Weetje: aluminium blikjes zijn niet magnetisch. Dat betekent dat een grote magneet ze niet uit het restafval kan scheiden en het aluminium geen tweede leven krijgt.
Blikjes kunnen gemaakt worden van zowel staal als aluminium. De can-ends en can-tabs voor drankblikjes worden eigenlijk altijd van aluminium gemaakt ook als de can-body van staal is.
Blik is een staalproduct. Het is gemaakt van ijzererts, cokes (steenkool), kalksteen en zo'n 25% schroot (restjes metaal). Aan de binnenkant van het blikje zit een kunststoflaagje. Dit laagje beschermt het voedsel tegen het metaal.
Feit 20: Het allereerste blikje woog ongeveer 100 gram. Vandaag de dag weegt het blikje nog maar 13 gram.
Volledig platgetrapte of ingedeukte blikjes kunnen niet worden ingenomen omdat de inname-apparaten de barcode dan niet kunnen lezen. Huisvlijt d.m.v. het plakken van een code op een stukje karton wordt niet beloond omdat het blikje nog (enigszins) als blikje herkenbaar moet zijn voor het inname-apparaat.
Sinds een paar maanden zit er statiegeld op blikjes, 15 cent per blikje als je ze inlevert. En door blikjes te verzamelen en in te leveren kun je op een makkelijke manier extra geld verdienen. Volgens supermarkten doen veel mensen dat, ook kinderen. Daardoor staan er soms lange rijen bij inleverautomaten.
Oud ijzer wordt door handelaren ook wel benoemd als blik, gruis of shredder. Blik of gruis wordt het meest ingeleverd, voorbeelden van blik of gruis zijn wasmachines, drogers, vaatwassers en ander witgoed en fietsen met een metaaldikte van circa 3 millimeter.
De ingeleverde blikjes worden gerecycled en omgezet in nieuwe materialen.
Een zeer eenvoudige test is de magneettest. De metalen laten zich hierbij eenvoudig verdelen in soorten met dan wel zonder magnetische eigenschappen. Alle niet-ijzer metalen geven bij het slijpen geen vonk, met uitzondering van nikkel die zeerkleine rode vonkjes geeft.
Drankblikjes zijn voorzien van een plastic coating aan de binnenzijde. Dit is om een reactie tussen de drank en het aluminium of staal van een blikje te voorkomen. Zonder plastic zou het metaal kunnen corroderen, waardoor giftige stoffen in de drank terecht komen.
Een belangrijke reden om voor aluminium te kiezen is dan ook verlaging van het transportgewicht. Het is immers een zeer licht materiaal, zeker vergeleken met ijzer. Dus het is mogelijk om veel meer stuks in een container te vervoeren, binnen het maximale laadgewicht.
Tachtig drankblikjes maakt ongeveer een kilo.En dat levert vandaag de dag zo'n 50 cent op (prijzen fluctueren nogal). Tenminste, als het om aluminium zijn. Drankblikjes van sommige biermerken kunnen ook van ijzer zijn.
Voor koper wordt de hoofdprijs betaald. Maar ook bijvoorbeeld voor een vertrapte fiets, wordt geld betaald bij een metaalhandel. De Graaf schat een dat fiets van 20 kilo op dit moment een bedrag tussen de drie en vier euro oplevert. Hoeveel je krijgt uitbetaald, kan dagelijks variëren.
Prijscategorie. 0 = € 1.17 per kg. 1 = € 1.17 per kg.
Welke blikjes kun je inleveren? Alle blikjes met drinken kun je vanaf nu inleveren. Op blikjes met vloeistoffen die niet bedoeld zijn om rechtstreeks uit te drinken, zoals limonadesiroop, diksap en soep, zit geen statiegeld. Ook op andere blikjes, met bijvoorbeeld knakworsten en groenten, zit geen statiegeld.
In Frankrijk worden stappen genomen om statiegeld op plastic flessen en blikjes in te voeren. Men neemt zich voor om dit eerst in te voeren op plaatsen waar de inzamelpercentages het laagst zijn. In Frankrijk zijn dat de dichtst bevolkte stedelijke zones. Op basis daarvan kan het systeem vervolgens uitgebreid worden.
In Duitsland zit al sinds 2003 statiegeld op blik. Daarom gaan veel Duitsers de grens over om winkelwagens vol te laden met Nederlandse blikjes, want die hoeven ze niet te bewaren en terug te brengen.