Taal. De officiële taal is het Nederlands. Tegen de taalgrens liggen echter de faciliteitengemeenten Herstappe en Voeren, waar Franstaligen ook in hun eigen taal terechtkunnen.
De Rijksoverheid en de provincie Limburg willen de Limburgse taal behouden en het gebruik ervan aanmoedigen. Het Limburgs is daarom erkend als regionale taal.
Limburg telt veel monumenten (belangrijke gebouwen uit het verleden) en andere bezienswaardigheden: de abdijen van Herkenrode en Sint-Truiden. Tongeren, de oudste stad van België, met haar Romeinse resten en Gallo-Romeins Museum. het Openluchtmuseum van het Domein Bokrijk.
In België wonen 80.000 Duitstaligen in de provincie Luik, meer bepaald in de kantons Malmedy, Eupen en Sankt-Vith. Deze kantons worden ook de Oostkantons of Oost-België ('Ostbelgien') genoemd.
Negen gemeenten vormen het Duitstalige gebied in het oosten van België: Amel, Büllingen, Burg-Reuland, Bütgenbach, Eupen, Kelmis, Lontzen, Raeren, St.Vith .
In Vlaanderen, de noordelijke regio van België, is Nederlands de officiële taal. De provincies West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen, Antwerpen, Vlaams-Brabant en Limburg worden volledig of grotendeels bevolkt door Nederlandstaligen. In deze provincies wordt er dus voornamelijk Nederlands gesproken.
Taal. De hoofdtaal in het Wallonische deel van België is Frans. Dit is voor de meeste inwoners van Luik vaak de enige taal die ze spreken. De mensen die in de horeca, of op een andere manier in de toeristenindustrie werken, spreken soms een woordje Nederlands en vaak redelijk Engels.
Frans. De tweede op de lijst van meest gesproken talen in België is Frans. De Franstalige gemeenschap woont in het zuidelijke Wallonië en in de hoofdstad Brussel . Ze vormen ongeveer 40 procent (4,5 miljoen) van de bevolking.
Het idee om heel België tweetalig te maken werd door de Franstaligen van de hand gewezen in het begin van de 20ste eeuw, waardoor men in de taalwetten het territorialiteisprincipe ging gebruiken: het grondgebied waar men woonde, moest bepalen welke taal de voertaal was: Frans in Wallonië en Nederlands in Vlaanderen.
Het waren Provinciale Staten van 1886 die in hun voorjaarsvergadering - zoals dat toen heette - besloten de Koning een nieuw wapen te vragen. Het oude was nog steeds dat van hertogdom Limbourg sur Vesdre; de naamgever van onze provincie.
Limburg is een van de twee Nederlandse provincies (Noord-Brabant is de andere) waar van oudsher het rooms-katholieke geloof de boventoon voert.
De zee zorgt 's winters voor een zachter klimaat en in de zomer juist voor afkoeling. Daardoor is het in Limburg 's zomers wat warmer. Daarnaast ligt Limburg hoger boven de zeespiegel, waardoor de nachten daar vaak wat koeler zijn.
Het Limburgs is geen toontaal ; het heeft een toonhoogte-accent ontwikkeld, iets dat gebruikelijk is in het Indo-Europees, inclusief het Germaans.
Gronings, Brabants en Limburgs zijn dat niet. Waarom? Heel eenvoudig: Fries voldoet als enige van de regionale talen aan de gestelde eisen. Zo heeft het een duidelijke grammatica, is er sprake van historische ontwikkeling en vinden de sprekers zelf dat ze de taal Fries spreken.
De Belgen hebben echter met hun kieskeurige humor vallen achtergelaten bij het getal 80, ze zeggen zoals de Fransen: quatre-vingt … Dat geeft septante (70), quatre-vingt (80) en nonante (90).
Er zijn een paar consistente fonologische verschillen tussen het Frans in Frankrijk en België, maar meestal niet meer dan de verschillen tussen regionale dialecten binnen Frankrijk (of de verschillen die er bijvoorbeeld zijn tussen het Engels van Toronto en Vancouver (Canada)). Die verschillen kunnen zelfs helemaal niet bestaan.
In België weerspiegelen de officiële talen Vlaams en Frans, naast Belgisch Nederlands, de taalkundige diversiteit en het erfgoed van het land, waarbij de betekenis van Germaanse talen en regionale taalkundige variaties wordt benadrukt . Ze zijn symbolen van het rijke culturele tapijt dat België met trots omarmt.
Het Nederlands is de officiële taal.
De gemeenten van de kantons Eupen en Sankt-Vith (Duitstalige Gemeenschap) vormen het Duitse taalgebied. De Duitstalige Gemeenschap is bevoegd in de negen Duitstalige gemeenten van de kantons Eupen en Sankt-Vith die samen het Duitse taalgebied in België vormen.
Oorspronkelijk was België overwegend Franstalig, doordat de Franstaligen het Frans als enige officiële taal probeerden door te drukken. Toendertijd (eerste helft 19e eeuw) was het ook gebruikelijk dat in hogere kringen, Frans werd gesproken, omdat deze taal nu eenmaal als beschaafder te boek stond.
Het is de enige officiële taal in Vlaanderen, dat wil zeggen de provincies Antwerpen, Vlaams-Brabant, Limburg, Oost-Vlaanderen en West-Vlaanderen . Naast het Frans is het ook een officiële taal van Brussel.
Overgehevelde gemeenten bij vastleggen van de taalgrens in 1962. Van west naar oost: Van West-Vlaanderen naar Henegouwen. Ploegsteert - Waasten (Warneton) - Neerwaasten (Bas-Warneton) - Houthem - Komen (Comines) - Moeskroen (Mouscron) - Lowingen (Luingne) - Herzeeuw (Herseaux) - Dottenijs (Dottignies)