En zout is verslavend. Maar ook andere stoffen zetten in op smaak en zorgen ervoor dat je steeds meer wilt. Zoals suiker en additieven als E621 (ook gekend als MSG, mononatriumglutamaat). Samen zorgen de additieven ervoor dat je moeilijk van dit tussendoortje kunt afblijven.
Door smaakversterkers worden chips nòg verslavender. E621(mononatriumglutamaat), ook wel bekend onder de naam ve-tsin, is ook eetlustopwekkend. Op etiketten vind je mononatriumglutamaat ook onder de code GMS of MSG. Het zit in bijna alle hartige snacks en kant -en klaar maaltijden.
Ondanks dat chips vaak van aardappel of mais is gemaakt, zou je er zo drie zakken van leeg kunnen eten. Dit komt omdat je maag in de war raakt van chips. Het hapt zo lekker weg en je hoeft amper op één chipje te kauwen, waardoor je hersenen niet het signaal doorkrijgen dat je aan het eten bent.
Het eten ervan is behoorlijk ingeburgerd in Nederland. Maar wisten jullie ook dat het eten ervan nogal wat gezondheidsrisico's met zich meebrengt? Volgens een wetenschappelijke studie naar chips is het eten van chips net zo verslavend als bijvoorbeeld drugs, met name omdat chips hetzelfde verslavende gevoel opwekken.
Ingrediënten: aardappelen, plantaardige oliën (zonnebloem, koolzaad, maïs, in wisselende hoeveelheden), zout.
Toast, frieten en chips zijn niet plots kankerverwekkend: er is geen nieuw onderzoek dat daarop zou wijzen. Het is al langer bekend dat inname van hoge doses acrylamide beter kan vermeden worden, omdat deze stof bij proefdieren kanker veroorzaakt.
De reden waarom chips zo verslavend zijn, is omdat er vaak allerlei stoffen aan worden toegevoegd om de chips een stevige smaak te geven. Om te beginnen: zout! Veel zout. En zout is verslavend.
De winnaar: Chips kiezen we als winnaar, omdat chocolade een stuk meer suiker bevat. Qua calorieën loopt het bijna gelijk op. Ook het verschil in vet, vezels, eiwitten en koolhydraten is klein. Vergeet niet dat chips veel zouter is.
Taart, snoep, frisdrank en chips valt hier bijvoorbeeld onder. Van deze voedingsmiddelen eet je namelijk snel veel te veel, zonder dat het echt voedingsstoffen bevat. Zo eet je zonder dat je het doorhebt honderden extra kilocalorieën per dag.
Kies elke dag maximaal 3 tot 5 keer iets kleins buiten de Schijf van Vijf. Iets kleins is bijvoorbeeld een koekje, stukje chocolade, zoet beleg of een lepel ketchup. Ook kun je maximaal 3 keer per week iets groters kiezen buiten de Schijf van Vijf, zoals een stuk taart, een zakje chips of een glas frisdrank.
Deze week: bodemdrang. Die zak chips moet direct leeg, tot de laatste kruimel. 'Bodemdrang', hoor je soms. Het wordt vaak wat lacherig gezegd, maar ook met een lichte ondertoon van schaamte: ik kon me niet beheersen.
Dorito's chips bevat een morfineachtige stof én 30 andere ingrediënten: 'Het is vechten tegen de bierkaai' Het ziet eruit als een simpel driehoekje, maar het bevat meer dan dertig ingrediënten, waaronder een morfineachtige stof die het extra verslavend maakt.
De winnaar: Chips kiezen we als winnaar, omdat chocolade een stuk meer suiker bevat. Qua calorieën loopt het bijna gelijk op. Ook het verschil in vet, vezels, eiwitten en koolhydraten is klein. Vergeet niet dat chips veel zouter is.
Minder suiker betekent vaak meer energie. Je voelt je fitter en vrolijker. Dat zit zo: als je veel suiker neemt en weinig gezonde producten consumeert, dan kun je een tekort krijgen aan vezels, vitamines en mineralen. Hierdoor kun je moe worden of hoofdpijn krijgen.
1 Dag per week heb je een cheatday. Je kunt dan zo'n 2000 tot 3000 calorieën op een dag eten. Je kiest twee maaltijden in de week uit, waarbij je meer en ongezonder mag eten, maar die niet boven de 1000 calorieën uitkomen. Je mag elke dag iets lekkers eten, dus elke dag even zondigen.
Als de chips in zonnebloemolie is gefrituurd zijn het vooral onverzadigde vetten. Deze vetten zijn goed voor je hart en bloedvaten. Maar in chips zit wel heel veel vet, en daardoor krijg je veel calorieën binnen. Ongeveer een derde van chips bestaat uit vet.
Onweerstaanbaar lekker
Zout zorgt voor een leuke sensatie als een chipje in contact komt met je tong en brengt een 'smaakexplosie' teweeg. Het vet van de olie waarin chips gebakken worden, geeft een reactie in het brein dat ons een goed gevoel bezorgt.
Zo zit er maïs in, pecorinokaas, cheddar, karnemelk, rode en groene peperpoeder, en veel suiker, zout en umami-smaakstoffen waar onze smaakpapillen dol op zijn. Ze bevatten ook zuren, die speeksel aanmaken waardoor we de aandrang krijgen om meer te eten.
Aan de meeste soorten chips zijn namelijk suikers toegevoegd en vooral HEEL VEEL smaakversterkers (e-nummers). De smaakversterker die in veel soorten chips voorkomt is mononatriumglutamaat: E621. Er zijn verschillende meningen over, en onderzoeken gedaan naar dit e-nummer, maar al met al vermijd ik deze liever.
Acrylamide zit met name in aardappelproducten zoals friet/patat, chips, aardappelkroketten en gebakken aardappelen en ook in biscuits, (ontbijt)koek, crackers, (geroosterd) brood en koffie. Volwassenen krijgen gemiddeld de meeste acrylamide binnen via aardappelproducten en koffie.
Acrylamide ontstaat in de industrie bij de productie van onder meer verzorgingsproducten, pesticiden en verf. De stof kan ook ontstaan bij de bereiding van bepaalde koolhydraatrijke (suikerrijke) levensmiddelen (aardappelen, granen, koffie ...). Ook sigarettenrook bevat acrylamide.