal bijna nooit herkenbaar zijn.
Het bloedverlies kan na een miskraam twee tot vier weken aanhouden. Op deze manier kan je dus alweer zwanger worden in de eerste maand na het stoppen van het bloeden na een miskraam, afhankelijk van wanneer je eisprong plaatsvindt.
De oorzaak van een vroege miskraam is bijna altijd een aanlegstoornis. Dit betekent dat het vruchtje niet in orde is. De natuur vindt als het ware een logische oplossing: het vruchtje groeit niet verder en het lichaam stoot het af. Bij een zwangerschap is er een vruchtzakje en een embryo.
Wanneer je een verhoogd risico hebt op een kleine of grote baby spreekt de verloskundige of gynaecoloog met je af om een groeiecho te doen. Dit gebeurt ook wanneer de groei van de baby niet goed te voelen is via de buik.
Bij een reguliere cyclus ben je dus tussen de 2 tot 3 weken na die miskraam alweer vruchtbaar. Maar voordat je cyclus op gang komt, moet je lichaam daar wel klaar voor zijn.
De kans op een miskraam vroeg in de zwangerschap is 10 op 100. Hebben jullie bij de echo rond 8-9 weken een kloppend hartje gezien, dan is die kans al veel kleiner en eind nog maar 2 tot 3 van de 100 zwangerschappen in een miskraam .
Hoe vaak komt het voor? Een miskraam komt best vaak voor, ongeveer bij 1 op de 10 zwangerschappen. Sommige vrouwen merken niet eens dat ze een miskraam hebben. Ze denken bijvoorbeeld dat ze ongesteld zijn.