Het antwoord hangt af van hoeveel 'inhoud' het heelal heeft, zoals materie en licht. Meer inhoud betekent meer zwaartekracht, wat de expansie vertraagt. Zolang de hoeveelheid materie geen kritische drempel overschrijdt, zal het heelal blijven uitzetten, tot de hittedood bereikt wordt en het heelal bevriest.
Dat is misschien groter dan je verwacht, aangezien het heelal nog 'maar' 13,8 miljard jaar oud is. Dankzij de uitdijing van de ruimte kunnen we toch een heel stuk verder kijken dan de 13,8 miljard lichtjaar die straling sinds de oerknal kan hebben afgelegd.
Zoals we weten, versnelt het heelal in zijn expansie . Als het blijft expanderen met deze steeds toenemende snelheid, kan het zo snel expanderen dat de zwaartekracht niets meer bij elkaar kan houden. De Big Rip zal plaatsvinden en alles, van sterrenstelsels tot atomen, zal uit elkaar worden gerukt.
Nee, het heelal is onbegrensd en waarschijnlijk zelfs oneindig uitgestrekt. Langer antwoord: De nieuwste sterrenkundige waarnemingen doen vermoeden dat het heelal oneindig uitgestrekt is. Dat betekent dat het zeker geen rand heeft.
Voor het uiteindelijke lot van het heelal zijn er drie gangbare theorieën: Big Rip, Big Chill en minder waarschijnlijk Big Crunch of nog Warmtedood.
In de praktijk kun je het totale heelal gerust als oneindig beschouwen. Van het totale heelal zien we echter maar een klein gedeelte, het zogenaamde waarneembare heelal. De oorzaak hiervan is dat het heelal een eindige leeftijd heeft (en dus niet oneindig oud is).
Zou de aarde echt de enige planeet in het heelal kunnen zijn waarop leven tot ontwikkeling is gekomen? Volgens de meeste astronomen en biologen is dat zeer onwaarschijnlijk. Maar keiharde bewijzen voor het bestaan van buitenaardse levensvormen ontbreken tot dusver.
Het einde van het heelal is het gebied – in alle richtingen – waar licht 13,8 miljard jaar geleden vertrok. Daar bevindt zich wat astronomen de waarneemhorizon noemen. 'Daar voorbij is niets. Geen tijd, geen ruimte, geen materie', zegt hij.
Volgens ons huidige begrip van het universum is het concept van "voor altijd" niet op alles van toepassing . Het universum zelf, zoals wij dat kennen, wordt niet als eeuwig beschouwd. De heersende wetenschappelijke consensus is dat het universum een begin had met de oerknal, ongeveer 13,8 miljard jaar geleden.
Het bestaat uit alle levende dingen, planeten, sterren, sterrenstelsels, stofwolken, licht en zelfs tijd. Voordat het heelal werd geboren bestonden tijd, ruimte en materie niet. Het heelal bevat miljarden sterrenstelsels die elk miljoenen of miljarden sterren bevatten.
Dus ongeacht wat we doen om onszelf in gevaar te brengen (zie klimaatverandering), het einde van het leven op aarde zal hoogstwaarschijnlijk over een miljard jaar zijn , op zijn laatst. Gegeven dat het eenvoudigste leven op aarde bijna 4 miljard jaar geleden ontstond, is ongeveer 80 procent van het verhaal van het leven op aarde al geschreven.
Het lot van het heelal kan worden bepaald door zijn dichtheid . Het overwicht van bewijs tot nu toe, gebaseerd op metingen van de snelheid van expansie en de massadichtheid, bevoordeelt een heelal dat oneindig zal blijven expanderen, resulterend in het "Big Freeze"-scenario hieronder.
Maar waar in het grote heelal gebeurt dit allemaal? Hier: dat is de Melkweg, een verzameling zo'n twee tot vier miljard sterren. Van opzij bekeken is het net een gigantische omelet: een bolletje in het midden en daaromheen de dunne, platte, uitgestrekte rest van het sterrenstelsel.
