Een maankrater is een ringberg op de Maan. Deze ringbergen zijn veroorzaakt door de inslagen van meteorieten. Er zijn geen kraters op de maan die veroorzaakt zijn door een vulkaanuitbarsting, zoals die op aarde wel voorkomen. Maankraters variëren in grootte van een paar meter tot meer dan 250 kilometer.
De Vredefortkrater wordt gezien als de grootste tot dusver ontdekte krater op Aarde. Het object dat met de aarde botste had een grootte van 10 km. De krater heeft een diameter van ruim 300 km en bevindt zich in Zuid-Afrika. De inslagkrater is zo uniek dat hij is opgenomen in de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Als een voorwerp in zee of in een meer inslaat, ontstaat er doorgaans een vloedgolf. Een schatting is dat een inslag in water in eerste instantie een 'krater' doet ontstaan met een diepte van circa 12 keer de diameter van het projectiel.
Kort nadat de maan ontstond, werd de zuidelijke hemelhelft getroffen door een grote asteroïde. Hierdoor ontstond het South Pole-Aitken basin, een enorme krater met een diameter van 2.500 kilometer en een diepte van ruim acht kilometer.
Kraters op aarde
Je vind ze terug in landschappen met ouderdommen van enkele tienduizenden tot miljarden jaren oud. Momenteel (voorjaar 2017) bevat de Earth Impact Database een 190-tal bevestigde inslagkraters, variërend van diameters van enkele tientallen meters tot honderden kilometers.
Hoewel de mogelijkheid wel degelijk bestaat dat JF1 inslaat op de Aarde, is die kans uiteindelijk klein. NASA schat de kans op 0,026%, oftewel 1 op 3.800.
Volgens dokter Amito duurt het nog wel 100 miljoen jaar voordat er een een meteoriet op aarde in kan slaan. Geen reden tot paniek! Maar als er een meoriet op aarde in zou slaan hebben we wel een probleem. Door de inslag zou er veel stof in de lucht komen waardoor de zon ons niet kan opwarmen en het heel koud wordt.
Tegenwoordig weet men dat de marea eigenlijk grote vulkanische vlakten zijn, die zijn opgebouwd uit basalt. De marea op de maan dateren van na het Late Heavy Bombardment, een periode (4,0 tot 3,8 miljard jaar geleden) in de begintijd van het zonnestelsel waarin veel meteorieten op de planeten en hun manen insloegen.
Als de maan langzaam afkoelt, wordt het een gladde bol. Maar dan komen de eerste inslagen. Een groot stuk meteoriet slaat in aan de onderkant van de maan, en laat een gigantische krater achter. Gedurende miljoenen jaren daarna volgen er nog veel meer kleine en grote inslagen op de maan.
De grootste is de Hoba-meteoriet en ligt in Namibië nabij Grootfontein, en weegt circa 66.000 kilo. Het is een ijzermeteoriet. De zwaarste meteoriet die ooit op aarde is gevonden. De 'Hoba' van naar schatting 66 ton.
De Marianentrog is met een diepte van ongeveer 11 kilometer de diepst bekende plek in de oceaan.
Locatie van vulkanen
Ze ontstaan door het omhoog komen van magma uit de diepe mantel (ca. 900-2900 km diep).
Dat iridium gaf bewijs dat een meteoriet met een doorsnede van zo'n 12 kilometer ergens op aarde was neergekomen, waardoor een grote stofwolk met onder andere iridium vrijkwam en later op aarde neerdaalde.
De meeste deeltjes hebben een grootte tussen de 1 mm en 1 cm. Waarschijnlijk wegen ze bij het binnen dringen van onze dampkring niet meer dan 0,002 tot 2 gram! stukje gruis groter is dan normaal. Als zo'n meteoor helderder wordt dan de planeet Venus (ongeveer magnitude -4) dan spreken we over een vuurbol.
Goede handel. 30 duizend euro voor een ijzeren meteoriet van 28 kilogram. 5.000 voor een pallasiet van 5 kilogram. Wie een flinke ruimtesteen wil kopen, moet diep in de buidel tasten.
Het absolute nulpunt of nul Kelvin, is min 273 graden Celsius, de temperatuur waarop atomen in theorie volledig zouden moeten stoppen met bewegen. Met een temperatuur van 100 nanoKelvin zijn de BEC's in het ISS kouder dan de gemiddelde temperatuur in de ruimte, waar het zo'n 3 Kelvin is of -270 graden.
Op de maan is het altijd heel erg koud
De maan heeft geen atmosfeer en daarmee ook geen bescherming tegen de straling van de zon. In het zonlicht is het er 120°C boven nul. Zonder atmosfeer kan er op de maan ook geen warmte worden vastgehouden. Aan de nachtzijde is het dan ook meteen ijskoud, 170°C onder nul.
De aarde bevindt zich op ongeveer 150.000.000 km van de zon. De dichtstbijzijnde ster staat op een afstand van ongeveer 4 lichtjaar, dat is een slordige 40.000.000.000.000 km. Veel nulletjes... het gaat dus over veertigduizend miljard km.
Zonder de maan zouden de dagen op aarde korter worden. De maan remt de aarde af en daardoor leven we nu in dagen van 24 uur. Zonder de maan zou de aarde sneller om zijn as draaien en zouden de dagen 75 procent korter zijn dan we gewend zijn.
Waterstof, ammonia en methaan bijvoorbeeld, die gebruikt kunnen worden als brandstof. Er werd ook koolstofmonoxide en koolstofdioxide aangetroffen. Bovendien troffen de onderzoekers een aantal metalen aan in de pluim: natrium, zilver en kwik. De vulling van de maankraters is waarschijnlijk niet op de maan ontstaan.
Een mens heeft een grotere kans om te sterven in een brand, vloed, of een andere natuurlijke ramp dan dood te gaan door een planetoïde- of komeetinslag; de kans hierop ligt tussen de 1 op 3000 tot 1 op 250.000.
Een meteoor (ook wel een vallende ster) is een lichtverschijnsel. Zo'n verschijnsel is te zien als een meteoriet de dampkring van de aarde binnenkomt. Gevaarlijk zijn meteorieten volgens Kriegsman absoluut niet. "De kans dat je er eentje op je hoofd krijgt, is echt veel kleiner dan dat je de bankgiroloterij wint.
Planetoïde kan ons volgend jaar al treffen
Op 6 mei 2022 om 8.36 uur kan de hel losbarsten. Planetoïde 2009 JF1 is een van de vijf gigantische ruimtestenen die astronomen nauwlettend in de gaten houden. Zou daar ni zo zeer met lachen. Er is nu al een zonnestorm die de aarde bereikt.