Dolfijnen kunnen heel goed met elkaar communiceren door middel van fluittonen. Net als mensen, bezit elke dolfijn over een unieke toon. Zo weten ze dus precies wie spreekt, en op welke afstand deze dolfijn zich bevindt. Dolfijnen gebruiken naast verbale communicatie ook lichaamstaal om met elkaar te communiceren.
Dolfijnen: niet zien maar horen
Ze gebruiken het om elkaar te roepen. Om eten te kunnen vinden gebruiken dolfijnen hun oren in plaats van hun ogen. Vanuit hun kop kunnen dolfijnen hoge pieptonen uitzenden die weerkaatsen tegen bijvoorbeeld een vis. De weerkaatsing wordt weer opgevangen in de onderkaak van de dolfijn.
Ja, dolfijnen kunnen mensen heel goed horen praten. Zelfs met een glaswand ertussen! Dolfijnen in het Dolfinarium bijvoorbeeld reageren op handgebaren van mensen en hun stemgeluid. 's Morgens horen ze al wanneer de verzorgers eraan komen om hen wakker te maken.
Veelvuldig wordt waargenomen dat dolfijnen met boten mee zwemmen. Hun neiging naar gezelschap komt ook tot uiting in de groepen waarin dit dier leeft. Individuele dieren communiceren onder meer door een variëteit aan geluiden te maken, zoals klikken en fluitachtige geluiden.
Ze hebben geen stembanden, maar gebruiken luchtzakken in hun kop om fluitsignalen of sonarsignalen uit te sturen. Om met elkaar te communiceren gebruiken ze geluiden met een frequentie tussen 400 en 10.000 Hz. Dat kunnen wij mensen ook horen, bijvoorbeeld met een hydrofoon of een onderwater microfoon.
Ze herkenden dus welke plas van familie was. Dolfijnen plassen en poepen zelf natuurlijk ook gewoon in het water waar ze zwemmen. Het is dus niet zielig voor de dieren.
Acht uur. Op deze manier slapen dolfijnen zo'n acht uur per dag.
Dolfijnen zijn uiterst slim, speels en sociaal, maar soms ook erg sluw. Ze kunnen namelijk bendes vormen, die anderen nietsontziend treiteren en zelfs martelen. Ze herkennen zichzelf in de spiegel en begrijpen het aanwijzen van een voorwerp door een mens.
Hun oren zijn kleine gaatjes aan de zijkant van hun kop. Daarmee horen ze tonen, die voor onze oren veel te hoog zijn. Dolfijnen maken ook geluiden, onder andere met het blaasgat bovenop hun kop. Die geluiden horen ze van elkaar ook op heel grote afstand.
Iedere dolfijn heeft een eigen fluitje, waardoor ze te herkennen zijn. Anderen bootsen dit fluitje na om iemand te kunnen roepen. Als een baby dolfijntje zijn of haar moeder kwijt raakt blijft hij of zij fluiten totdat ze weer bij elkaar zijn.
Vaak genoeg worden ook dolfijnen waargenomen die met boten mee zwemmen. Dit is niet omdat ze de mensen op de boot zo leuk vinden, of omdat ze zich tot die mensen aangetrokken voelen, maar doodgewoon omdat ze de stroming van de boot leuk vinden. Dit heeft weer te maken met de speelsheid van de dolfijn.
De Pacifische zeilvis is ook het snelste waterdier, met snelheden geregistreerd tot 109 km/h.
Dolfijnen zijn zoogdieren en ademen door hun longen. Ze moeten dus regelmatig naar boven komen om te ademen. Ze komen ook boven om met elkaar te communiceren. Ze springen bijvoorbeeld uit het water en laten zich daarna met een luide klap terug vallen om alarm te slaan.
Maar dolfijnen zijn en blijven wilde dieren, die regelmatig mensen verwonden met beten, snijwonden en gebroken botten. Dat doen ze niet expres, het zijn gewoon grote en sterke wilde dieren die niet geschikt zijn voor de omgang met mensen.
Dolfijnen leven in dynamische groepen van zo'n vijf tot twintig dieren, ook wel een 'pod' genoemd. Ze leven in pods voor het jagen en voortplanten en om zich beter te kunnen verdedigen tegen roofdieren. Eens in de zoveel tijd komen meerdere groepen dolfijnen samen en vormen ze een superpod van wel duizenden dolfijnen!
Ric O'Barry werd wereldberoemd omdat hij als eerste dolfijnen begon te trainen. Hij was er zelfs bij toen de dolfijnen voor het tv-programma gevangen werden.
Ze herkennen zichzelf in de spiegel. Dat kunnen maar weinig dieren. Dolfijnen kunnen trucjes leren en ze gebruiken zo nu en dan gereedschap. Ze leggen bijvoorbeeld een stuk spons op hun neus om hun neus te beschermen als ze in het zand van de zeebodem woelen, op zoek naar voedsel.
Een dolfijn heeft 4 magen. 1 daarvan is voor het bewaren van eten, hij gebruikt hem als hij veel vis binnen krijgt. Een dolfijn eet vis, garnalen, inktvis of schelpdieren. Een tuimelaar eet wel 8 kilo per dag, maar een vrouwtje die een babydolfijn heeft eet wel meer.
De oren. De oren van een dolfijn kan je niet goed zien, want het zijn hele kleine gaatjes aan de zijkant van hun hoofd. Dolfijnen kunnen ook heel goed horen, de geluiden die voor mensen te hoog zijn kunnen ze zelfs horen.
Er lijkt nu een antwoord te zijn gekomen op een van de kwesties waarover het vaakst wordt gedebatteerd. Het blijkt dat in de hersenschors van honden tweemaal zoveel neuronen aanwezig zijn dan in die van katten, wat erop wijst dat ze ook tweemaal zo intelligent zijn.
Chimpansees staan met stip op nummer 1 in de lijst van de slimste dieren. Ze weten hun omgeving namelijk te manipuleren in hun eigen voordeel.
Dat sociale gedrag is belangrijk voor ze: zo vinden ze bescherming, liefde en genegenheid. Wetenschappers hebben ontdekt dat dolfijnen zelfbewustzijn hebben, je kunt ze daarom makkelijk vergelijken met een mens, met een kind. Door hun mooi gestroomlijnde lichaam kunnen dolfijnen hoge snelheden bereiken in het water.
54 jaar is een hele mooie leeftijd voor een dolfijn." "De oudste dolfijn ooit in een dierenpark was 61. Nelly heette het dier. Zij leefde in Florida, in de Verenigde Staten.
Lang wakker
Wel zijn er dieren die langere tijd niet slapen. Meerlo: “Mannetjes strandlopers slapen tijdens de voortplantingstijd wekenlang nauwelijks. Ze zijn te druk met het verdedigen van hun territorium. Dit is een van de weinige studies waarbij de hersenactiviteit in het wild is gemeten.
Als hij heel diep zou slapen zou hij gewoon vergeten adem te halen en zou hij verdrinken. Daarom blijven ze altijd een klein beetje wakker. Ze slapen met EEN oog dicht en EEN oog open. Zo kunnen ze dus wel uitrusten, maar tegelijk erover nadenken om zuurstof te halen.