Dat was ongeveer 13,8 miljard jaar geleden. De theorie van de oerknal is gebaseerd op de relativiteitstheorie. Sinds maart 2011 is het vastgesteld dat de Oerknal met grote waarschijnlijkheid heeft plaatsgevonden.
Kort antwoord: 13,82 miljard jaar. Langer antwoord: Sinds de ontdekking van de uitdijing van het heelal, in de jaren twintig van de vorige eeuw, is bekend dat het heelal niet altijd heeft bestaan, maar ooit een begin gekend moet hebben.
De meeste sterrenkundigen geloven dat het heelal met een oerknal (Big Bang) is begonnen, zo'n 14 miljard jaar geleden. Het hele heelal zat toen in een belletje dat duizenden keren kleiner was dan een speldenknop.Het was heter en zwaarder dan alles wat we ons maar kunnen voorstellen.
Het heelal zal langzaam afkoelen tot het absolute nulpunt: er zal een hittedood optreden. Leven zal niet meer kunnen bestaan. Het heelal zal in zichzelf instorten : als de gemiddelde dichtheid de kritische dichtheid overschrijdt, zal de expansie van het heelal uiteindelijk stoppen en zal het heelal beginnen te krimpen.
Materie is niet eeuwig in de zin dat het in essentie gecondenseerde energie is en bijvoorbeeld bij radioactief verval wordt uitgewisseld voor energie. Bij radioactief verval neemt de massa van het kernmateriaal af, waardoor nieuwe elementen ontstaan en energie wordt uitgestraald vanuit het massadeficit.
De 'kosmische ruimte' begint ongeveer 100 km boven de Aarde, waar de lucht rond onze planeet ophoudt. Omdat het zonlicht er niet wordt verspreid tot een blauwe hemel, ziet de ruimte eruit als een zwarte deken bezaaid met sterren. De ruimte wordt gewoonlijk gezien als helemaal leeg.
In de praktijk kunnen we ons niet eens voorstellen dat we aan het einde van de ruimte denken. Het is een leegte waar de multiversums liggen . Ons universum alleen al breidt zich in alle richtingen uit en beslaat miljarden kilometers binnen enkele seconden. Er is oneindige ruimte waar zulke universums rondzwerven en er is eigenlijk geen einde.
Op 12 april 1961 lanceerde de Sovjet-Unie de Vostok 1-capsule met aan boord Joeri Gagarin, een piloot van de Russische luchtmacht, die toen als eerste mens in een baan om de aarde vloog. Sindsdien dromen heel veel kinderen ervan ooit eens de ruimte in te gaan.
Er wordt aangenomen dat het heelal oneindig is . Er is echter een grootte van het waarneembare heelal die de limiet is die wordt opgelegd door de lichtsnelheid, omdat dingen die verder weg zijn nog nooit zijn gezien en dat ook nooit zullen worden, omdat ze sneller dan de lichtsnelheid weg bewegen.
Voor zover onderzoekers nu weten is er geen einde aan het heelal. Er is dus geen rand waar de ruimte stopt. Sterker nog: het heelal blijft groeien.Sterren en planeten bewegen steeds verder van elkaar af.
Astronomen en (asto-)biologen gaan er dan ook vanuit dat de aarde niet de enige 'levende planeet' in het heelal is. Hoe zeldzaam buitenaards leven precies is, is echter onbekend. Op andere planeten (of manen) in ons eigen zonnestelsel zijn tot op heden nog nooit sporen van buitenaardse organismen aangetroffen.
Veel mensen geloven in aliens, hoewel dit geloof vaak gebaseerd is op films en UFO-claims. Maar wetenschap biedt inzicht in de waarschijnlijkheid dat we niet alleen zijn in het heelal, en kan een aantal van de grootste vragen beantwoorden die mensen kunnen hebben over wat voor soort leven er waarschijnlijk daadwerkelijk bestaat.