Vooral aan het orenspel kun je zien of een robbertje vechten serieus is of niet. Bij spel zijn de oren ontspannen en bewegen ze alle kanten op.Bij agressie staan de oren strak naar achteren gericht.Bij spel verwonden ze elkaar niet, tenzij het per ongeluk is.
Het is de moeite waard om op te merken dat sommige paarden kunnen spelen met vechten, wat betekent dat ze bijten. Dit is echter meestal ongevaarlijk. Paarden beginnen meestal met spelen met vechten door elkaar aan te duwen, met hun hoofd te gooien of neus-aan-neus te naderen , wat een goede indicatie is dat je paard niet boos is, maar juist blij!
Dit begint vaak met een beetje inhouden in tempo, zwiepen met de staart en boos kijken met de oren. Als je dit niet oplost en op de zelfde manier blijft doorrijden zal je paard heftiger gaan reageren, dreigen met steigeren, bokken of slaan naar je been.
Het paard kan ook een slechte ervaring met de mens hebben, waardoor hij bijten bijvoorbeeld is gaan gebruiken als verdedigingsmiddel. Je ziet ook regelmatig dat bijten (onbewust) is aangeleerd.
Een paard kan laten zien dat hij je mag door naar je toe te komen, zachtjes te knabbelen of te likken, ontspannen oren te hebben, en door je te volgen of te gehoorzamen tijdens het werken met hem.
Het dient verschillende functies, zoals verbeterde fitheid, het oefenen van overlevingsvaardigheden en het opbouwen van sociale relaties . Object play houdt in dat je met iets speelt, bijvoorbeeld een jong veulen dat graag met een bal speelt als hij stilstaat. Play fighting wordt vaak gedaan door jonge paarden, met name veulens.
Het liefste paard kan ineens omslaan in een agressief monster en hard van zich af slaan. De woede kan gericht zijn op een ander paard, maar ook op de ruiter. Een paard is een vluchtdier, daarom is in de natuur is wegrennen bij gevaar de eerste reactie.
Bijten kan voor paarden veel verschillende functies hebben. Ze doen dit om te spelen, affectie te tonen, dreigen of om het andere paard een bepaalde actie uit te laten voeren.
Ogen: zachte uitdrukking, glanzend. Lippen: in het spel met andere paarden wordt de bovenlip vaak verlengd. Deze tekenen van genot vertonen veel paard ook tijdens het poetsen, kroelen of bij een massage. Oren: vaak gespitst, naar voren gericht.
Als het paard je zachtjes met zijn hoofd duwt, is dit een verzoek. Heb je misschien een lekkere wortel in je tas? Het hoofd omhoog trekken is daarentegen meer een defensieve houding.
Tekenen van agressie zijn onder meer platliggende oren, ingetrokken lippen, snelle staartbewegingen, kronkelen, krabben, de kop buigen, ontlasting laten zien, snurken, piepen, levade (steigeren met diep gebogen achterhand) en dreigen met schoppen.
Wanneer een getraind paard gefrustreerd raakt door de ruiter, kunnen de signalen subtiel zijn, zoals het schudden van zijn hoofd of het spannen/hol trekken van zijn lichaam, of zo overduidelijk als het zwiepen van de staart, schoppen of ronduit weigeren te doen wat de ruiter vraagt .
Dominantie treedt op wanneer een paard het andere paard dwingt om tegen zijn wil in te bewegen . Een paard beweegt zijn lichaam in de richting van of in contact met het andere paard, waardoor het gedwongen wordt om te bewegen. Vechten treedt meestal op wanneer het dominante paard wordt uitgedaagd door het andere paard dat niet beweegt of agressief reageert.
Een paard dat graag bij je is, je als zijn maatje ziet en je vertrouwt, zal inderdaad ook tijdens het rijden beter meewerken! Het is dus zeer goed om verder te kijken dan alleen maar het rijden. Een paard dat geen vertrouwen heeft in de persoon naast hem, zal dat zeker niet hebben als diezelfde persoon op hem zit.
Lichaamstaal van het oor
Paarden kunnen hun oren 180 graden draaien om informatie uit alle richtingen te ontvangen . Oren die rechtop staan ​​en naar achteren wijzen, betekent dat ze naar iets achter zich luisteren. Wanneer de oren echter naar beneden en naar achteren zijn gericht, is dit een teken van angst, agressie, stress of pijn.
Zorg er ook voor dat je handen niet te dicht in de buurt van het paard zijn mond zitten. Belonen kan je dan het beste doen door te aaien op zijn hals, schoft of voorhoofd, maar niet bij zijn neus. Deze kan ervoor zorgen dat het hoofd niet in de buurt komt van de begeleider.
Paarden bijten om verschillende redenen, waaronder dominantie, verkennen, spelen, agressie, pijn en ziekte . Zodra u de oorzaak van het bijten ontdekt, is het belangrijk om dit aan te pakken.
Verwarring bij paarden (en ook bij ons) leidt vaak tot frustratie en kan zich uiten door onder andere te bijten. Ga je paard dan vooral niet straffen, maar blokkeer hem door je elleboog naar hem toe te brengen op het moment dat hij z'n hoofd draait. Terwijl je dit doet, ga je gewoon verder met het borstelen.
De oren plat tegen de nek, het hoofd omhoog en het paard kan naar je uitvallen, het wit van de ogen zichtbaar, en hun mond open met hun tanden zichtbaar. Je moet vermijden om een ​​paard van achteren te benaderen. Als je dat doet, kunnen ze je waarschuwen als ze boos zijn en willen dat je wegblijft of weggaat.
Enkele voorbeelden van gedrag van getraumatiseerde paarden of paarden met gedragsproblemen: aggressief zijn, extreem angstig zijn, helemaal afgestompt zijn en geen contact willen maken of panikeren in bepaalde situaties (denk aan trailerladen, vast staan of bij specifieke objecten).
Zulk gedrag kun je het beste negeren. En de keren dat het paard niet bijt als je langsloopt, beloon je hem en geef je hem aandacht. Dan leert hij met positief gedrag aandacht te trekken. Denk je dat stress of verveling de oorzaak zijn van het agressieve gedrag van je paard, probeer dat dan aan te pakken.
Beruchte giftige planten zijn jacobskruiskruid, taxus, buxus, hulst, heermoes, adelaarsvaren, waterscheerling en klaver. Ook de minder bekende acacia en esdoorn kunnen voor grote problemen zorgen. Daarnaast zien we regelmatig problemen door de eikenprocessierups, groene eikels en eikenblad.
Wanneer paarden echter in het nauw worden gedreven of niet kunnen vluchten, kunnen ze terugvechten door te schoppen, te bijten en andere agressieve gedragingen te vertonen als secundaire verdedigingsmechanisme.