Bhutan. Sinds 17 december 2004 is een landelijk verbod op het verkopen van tabak ingegaan. Roken is sinds 22 februari 2005 verboden in alle publieke plaatsen en ruimten. Het is het eerste land dat zulke regels implementeert.
Iedereen die momenteel 14 jaar of jonger is kan in Nieuw-Zeeland nooit meer sigaretten kopen. Dat kondigde minister Ayesha Verrall van Volksgezondheid donderdag aan. In 2025, als de huidige generatie 14-jarigen 18 jaar oud wordt, moet de wetgeving van kracht zijn.
Het land waar het meest gerookt wordt, is China. Eén op de drie, dat zijn 341 miljoen mensen, rookt. Slechts 10 landen vertegenwoordigen tweederde van de rokende wereldbevolking. Het gaat om China, India, Indonesië, de VS, Rusland, Bangladesh, Japan, Turkije, Vietnam en de Filippijnen.
Helemaal verboden
Er is maar één land waar sigaretten helemaal niet verkocht mogen worden: het Aziatische bergstaatje Bhutan. Daar mag geen tabak worden geproduceerd of verkocht.
De vergaande wet is de eerste ter wereld. Nieuw-Zeeland wil dat in 2025 minder dan 5 procent van de bevolking nog rookt. Het roken wordt in Nieuw-Zeeland en Australië al jaren succesvol ontmoedigd, met een verbod op tabaksreclame en hoge prijzen: een pakje sigaretten kost 25 euro.
De forse prijsstijging komt door twee accijnsverhogingen dit jaar. De accijns op een pakje sigaretten is daardoor met 1,14 euro verhoogd. Meer dan driekwart van de prijs van een pakje sigaretten bestaat inmiddels uit belasting, in de vorm van accijns en btw.
Sigaretten worden niet duurder in 2022
Het demissionaire kabinet is niet van plan om de prijs van rookwaar te verhogen in 2022. In het Belastingplan van 2022 staat geen accijnsverhoging beschreven. Hoewel sigaretten in 2020 en 2021 duurder werden, is dat in 2022 dus niet het geval.
Op 1 juli 2019 ging in Zweden een nieuwe tabakswet in. Het is nu ook verboden om buiten te roken op terrassen, perrons, bij bushaltes, in speeltuinen en voor de ingang van winkels en kantoren.
En zo ja, waar doe ik dat dan? Het antwoord is: ja, roken mag nog in privéwoningen en -auto's. Sommige uitgaansgelegenheden hebben een afgesloten rookruimte en in sommige hotels zijn er kamers waar gerookt mag worden. Verder vindt u in New York speciale 'cigar lounges', vaak met een bijbehorende sfeer en dresscode.
In Spanje is het verboden te roken in openbare ruimtes zoals musea, restaurants, luchthavens en hotels. In veel gevallen wordt u verwezen naar een speciale rookruimte of kunt u buiten roken. Het is ook verboden om in onze touringcars te roken.
Weinig rokers in Nederland
In Griekenland rookt 38,9 procent van de bevolking (15-plus). In alle landen roken meer mannen dan vrouwen, behalve in Zweden, het land met de minste rokers.
Er waren zes groepen: zware rokers (15 sigaretten of meer per dag), rokers die zich matigen (die minstens 50 procent minder sigaretten per dag zijn gaan roken dan de zware rokers), lichte rokers (1 tot 14 sigaretten per dag), rokers die gedurende het onderzoek stopten, mensen die voor de start van het onderzoek al ...
Dat kan, al is het niet erg waarschijnlijk. Ruim de helft van de rokers die blijven roken gaat dood aan de gevolgen ervan, een kwart sterft voor het pensioen en rokers gaan gemiddeld tien jaar eerder dood dan niet-rokers. Dat is een gemiddelde, en niet iedereen die rookt, gaat dus voortijdig hieraan dood.
In Thailand is het verboden te roken in openbare ruimtes zoals musea, restaurants, luchthavens en hotels. In veel gevallen wordt u verwezen naar een speciale rookruimte of kunt u buiten roken. Het op de openbare weg gooien van sigarettenpeuken kan in Thailand beboet worden.
Er mag niet in café's, restaurants en openbare gebouwen worden gerookt, tenzij er een afgescheiden ruimte is. Ook in biertenten mogen mensen roken. Scholen mogen zelf bepalen of ze een rookruimte inrichten.
In Griekenland mag je alleen roken op het terras of in de tuin. In dichte restaurants of bars is roken niet toegestaan.
Roken maakt al eeuwenlang deel uit van de Turkse samenleving. Het is niet verwonderlijk dat de fruittabak de laatste jaren sterk aan populariteit wint in de rest van Europa. Een waterpijp heet nargileh in het Turks, maar staat in Nederland vooral bekend als shisha. Er zijn verschillende uitvoeringen, kleuren en maten.
Vooralsnog kunnen in Frankrijk tieners vanaf 16 jaar tabakswaren kopen. Kort tevoren bepaalden de parlementariërs dat voor de koop van alcoholische dranken zoals wijn en bier ook een hogere minimumleeftijd, 18 jaar, gaat gelden.
Griekenland kent het hoogste aantal rokers in de Europese Unie: 37 procent van de bevolking, tegenover 26 procent gemiddeld in de rest van de EU. Er geldt een rookverbod in publieke ruimtes zoals ziekenhuizen, scholen, vliegvelden en busstations. In de horeca zijn aparte ruimtes voor rokers verplicht.
In België geldt een algemeen rookverbod in openbare ruimtes, op de werkplaats en in de horeca. Dit betekent dat horeca-uitbaters overal in hun zaak duidelijk zichtbare rookverbodstekens moeten aanbrengen. Zij kunnen er ook voor kiezen om een rookkamer te installeren.
Roken is in Australië verboden in regeringsgebouwen, openbare ruimten als theaters, bioscopen, musea en restaurants, in het openbaar vervoer waaronder binnenlandse vluchten, touringcars, taxi's en in alle Australische luchthavens.
Noorwegen spant de kroon. Daar kost een pakje 13 euro, maar het prijsniveau is daar in het algemeen een stuk hoger dan elders op het continent. In IJsland is roken eveneens duur. Je betaalt er 11,60 euro per pakje.
De gemiddelde kosten van een pakje lokale sigaretten is 2.70 EUR (28 MAD). Voor meer bekende merken zoals: Marlboro, Gauloises, L&M moet je betalen over 3.40 EUR (35 MAD).
De meeste (91,4%) rokers roken sigaretten of shag. Zij roken gemiddeld 10,2 sigaretten of shagjes per dag. De andere rokers roken bijvoorbeeld pijp of sigaar. Van de volwassen bevolking rookt 3,6% 20 of meer sigaretten of shagjes per dag (zware rokers).
De duurste sigaretten vind je in Australië, waar een pakje rond de 25 euro kost. Ter vergelijking: in 1995 kostte een pakje daar nog geen 4 euro. Sindsdien is het aantal rokers in Australië ook behoorlijk afgenomen. In 1995 stak bijna een kwart van de Australiërs dagelijks een peuk op, nu is dat ongeveer 1 op de 10.