In de beginfase van een longembolie kan het zuurstofgehalte in uw bloed te laag zijn. Om dit te verhelpen, kan het nodig zijn tijdelijk zuurstof toe te dienen via een slangetje in uw neus. Een longembolie kan erg pijnlijk zijn door prikkeling van de longvliezen. U kunt hiervoor pijnstilling krijgen.
Hier is het risico op een afsluiting door een embolie het grootst. Als gevolg van de afsluiting vermindert de doorbloeding achter de afsluiting. Het bloed wordt hierdoor in de long minder goed van zuurstof voorzien. Dit resulteert in een lager zuurstofgehalte (saturatie) van het bloed.
Lage zuurstofniveaus in het bloed kunnen een teken zijn van longembolie . U kunt een pulsoximetrietest ondergaan om de zuurstofniveaus in uw bloed te meten. Dit is een eenvoudige, pijnloze test die gebruikmaakt van een sensor op uw vingertop. Bloedtesten kunnen ook worden gebruikt om uw zuurstofniveaus in het bloed te meten.
Allereerst wordt er een d-dimeer waarde bepaald. Met deze waarde meten we de hoeveelheid afbraakproducten van de stolling in uw bloed. Als deze verhoogd zijn bestaat er een kans op een longembolie. Om de longembolie vast te stellen is er een CT-scan nodig van de longen.
Voor de meeste D-dimeertests wordt een afkapwaarde gehanteerd van < 0,5 mg/l onder de voorwaarde dat deze klinisch is gevalideerd voor het veilig uitsluiten van een diepe veneuze trombose (DVT) of longembolie.
Andere symptomen van een longembolie zijn bloed ophoesten en koorts.
Om te weten of u een longembolie heeft, krijgt u in het ziekenhuis 1 of meer van deze onderzoeken: Bloedonderzoek. Hartfilmpje, dit heet ook wel ECG. Röntgenfoto van uw longen.
De symptomen van een longinfarct lijken op die van een longembolie: plotseling opkomende en onverklaarbare kortademigheid. pijn bij zuchten en hoesten. pijn bij ademhalen.
Een beklemmend gevoel op de borst, piepende ademhaling of pijn bij het ademhalen komen ook voor. Je benauwd voelen is erg naar en kan eng zijn. Voor sommige mensen voelt het als (bijna) stikken. Als je iets wilt doen terwijl je benauwd bent, is dat vaak lastiger.
Te weinig zuurstof in het bloed kan leiden tot klachten als benauwdheid, moeheid, verwardheid en onrust. Neem contact op met je huisarts als je deze symptomen ervaart.
Bij een longembolie zit een bloedvat naar je longen verstopt.Hierdoor komt er minder zuurstof in je bloed en krijg je het benauwd.
Onderzoek onder leiding van Rinku Majumder, PhD, universitair hoofddocent biochemie aan de LSU Health New Orleans School of Medicine, heeft aangetoond dat hypoxie (een lage concentratie zuurstof) de concentratie proteïne S, een natuurlijk antistollingsmiddel, verlaagt, wat resulteert in een verhoogd risico op de ontwikkeling van potentieel levensbedreigende bloedstolsels ( ...
Als u PE heeft, is uw bloedzuurstofniveau lager dan normaal . Een pulsoximeter wordt meestal op uw vinger geklemd en meet het zuurstofsaturatieniveau in het bloed met behulp van rood en infrarood licht door het weefsel in uw vinger. Een zuurstofsaturatieniveau in het bloed van minder dan 90 procent is abnormaal.
Onder de 90
'Een uitslag van 99 is niet beter dan van 96. Een saturatie van 91, 92 of 93 procent is lager dan normaal, maar nog geen directe reden tot zorg. Onder de 90 procent krijgen de weefsels en organen minder zuurstof. Als dat kort duurt, kan het geen kwaad.
Het kan zijn dat u nog dezelfde dag naar huis mag. Dit is mogelijk omdat de behandeling met bloedverdunnende medicijnen en eventuele pijnstil- lers thuis hetzelfde is als in het ziekenhuis. Maar het kan ook zijn dat u zo'n 3 dagen of nog wat langer in het ziekenhuis moet blijven.
Je voelt pijn als je ademt: pijn in je ribbenkast of bovenin je rug. Je hoest bloed op. Je voelt je hart snel en hard kloppen. Je valt flauw of hebt het gevoel dat je flauwvalt.
Patiënten met een longinfarct als gevolg van een acute longembolie hebben bijvoorbeeld vaker last van pleuritische pijn op de borst en koorts . Ze hebben vaker ziekenhuisopname en gerichte (intraveneuze) pijnstillers nodig om de pijn te beheersen.
Vermoedt de arts een longembolie bij u, dan vindt er verder onderzoek plaats. Dit onderzoek bestaat uit bloedafname, waaruit het D-dimeer wordt bepaald. Met deze waarde worden de afbraakproducten van de stolling in het bloed gemeten. Is het D-dimeer verhoogd, dan kan dit duiden op een longembolie.
Veelvoorkomende symptomen die horen bij een longembolie zijn een benauwd gevoel, pijn op de borst tijdens het ademhalen, een verhoogde hartslag en bloed ophoesten.
Een longembolie is voldoende uitgesloten bij: 0 YEARS-items en D-dimeerbepaling < 1000 ng/ml (< 1,0 mg/L) 1-3 YEARS-items en D-dimeerbepaling < 500 ng/ml (< 0,5 mg/L)
Onderzoek longembolie
Allereerst heeft u een gesprek met de arts, die u ook lichamelijk zal onderzoeken: Het bepalen van de D-dimeerwaarde in uw bloed. Met deze test worden afbraakproducten van de stolling in het bloed gemeten. Als de waarde verhoogd is, bestaat er een verhoogde kans dat u een longembolie heeft.
Bij een longembolie zit een bloedvat in of naar uw longen verstopt. Daardoor krijgt u minder zuurstof in uw bloed. U krijgt het dan benauwd.
Koorts wordt gezien als een van de belangrijkste symptomen van longembolie, samen met hoesten, pijn op de borst en kortademigheid. De meeste gegevens benadrukken het verband met lichte koorts.
De klachten bij een longembolie kunnen erg lijken op de symptomen die passen bij bijvoorbeeld een hartinfarct, een ontsteking van de longvliezen, een klaplong of een longontsteking. Andere symptomen van een longembolie zijn: hartkloppingen.