Bepaalde antistoffen in je bloed die er niet horen te zijn. Deze antistoffen vallen soms je eigen lichaam aan. Een verhoogd ANA-gehalte in je bloed ANA staat voor antinucleaire antistoffen. Een hoge waarde kan een teken zijn van lupus.
Via een bloedonderzoek stelt de reumatoloog vast of er sprake is van verhoogde ontstekingswaardes, zoals BSE en CRP. Het bloedonderzoek toont ook aan of er auto-antistoffen, zoals ANA en antistoffen tegen dubbelstrengs DNA, in het bloed aanwezig zijn.
Als je grote hoeveelheden auto-antilichamen of anti-nucleaire antilichamen (ANA) in je bloed hebt, kan dit wijzen op een auto-immuunziekte. De ANA-test spoort de anti-nucleaire antilichamen (ANA) in je bloed op. Anti-nucleaire antilichamen (ANA) richten zich tegen de kern (nucleus) van de cellen in je lichaam.
De antistoffen anti-DNA en anti-Sm zijn 'typisch' voor SLE: ze komen nauwelijks bij andere aandoeningen voor. Als het laboratorium deze antistoffen in je bloed vindt, kan dat een belangrijke aanwijzing zijn dat je SLE hebt.
Hoe wordt de diagnose lupus erythematodes gesteld? Je arts stelt de diagnose op basis van je klachten, het lichamelijk onderzoek en gericht aanvullend onderzoek. Dit is bijvoorbeeld een bloedonderzoek of een urine-onderzoek.
De eerste klachten kunnen komen vanuit één orgaan, maar systemische lupus erythematodes kan ook verschillende delen van uw lichaam tegelijk aantasten. Klachten zijn vaak algemeen: koorts, gewichtsverlies, moeheid of u voelt zich gewoon niet lekker. Specifieke klachten komen ook veel voor.
Lupus is niet altijd makkelijk te diagnosticeren omdat de symptomen vergelijkbaar kunnen zijn met andere aandoeningen. Een huisarts zal meestal wat bloedonderzoek doen.Ze kunnen lupus diagnosticeren als de tests aantonen dat u hoge niveaus van een bepaald type antilichaam hebt, en u ook de typische symptomen van lupus hebt .
Een positieve ANA-titer ( > 1:80 ) met de bijbehorende klinische symptomen (bijv. huidziekte, polyartritis) en laboratoriumbevindingen (bijv. proteïnurie, trombocytopenie) is diagnostisch voor SLE.
Een positieve ANA test betekent dat er een hogere concentratie van auto antistoffen aanwezig is dan normaal. Wanneer er ook klachten zijn van een auto-immuunziekte, geeft dit de huisarts een reden om verder uit te laten zoeken of en welke auto-immuunziekte het zou kunnen zijn.
Anti-dsDNA-antilichaam
Het anti-dubbelstrengs DNA-antilichaam (anti-dsDNA) is een specifiek type ANA-antilichaam dat bij ongeveer 30% van de mensen met systemische lupus wordt aangetroffen. Minder dan 1% van de gezonde personen heeft dit antilichaam, waardoor het nuttig is bij het bevestigen van een diagnose van systemische lupus.
Nadat het bloed is afgenomen, worden de buisjes met bloed in een laboratorium onderzocht en vergeleken met een aantal standaard bloedwaarden. Dit houdt in dat er gekeken wordt of bestanddelen in je bloed binnen vastgestelde grenzen vallen. Als dit niet zo is, dan spreek je van afwijkende bloedwaarden.
Er is geen speciaal dieet als je lupus hebt. Je kan dus alles eten. Eet gezond, maar eet geen alfalfa. Alfalfa kan je huidklachten verergeren.
Auto-immuun hemolytische anemie (AIHA) is een zeldzame stoornis van de rode bloedcellen die ontstaat wanneer antilichamen die gericht zijn tegen de eigen rode bloedcellen van een persoon, ervoor zorgen dat deze barsten, waardoor de concentratie ervan in het bloed te laag wordt.
Een hartfilmpje (ECG) of een echo van je hart als je klachten hebt die met je hart te maken hebben.Een biopsie van je huid of nier. Hierbij haalt de arts een klein stukje weefsel weg om onder de microscoop te kijken. Dit helpt om te zien of je echt lupus hebt.
Bloedonderzoek is de meest gebruikte manier om autoantistoffen aan te tonen.
Het kan gaan om heel veel verschillende problemen en vaak is niet precies bekend wat de oorzaak ervan is. te weinig van de verschillende soorten bloedcellen: witte bloedcellen, rode bloedcellen of bloedplaatjes. bepaalde afweerstoffen in het bloed, waardoor iemand trombose kan krijgen.
Doorgaans wordt de ANA-titer als volgt geïnterpreteerd: < 1:80: negatief; 1:80-160: zwak positief; 1:320-640: positief; ≥ 1:1280: sterk positief.
Sommige personen kunnen een positieve test voor ANA hebben en toch nooit een auto-immuunziekte ontwikkelen . Een positieve test voor antinucleaire antilichamen (ANA) geeft op zichzelf niet de aanwezigheid van een auto-immuunziekte aan.
Je kan last krijgen van huidklachten, gewrichtsklachten of ontsteking van organen. Mensen met lupus hebben een grotere kans op trombose. Ook andere klachten kunnen voorkomen. Zoals vermoeidheid, en pijnlijke vingers of tenen die van kleur veranderen.
Antinucleaire antilichaamtesten
Een bloedtest op antinucleaire antilichamen (ANA) meet de aanwezigheid van antilichamen die gericht zijn tegen de cellen van het lichaam, een teken van systemische lupus erythematodes. ANA is aanwezig bij bijna iedereen met actieve lupus.
Een negatieve interpretatie betekent dat het bloed van uw kind geen detecteerbare niveaus van ANA's bevatte . Een auto-immuunziekte is minder waarschijnlijk. Een positieve interpretatie betekent dat het bloed van uw kind detecteerbare niveaus van ANA's bevatte. Een auto-immuunziekte is mogelijk, maar er zijn meer tests nodig om dit te bevestigen.
De productie van deze auto-antilichamen is sterk leeftijdsafhankelijk en neemt toe tot 35% bij gezonde personen boven de 65 jaar. Oorzaken van een vals-positieve ANA zijn onder meer infectie, maligniteit en bepaalde medicijnen .
Koorts door immunologische afwijkingen. Verlies van eetlust. Pijn op de borst veroorzaakt door ontsteking van de bekleding die de longen (pleuritis) en het hart (pericarditis) omringt. Fenomeen van Raynaud (slechte bloedcirculatie naar de vingers en tenen bij blootstelling aan kou).
Een reumatoloog gebruikt een reeks criteria om lupus te diagnosticeren, waaronder het overwegen van uw symptomen, medische geschiedenis en testresultaten (zie meer informatie hieronder). Sommige mensen met lupus ervaren voornamelijk huidgerelateerde symptomen en kunnen daarom worden doorverwezen naar een dermatoloog, die de aandoening ook kan diagnosticeren.
Naar de specialist
Het is echter afhankelijk van je klachten bij welke specialist je precies terechtkomt. Je kunt onder meer doorverwezen worden naar een specialist die zich verder heeft verdiept in aandoeningen van de gewrichten en het bewegingsstelsel (reumatoloog), de nieren (nefroloog) of de huid (dermatoloog).