Baby's en dreumesen kunnen angstig worden en gaan huilen als hun ouders weggaan. Dit heet scheidingsangst en dat is een normale reactie. Scheidingsangst begint meestal vanaf zes maanden en kan doorgaan tot in het derde levensjaar. Hoe lang het duurt verschilt per kind.
Je kan scheidings- of verlatingsangst verminderen door niet fysiek aanwezig te zijn in dezelfde kamer van je baby, maar wel in de kamer ernaast wat geluid te maken. Zing bijvoorbeeld een liedje of rommel wat in de kasten. Zo beseft je kleintje dat je wel nog in de buurt bent, ook al kan het je niet zien.
Verschil verlatingsangst en eenkennigheid
Het begint vaak tussen de 6 en 9 maanden. De piek van deze verschijnselen vindt meestal plaats tussen de 10 en 18 maanden, en het is meestal volledig verdwenen wanneer je kindje 3 jaar oud is.
Mensen met verlatingsangst hebben last van symptomen als: Angst om alleen te zijn, dus zonder bekenden om je heen. Extreme jaloezie, als de ander goed op kan schieten met iemand anders, of daar ook leuke dingen mee wil doen. Dit wakkert de angst dat je denkt dat de ander je wil verlaten aan.
Verlatingsangst vindt vaak zijn oorsprong in een verstoorde of onveilige hechtingsstijl. Door de focus op de ander te leggen en de ander 'nodig' te hebben versterkt de angst dat iemand bij je weg kan gaan. Jijzelf bent de enige persoon die een leven lang bij je blijft: gegarandeerd!
Kinderen die gaan huilen als ze in bed worden gelegd zijn meestal kinderen die niet gewend zijn om uit zichzelf in slaap te vallen. Het kortdurende huilen hoort voor hen bij het gewennen aan het zelf in slaap vallen.
Al vanaf 6 maanden kan je baby de eerste tekenen van verlatingsangst en eenkennigheid laten zien. Sommige baby's laten het al wat eerder zien. Je kindje heeft er vaak het meest last van als hij tussen de 8 en 18 maanden is. Meestal zijn de ergste klachten verdwenen als je kind 3 jaar is.
Een behandelvorm die vaak gebruikt wordt en bewezen effectief is bij verlatingsangst, is cognitieve gedragstherapie (CGT). Samen met een psycholoog onderzoek je jouw ideeën over alleen zijn. Je ontdekt hoe je je in bepaalde situaties voelt en hoe je jouw gedachtes en gedrag kan beïnvloeden.
Wanneer je baby een piek in verlatingsangst ervaart, duurt het waarschijnlijk een week of twee voordat het begint af te nemen. Bij een peuter kan het echter zijn dat de angst wat langer aanhoudt – tot wel een maand. Maar ook hier zien we dat dit bij het ene kind langer duurt dan bij het andere kindje.
Dit kan individuele therapie, relatietherapie of gezinstherapie zijn. De drempel naar psychische hulp is vaak te hoog. Zonde, want een therapeut of coach kan je helpen je verlatingsangst te herkennen en te overwinnen. Zo leer je in therapie met je eigen angst(en) om te gaan.
Hoe je omgaat met verlatingsangst bij je kind, kun je eigenlijk al leren van Bowlby. Het is namelijk belangrijk om voorspelbaar te zijn in je gedrag rondom afscheid nemen en terugkomen. Je kind zal leren dat afscheid niet negatief is. Daarnaast leert je kind 'houden van' en 'afscheid nemen' los van elkaar te zien.
Begripvol en duidelijk. Als ouder is het de kunst om goed om te gaan met verlatingsangst. Zoek hierbij balans tussen het serieus nemen van de angst en er niet té veel in meegaan. Door je kind het gevoel te geven dat je zijn angst begrijpt en serieus neemt, geef je hem of haar een gevoel van veiligheid.
De oorzaak van verlatingsangst heeft soms te maken met een onveilige hechting in de kindertijd. Bij onveilige hechting zijn de ouders niet beschikbaar voor het kind als veilig persoon. Verschillende factoren dragen hieraan bij. Zo kan onveilige hechting ontstaan doordat de ouders van het kind wisselend aanwezig waren.
Oververmoeidheid herkennen
Wrijft je baby veel in de ogen?Net als gapen, huilen en wegkijken is dit een typisch signaal een oververmoeide baby. Ook rood rondom de oogjes is een bekend teken dat een baby moe of oververmoeid is. Veel oververmoeide baby's komen lastig in slaap.
Je kunt je baby een paar minuutjes laten huilen, in de hoop dat de baby zichzelf in slaap 'jengelt', maar als de baby na een paar minuten nog niet slaapt, ga dan naar je baby toe om hem te troosten.
Het kind glundert, babbelt spontaan, zingt, glimlacht, schatert, ... Voelt een kind zich goed, dan geeft het een ontspannen indruk. Het voelt zich in geen enkel opzicht bedreigd. Het gezicht is open en de spieren zijn niet gespannen.
Een kindje dat zijn of haar ouders vertrouwd en weet dat papa en mama er zijn wanneer dat nodig is, durft los te laten. En dat is wat slapen feitelijk is. Het is dus heel normaal als jouw baby alleen maar bij jou kan slapen. Die veilige basis is nodig om uiteindelijk naar goede slaap toe te kunnen werken.
Als we het hebben over uithuilen, gaat het doorgaans om de 'cry it out' methode van Marc Weissbluth. Bij deze methode laat je je baby net zo lang huilen totdat hij of zij stopt en zelf in slaap valt. Je laat je kind, ongeacht de leeftijd, letterlijk uithuilen.
Je kunt je baby een beetje helpen door hem in je armen wat slaperig te maken en hem neer te leggen als hij bijna in slaapt valt. Later kun je dit moment van neerleggen dan steeds iets gaan vervroegen, totdat je je baby wakker in het bedje kunt leggen en hij zelf in slaap valt.
De verlatingsangst is meestal het hevigst in de leeftijd van 8 tot 24 maanden. Dit betekent niet dat ieder kind continu last heeft van verlatingsangst. Ieder kind is anders, maar er zijn doorgaans enkele fasen waarbij de verlatingsangst piekt.
Verlatingsangst is – het woord zegt het al – angst om verlaten te worden. Bij jonge kinderen speelt het op als ze gescheiden worden van hun vader of moeder, bijvoorbeeld als je je kind achterlaat op de crèche of bij een oppas. Het wordt daarom ook wel scheidingsangst genoemd.
Uw kind is steeds bang om u te verliezen en durft nergens alleen naartoe. Het durft niet bij vriendjes te spelen of te logeren. Uw kind is bang dat er iets ergs gebeurt als u niet in de buurt bent. Het is bijvoorbeeld bang dat er brand uitbreekt of ingebroken wordt.