In de meeste gevallen hebben alleen de mannelijke schildluizen vleugels om zich van plant naar plant te verplaatsen. Vrouwelijke schildluizen zijn echter permanent aan de plant vastgehecht, vaak aan jonge scheuten of onder de bladeren, waar ze ook hun eieren leggen.
Ook is de schildluis een van de weinige diersoorten die zich zowel geslachtelijk als ongeslachtelijk kunnen voortplanten. De schildluis wordt net als andere luizen door wind, insecten en door ons verspreid. Ze zitten op kleding of worden met de wind meegenomen.
Een andere manier is om een watje te doordrenken met alcohol (geen zoete alcohol, dit veroorzaakt schimmel op de plant) en vervolgens alle schildluizen met de alcohol in te wrijven. Na 10-20 seconden kan je de schildluizen gemakkelijk van het blad afhalen.
Wolluis verspreidt zich snel en makkelijk. Dit kan zowel gaan via luchtstromen (denk aan tocht) als via kruisbesmetting. Je kunt de wolluis bijvoorbeeld makkelijk op je kleding meedragen en zo je andere kamerplanten besmetten. Planten die op de tocht staan, zijn vatbaarder voor wolluizen.
Vaak zijn ze gecentreerd rondom de nerf van het blad aan de onderkant van het blad. Ook komen ze voor aan de bovenzijde van het blad. De verspreiding van dopluis geschiet door insecten, vogels en de wind. Bij kamerplanten gebeurt verspreiding vaak door contact met huisdieren of kledingstukken.
Zorg er daarom voor dat je planten nét vorstvrij staan in de winter. Luis kan namelijk niet tegen kou.
Sommige van deze schildluizen hebben een glad schild, die meestal zwart, bruin of beige gekleurd is, terwijl andere schildluizen een pluizig wit schild hebben. Naast dat de schilden van de verschillende schildluizen van kleur en structuur kunnen verschillen, komen schildluizen ook in verschillende grote voor.
Bestrijding. Het vervelende aan de bestrijding van wolluis is dat het heel goed tegen de kou kan, temperaturen van wel -40graden Celsius doen hem niks.
Zo kun je wolluis bestrijden met afwasmiddel, azijn of groene zeep. Een mengsel van water met bijvoorbeeld spiritus of een alcoholoplossing kan ook gebruikt worden als bestrijdingsmiddel tegen wolluis.
Wolluizen zijn hele kleine insecten van 3 tot 6 millimeter groot. Je herkent ze vaak aan de witte, melige afscheiding die ze achterlaten op planten. Hierin leggen de beestjes dan hun eitjes, waardoor de bladeren van je planten vergelen, bloemen afsterven en er schimmel ontstaat.
Dopluis kan eruit zien als wollige witte stipjes en wordt daardoor ook wel wollige dopluis genoemd. Omdat de dopluis een schild om zich heen heeft is hij redelijk goed beschermd tegen allerlei bestrijdingsmiddelen. Gelukkig zijn er wel een aantal trucjes om alsnog van de dopluis af te komen.
Spint is een infectie van mijten op de plant. Het zijn zeer kleine mijten ter grote van een speldenkop, waardoor ze lastig te zien zijn. Ze tasten de plant aan door de voedingsstoffen te onttrekken aan de kamerplant, zodoende krijgt de plant zelf minder voeding. Spint is een infectie van mijten op de plant.
Spiritus zeep
Bestrijd spint door de plant te bespuiten met een mengsel van water, groene zeep en spiritus. De verhouding tot het water is 2 procent groene zeep en 1 procent spiritus. Het is verstandig om dit vooral in de avonduren te doen, dan komen vaak de eitjes uit en vergiftig je gelijk de jongste beestjes.
Wolluis kun je bestrijden met alledaagse middelen zoals spiritus, azijn, afwasmiddel zoals Dreft en zelfs gewoon met water. Ook heel effectief: biologische insectenspray en neemolie. Natuurlijk zijn er ook chemische middelen beschikbaar om wolluis te bestrijden, maar we raden dit sterk af.
Wanneer de taxusluis in uw haag zit, zult u in eerste instantie zien dat de naalden geel verkleuren. Op de takken/naalden en op de grond zult u zien dat het zwart en kleverig is van de uitwerpselen. De taxus zal er wat verdroogd en armoedig uitzien. Maar let op: ga een taxus geen extra water of mest geven.
Afwasmiddel is totaal niet giftig voor de plant noch voor de mens maar wel voor de bladluis. Vul een verstuiver met water en doe er een scheut afwasmiddel bij. Kies daarbij wel voor een natuurlijk afwasmiddel. Goed schudden.
Zeepspiritus of zeepwater-spiritus is een milieuvriendelijk huismiddel als insecticide tegen bladluis, witte vlieg en spint op planten. Typisch wordt een samenstelling geadviseerd van 2% zachte zeep en 2% brandspiritus (ethanol) in water, d.w.z 20 gram van elk per liter.
De Wolluis is te bestrijden met predatoren, een voorbeeld is een lieveheersbeestje. Deze eten de Wolluizen op en zijn vaak een effectieve oplossing indien men enkele van de lieveheersbeestjes plaats op de plant welke is getroffen door de Wolluis. Ook sluipwespen en gaasvliegen eten de Wolluizen op.
Ze worden aangetrokken door vocht. Of ze nou al aanwezig waren in je tuin, of mee zijn gekomen met een (nieuwe) kamerplant, wolluizen worden in ieder geval sterk aangetrokken tot vocht. Wanneer er dus vorming van deze luis op je plant is kan het goed zijn dat deze plant teveel water krijgt en dus ook afgeeft.
Oorzaak wolluis
Droge lucht: wolluizen komen vaker voor in een ruimte met droge lucht of bij planten die op de tocht staan. Minder sterke planten: wolluizen komen voor in planten die minder vitaal zijn. Dit kun je voorkomen door je kamerplant of tuinplant regelmatig van voeding en voldoende water te voorzien.
Hoe ziet wolluis eruit? Wolluis herken je herken je aan z'n wolletje: een suikerspinachtige kleverige substantie waar 'ie zichzelf en de eitjes in beschermt. Net als bladluis prikt wolluis een gaatje in de plant om het sap uit te zuigen, waardoor de plant verzwakt raakt.
Waar komt de trips vandaan? Tripsen komen je huis binnen via je kleding of de wind. Zoals gezegd is de trips niet kieskeurig, dus al je kamerplanten lopen gevaar. Wel heeft de trips het vooral naar zijn zin bij warme temperaturen en een lage luchtvochtigheid.
Bladluis is te herkennen als een kleverige schimmel die aan de onderkant van bladeren voorkomt. Dit zorgt ervoor dat planten en bloemen niet goed meer kunnen uitkomen en dat is natuurlijk erg zonde.
Honingdauw is een heldere nectar-achtige vloeistof die wordt afgegeven door veel soorten blad- en schildluizen, witte vliegen en de schimmel moederkoorn. Deze zuigen plantensappen op maar verbruiken niet alle suikers waarna deze in vloeibare vorm worden afgegeven.