Kauwen is een beweging van de onderkaak ten opzichte van de bovenkaak, tot stand gebracht door de
Bijna iedereen heeft een voorkeurskant om te kauwen. Toch is het beter om de kant waarmee je kauwt af en toe te wisselen. Dat is beter voor je tanden, maar ook voor je spieren. Je kaak kan namelijk overbelast raken door kauwen.
Door te kauwen breek je je voedsel als het ware in steeds kleinere stukjes. Daarmee vergroot je het oppervlak van datzelfde eten. Al in je mond heeft dat een voordeel: het grotere oppervlak zorgt ervoor dat de enzymen in je speeksel meer kunnen doen. Zo wordt je vertering van je voedsel hier al in gang gezet.
20 tot 30 keer is een veel gehoord antwoord op deze vraag, maar meestal komt het erop neer dat je kauwt totdat de hap 'goed' voelt om door te slikken. Door goed te kauwen maak je veel speeksel aan en worden voedingsstoffen makkelijker opgenomen en afgebroken.
Wil je het echt goed doen, dan zou je iedere hap meer dan honderd keer moeten kauwen. Net zo lang tot het voedsel is veranderd in een vloeibaar papje en het bijna vanzelf door je keel glijdt. Zo luidde het advies van Horace Fletcher, een Amerikaanse gezondheidsgoeroe uit begin twintigste eeuw.
Tips voor goed kauwen:
Tijd – Ga rustig aan tafel zitten en neem de tijd voor elke maaltijd. Kauwbewegingen – Tel eens hoe vaak je kauwt en probeer het aantal kauwbewegingen te verhogen. Neem kleinere happen. Ook vloeibare voeding kun je kauwen om het te vermengen met speeksel.
De gevolgen van slecht kauwen
Slecht kauwen leidt tot ongezonde, vervuilde darmen. Vervuilde darmen leiden weer tot een voortdurende zelfvergiftiging (door de toxinen die in je darmen ontstaan) en een ontregeld immuunsysteem waardoor ontstekingen, allergieën, huidproblemen en slechte weerstand ontstaan.
Kauwen per hap
Meer dan twintig keer kauwen op een stuk fruit is aardig veel, waarschijnlijk heb je dan een behoorlijk prutje in je mond. Twintig keer kauwen op een hazelnoot is een ander verhaal. In zoiets hards moet je flink je tanden zetten! Het advies ligt ergens tussen de twintig en veertig keer kauwen per hap.
Bijzonder effectief zijn bijvoorbeeld de geluidstoestellen met angstkreten, knalapparaten, Hawk Eyes en roofvogelgelijkende vliegers. Ook met een kunststof nepkraai kun je kauwen verjagen. Let wel, zorg er altijd voor dat de kunststof nepkraaien op hun kop hangen. Zo lijken de vogels dood.
Hoe meer moeite je kaakspieren doen, hoe sterker de verzadigingsprikkel wordt. Daar komt nog bij dat je langer aan het eten bent als je elke hap 30 keer kauwt. Daarmee voorkom je dat je te veel eet voordat je maag een seintje aan je hersenen geeft dat je vol zit.
Kauwen maakt de voedselbrokken klein en toegankelijk voor de spijsverteringsenzymen uit het speeksel en later ook voor de bacteriën in de darmen. Daarbij analyseer je tijdens het kauwen het eten: smaak en structuur worden doorgeseind naar je hersenen en die brengen het spijsverteringssysteem in paraatheid.
Als je op kauwgom kauwt, produceert je mond meer speeksel, waardoor sommige van de zuren die zich in je mond vormen wanneer je voedsel afbreekt, worden geneutraliseerd of weggespoeld. Als je na je maaltijd op kauwgom kauwt, kan dit je tanden beschermen en bijdragen aan een goede mondgezondheid.
We kauwen tussen de 800 en 1.400 keer per dag. Hoewel het vanzelf gaat, is het een belangrijke activiteit.
Met elkaar overnachten ze vaak in bosjes van jonge bomen. In een groep zijn ze beter beschermd tegen een aanval van een uil, kat, marter of een ander roofdier. Voordat de groep zich verzamelt om te gaan overnachten, verblijven ze nog op een soort verzamelplek.
Er zijn inderdaad voordelen van kauwgom. Zo verhoog je de productie van speeksel en je kauwt – iets waarvan het belang intussen duidelijk is geworden. Daarnaast kan kauwgom kauwen stress verminderen en het geeft je een frisse adem. Na een zoete/zure snack kan kauwgom kauwen helpen bij het beperken van de zuuraanval.
Als je kauwt, kauw dan juist aan de kant waar het kaakgewricht pijn doet. Dit is belangrijk omdat er anders teveel 'schuine belasting' komt te staan op de kant van het gewricht waar je klachten hebt.
De intelligentie van kraaiachtigen is bij geen vogel beter te observeren dan bij kauwtjes. Onderzoekers hebben ontdekt dat kauwen een soort taal kennen, met bepaalde geluiden voor verschillende situaties. Waarschijnlijk is de kauw wel de slimste van de collectie van de kraaiachtigen.
Ook lasers zijn effectief bij verjagen van kraaien en kauwen. Deze vogels zien de laserstraal als een gevaar. Om die reden is het een goede manier om kraaien af te schrikken. De laser werkt over een grote afstand.
Voedsel. Kauwen zijn alleseters: van insecten, slakken, wormen, knoppen, zaden, bessen tot patatresten en kadavers. Wordt vooral op de grond gezocht.
Gemiddeld neemt men 29 minuten voor het avondeten, 21 minuten voor de lunch, 15 minuten voor het ontbijt en 9 minuten voor het eten van iets tussendoor. 23% van de ondervraagden geeft aan meer tijd aan het avondeten te besteden dan 5 jaar geleden. De avondmaaltijd wordt gemiddeld 5,5 keer per week zelf bereid.
Door het kauwen ontstaat meer speeksel en worden de enzymen beter gemengd met het voedsel. Meer speeksel zorgt voor meer enzymen waardoor het voedsel in de mond beter afgebroken wordt. Na het slikken gaat de brok voedsel (bolus) via de slokdarm naar de maag. De maag zorgt voor de verdere vertering.
Dit duurt ongeveer vier tot acht uur. De darmwand brengt de voedingsstoffen daarna in ons bloed, zodat het in de rest van ons lichaam terecht komt. Als de voedingsstoffen uit het eten gehaald zijn, gaat alles wat over is in de dikke darm. De dikke darm haalt het vocht uit het eten.
Uit onderzoek blijkt dat het kauwen van kauwgom een verbetering geeft van de hersenactiviteit. Hoe kan dat? Dat heeft alles te maken met de doorbloeding van die delen in de hersenen die te maken hebben met geheugen en aandacht. Kauwen kun je zien als lopen.
Vroege dumping – 10-20 minuten na een maaltijd:
Vocht verplaatst zich snel naar de darm, gevolgd door vast (vaak zoet) voedsel. Hierdoor wordt er veel vocht vanuit de bloedbaan naar de darm aangetrokken en ontstaat er (osmotische) diarree.